Wstęgowo-cęgowy ornament

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Wstęgowo-cęgowy ornament

(inne określenia: cęgowy ornament, regencyjny ornament)

Ornament wykształcony z ornamentu wstęgowego w okresie regencji we Francji (1715-1723) i rozpowszechniony w zdobnictwie europejskim 2 i 3 ćw. XVIII w. Składa się z zakrzywionych i prostych wstęg, załamujących się pod różnymi kątami i tworzących charakterystyczne formy przypominające rozwarte cęgi. Najczęściej stanowi element większych kompozycji ornamentalnych, wraz z kampanulami, kratką regencyjną, lambrekinem, chinoiseries, maskami itp. W introligatorstwie występuje najczęściej w obrębie ram ornamentalnych (bordiur) okładzin, jak również w rozbudowanych kompozycjach, zajmujących większą lub całą powierzchnię okładzin. Szczególnie efektowne oprawy ozdobione w.-c. o. tworzono w 2-3 ćw. XVIII w. we Włoszech (dekoracje wyciskane z tłoków, złocone i mozaikowe) oraz we Francji do lat 50-60 XVIII w. (m.in. wyciskane z plakiet, złocone i niekiedy wzbogacane malowaniem almanachów oprawy z warsztatu Pierre-Paula Dubuissona). Z szerokich, wijących się i załamujących wstęg o formie pokrewnej w.-c. o. złożone są też dekoracje osiemnastowiecznych →à la fanfare opraw, chroniących modlitewniki dla członków rodzin królewskich z ok. poł. XVIII w. Wpływ w.-c. o. dostrzec można też w niemieckich oprawach z kompozytowym układem dekoracji. Nierzadko wyrafinowaniem techniki i układów kompozycyjnych z w.-c. o. odznaczają się złotnicze oprawy, powstające w całej Europie (także w Rzeczypospolitej) w 2-3 ćw. XVIII w. Efektowne, złocone kompozycje z w.-c. o. tworzono też na papierach zdobniczych, zwłaszcza tzw. brokatowych (reliefowych metalicznych).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Almanachów oprawy
Chinoiserie
Kampanula
Kompozytowa dekoracja
Kratka regencyjna
Lambrekinowy ornament
Maska
Wstęga
Wstęgowy ornament

Grafika

Przypisy

  1. Jarosławiecka-Gąsiorowska, Wierzbicki 1952, tabl. 33, 36-37;
  2. Lewicka-Kamińska 1972, tabl. XII;
  3. von Arnim 1992, nr kat./tabl. 103, 105, 115 i in.;
  4. Kozakiewicz 1996, s. 443-444;
  5. Bologna 1998, s. 132, 134-135, 139.

Autor: A.W.