Maska

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Maska

(ang. mask, fr. masque, niem. Maske)

W sztukach zdobniczych realistycznie opracowany wizerunek głowy ludzkiej lub zwierzęcej, ujętej na wprost bądź z profilu. W zdobnictwie opraw od XVI w. jako manierystyczna, kobieca m. (zwana: espagnolette lub tête en espagnolette), przystrojona diademem, zwisającą chustką, pióropuszem itp. Zazwyczaj stanowią element większych kompozycji (np. złoconych medalionów w centrum i w narożnikach okładzin). Popularność w złotniczych oprawach manierystycznych 3 ćw. XVI-pocz. XVII w. zdobyły odlewane, półplastyczne maski lwa, lokowane głównie w narożnych okuciach (np. niektóre oprawy Srebrnej Biblioteki) i na zapięciach. Takowe spotykane też na metalowych okuciach i zapięciach opraw barokowych XVII-XVIII w. Odosobnioną formę mają m. symbolizujące „króla słońce” na oprawach ksiąg związanych z Ludwikiem XIV (m.in. na superekslibrisie jego bibliotekarza Jean-Paula Bignona). M. kobiecą w typie tête en espagnolette chętnie ukazywano na regencyjnych i rokokowych oprawach.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Aniołek
Maszkaron
Regencyjne oprawy
Rokokowe oprawy
Srebrna Biblioteka

Grafika

Przypisy

  1. Laucevičius 1976, il. 293-294,
  2. Culot 1979, tabl. VII/il. 22-23;
  3. von Arnim 1992, nr kat./tabl. 61, 112;
  4. Tondel, Wagner 2019, s. 158-159, 184-185 i in.

Autor: A.W.