Malowane oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Malowane oprawy) |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
| − | + | Oprawy o dekoracji w całości lub w większości malowanej. Dzieła tego rodzaju powstawały od średniowiecza, stanowiąc jednak margines produkcji introligatorskiej. Poprzez dekoracje malarską na oprawach nadawano księgom wyjątkowy charakter, tak z religijnej perspektywy, jak świeckiej perspektywy. Stosowano przy tym różne techniki oraz podłoża malarskie (tożsame z okładzinami lub mocowane na okładzinach), włącznie z blachami z kruszców. Najstarsze znane dekoracje tego rodzaju znajdują się na oprawach koptyjskich z prawdopodobnie IX-X w.: malowane złotą farbą wzory geometryczne w ramie i zwierciadle (Pierpont Morgan Library, Nowy Jork). Charakterystyczną grupę dzieł od XIII do pocz. XVI w. stanowią oprawy o drewnianych okładzinach pokrytych płytkami rogowymi lub pergaminem (na który nałożono przeźroczyste płytki rogowe), w metalowym (żelaznym lub srebrnym) obramieniu. Na takich podłożach znajdują się dekoracje malarskie, które pod względem formalno-stylowym i technicznym są de facto iluminacjami, najczęściej o tematyce religijnej. Z epoki gotyckiej i renesansowej znane są oprawy z centralną kompozycją malarską na pergaminie pod płytką rogową, w metalowej ramce. Od poł. XIII w. do pocz. XVII w. tworzono w Sienie, dla tamtejszego urzędu kasy miejskiej (zwanej Biccherna), oprawy z desek, na których malowano m.in. w sceny religijne, alegoryczne i historyczne. Technika wykonania takich dzieł w okresie średniowiecza była analogiczna jak w ówczesnym malarstwie tablicowym. Podobna koncepcja malowania opraw ksiąg archiwalnych występowała na płn. od Alp (np. księgi ziemskie morawskie z XIV-XVII w. z malowanymi herbami urzędników). Najpóźniej w XIV w. pojawił się też zwyczaj malowania na skórzanych oprawach herbów lub nawet pokrywania całych okładzin kombinacją figur i barw herbowych właściciela księgi (superekslibris). Charakterystyczne dla ksiąg liturgicznych obrządku wschodniego (zwłaszcza na Zachodniej Ukrainie, w Pskowie i Nowogrodzie) w XV-XVIII w. są oprawy z przedstawieniami ikonowymi, malowanymi na skórze lub grubym płótnie na deskach. Koncepcję malowideł na całych okładzinach podtrzymywano w okresie nowożytnym, rezerwując ją dla ksiąg dedykacyjnych (np. oprawa księgi dla Eugeniusza Sabaudzkiego, z obrazami batalistycznymi na miedzianych blachach w złoconych obramieniach, Neapol 1724, ÖNB Wiedeń) lub o niecodziennej zawartości (np. oprawa zielnika roślin pruskich, spreparowanego przez G. A. Helwinga, Prusy Książęce, ok. 1700, BN Warszawa). Malowidła wyeksponowane na okładzinach tworzono w XIX w. (np. dwa kodeksy średniowieczne z Biblioteki Dzikowskiej Tarnowskich, BN Warszawa). Efektowną formę mają klasycystyczne malowidła na tekstylnych oprawach wielu egzemplarzy almanachów gotajskich (Almanach de Gotha), wydawanych od 1768 do lat 40. XIX w. Znacznie liczniejszą kategorię reprezentują oprawy, których dekoracja malarska stanowi dopełnienie zdobień wykonanych technikami introligatorskimi. Z XIV-XV w. pochodzą nacinane oprawy o detalach kompozycyjnych wyciętych w skórze i pomalowanych. Częściej spotyka się oprawy z dekoracją tłoczoną i częściowo malowaną (np. oprawy trzech inkunabułów w BU Wrocław). W XVI-pocz. XVII w. w Niemczech rozwinęła się praktyka malowania (częściowego lub niemal w całości) dekoracji opraw radełkowych, zwłaszcza wizerunków na centralnych wyciskach plakiet (np. warsztat Weischerów). W introligatorniach Francji, a w ślad za nimi innych krajów zachodniej Europy, praktykowano zaś od XVI w. malowanie farbami woskowymi geometrycznych elementów kompozycji (głównie wstęg, ram itp.) na manierystycznych, mozaikowych oprawach, szczególnie o kartuszowej dekoracji. Na oprawach renesansowych, począwszy od schyłku XV w., rozpowszechniły się też malowane lub wyciskane z tłoków/plakiet i malowane herby. Sprzyjała temu możliwość ukazywania znacznie drobniejszych i liczniejszych detali heraldycznych niż za pomocą samych tłoków. Liczne przykłady kunsztownych kompozycji herbowych widnieją na francuskich oprawach almanachów królewskich (Almanach Royale) z XVIII w. Wysmakowane dekoracje malarskie (np. w technice światłocieniowej – ''en grisalle'') pojawiały się w kon. XVIII-pocz. XIX w. na klasycystycznych oprawach rodziny Edwardsów w Halifaksie (Wlk. Brytania). W dobie umasowienia produkcji książki w XIX w. malowanie całych opraw lub ich detali ustąpiło złoconym i barwnym wyciskom z matryc. Wciąż jednak tradycyjną technikę stosowano w dekoracji oprawach ksiąg o uroczystym bądź pamiątkowym charakterze (np. oprawa notesu Joachima Lelewela, przed 1861 r., MNK, Kraków). Najsłynniejsze m. o. z pierwszego czterdziestolecia XX w. wiążą się z miniaturami portretowymi i rodzajowymi autorstwa Miss C. B. Currie, umieszczanymi w tzw. Cosway bindings. Osobnym zagadnieniem są malowane brzegi kart, zazwyczaj o formie niezależnej od dekoracji okładzin. | |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
[[Indeks alfabetyczny]] <br> | [[Indeks alfabetyczny]] <br> | ||
[[Cosway binding]] <br> | [[Cosway binding]] <br> | ||
| + | [[Kartuszowa dekoracja]] <br> | ||
| + | [[Mozaikowe oprawy]] <br> | ||
| + | [[Nacinane oprawy]] <br> | ||
[[Pergamin]] <br> | [[Pergamin]] <br> | ||
[[Pergaminowe oprawy]] <br> | [[Pergaminowe oprawy]] <br> | ||
| + | [[Superekslibris]] <br> | ||
[[Transparent vellum]] <br> | [[Transparent vellum]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
| Linia 24: | Linia 28: | ||
Plik:Img375.tif.jpg | Malowana oprawa późnogotycka, Niemcy, ok. 1500, repr. wg: A. Pabel, H. Engelhart, Ein „bemalter” Bucheinband..., „Einband Forschung”, H. 22, 2008, il. na okł. | Plik:Img375.tif.jpg | Malowana oprawa późnogotycka, Niemcy, ok. 1500, repr. wg: A. Pabel, H. Engelhart, Ein „bemalter” Bucheinband..., „Einband Forschung”, H. 22, 2008, il. na okł. | ||
Plik:Img364.tif.jpg | Ślepo wyciskana, złocona i malowana oprawa z warsztatu L. Weischnera, Niemcy, kon. XVI w., repr. wg: M. Hageböck, K. Lorenz, Neuerwerbung für die Herzogin Anna Amalia Bibliothek..., „Einband Forschung”, H. 28, 2011, il. nie num. na s. 61 | Plik:Img364.tif.jpg | Ślepo wyciskana, złocona i malowana oprawa z warsztatu L. Weischnera, Niemcy, kon. XVI w., repr. wg: M. Hageböck, K. Lorenz, Neuerwerbung für die Herzogin Anna Amalia Bibliothek..., „Einband Forschung”, H. 28, 2011, il. nie num. na s. 61 | ||
| + | Plik:Malowane oprawy, Helwing G. A., Herbarium vivum plantarum sponte in Prussia nascentium. T. 1, Prusy ok. 1700, BN, POLONA, mały plik.jpg | Malowana oprawa rękopiśiennego zielnika: Helwing G. A., ''Herbarium vivum plantarum sponte in Prussia nascentium''. t. 1, Prusy ok. 1700, BN, Warszawa, fot. wg: www.polona.pl | ||
Plik:Malinowska1.jpg|Oprawa malowana na skórze Natalii Malinowskiej, ok. 1924 | Plik:Malinowska1.jpg|Oprawa malowana na skórze Natalii Malinowskiej, ok. 1924 | ||
Plik:Malinowska2.jpg|Oprawa malowana na skórze Natalii Malinowskiej, ok. 1924 | Plik:Malinowska2.jpg|Oprawa malowana na skórze Natalii Malinowskiej, ok. 1924 | ||
| Linia 32: | Linia 37: | ||
# Encyklopedia wiedzy o książce [red. Birkenmajer A., Kocowski B., Trzynadlowski J.], Wrocław, Warszawa, Kraków, 1971. | # Encyklopedia wiedzy o książce [red. Birkenmajer A., Kocowski B., Trzynadlowski J.], Wrocław, Warszawa, Kraków, 1971. | ||
---- | ---- | ||
| − | Autor: '''M.P.B.''' | + | Autor: '''M.P.B., A.W.''' |
Wersja z 22:13, 6 cze 2021
Malowane oprawy
(ang. painted bindings, fr. reliures peintes, niem. Bemalte Einbände)
Wachsmalerei, Lackmalerei,Ölmalerei Hornplatteneinbände na pergaminie, skórze, miedzi, szkle, kości, malowanie jako podkład pod złocenie zamiast barwnej mozaiki,
Oprawy o dekoracji w całości lub w większości malowanej. Dzieła tego rodzaju powstawały od średniowiecza, stanowiąc jednak margines produkcji introligatorskiej. Poprzez dekoracje malarską na oprawach nadawano księgom wyjątkowy charakter, tak z religijnej perspektywy, jak świeckiej perspektywy. Stosowano przy tym różne techniki oraz podłoża malarskie (tożsame z okładzinami lub mocowane na okładzinach), włącznie z blachami z kruszców. Najstarsze znane dekoracje tego rodzaju znajdują się na oprawach koptyjskich z prawdopodobnie IX-X w.: malowane złotą farbą wzory geometryczne w ramie i zwierciadle (Pierpont Morgan Library, Nowy Jork). Charakterystyczną grupę dzieł od XIII do pocz. XVI w. stanowią oprawy o drewnianych okładzinach pokrytych płytkami rogowymi lub pergaminem (na który nałożono przeźroczyste płytki rogowe), w metalowym (żelaznym lub srebrnym) obramieniu. Na takich podłożach znajdują się dekoracje malarskie, które pod względem formalno-stylowym i technicznym są de facto iluminacjami, najczęściej o tematyce religijnej. Z epoki gotyckiej i renesansowej znane są oprawy z centralną kompozycją malarską na pergaminie pod płytką rogową, w metalowej ramce. Od poł. XIII w. do pocz. XVII w. tworzono w Sienie, dla tamtejszego urzędu kasy miejskiej (zwanej Biccherna), oprawy z desek, na których malowano m.in. w sceny religijne, alegoryczne i historyczne. Technika wykonania takich dzieł w okresie średniowiecza była analogiczna jak w ówczesnym malarstwie tablicowym. Podobna koncepcja malowania opraw ksiąg archiwalnych występowała na płn. od Alp (np. księgi ziemskie morawskie z XIV-XVII w. z malowanymi herbami urzędników). Najpóźniej w XIV w. pojawił się też zwyczaj malowania na skórzanych oprawach herbów lub nawet pokrywania całych okładzin kombinacją figur i barw herbowych właściciela księgi (superekslibris). Charakterystyczne dla ksiąg liturgicznych obrządku wschodniego (zwłaszcza na Zachodniej Ukrainie, w Pskowie i Nowogrodzie) w XV-XVIII w. są oprawy z przedstawieniami ikonowymi, malowanymi na skórze lub grubym płótnie na deskach. Koncepcję malowideł na całych okładzinach podtrzymywano w okresie nowożytnym, rezerwując ją dla ksiąg dedykacyjnych (np. oprawa księgi dla Eugeniusza Sabaudzkiego, z obrazami batalistycznymi na miedzianych blachach w złoconych obramieniach, Neapol 1724, ÖNB Wiedeń) lub o niecodziennej zawartości (np. oprawa zielnika roślin pruskich, spreparowanego przez G. A. Helwinga, Prusy Książęce, ok. 1700, BN Warszawa). Malowidła wyeksponowane na okładzinach tworzono w XIX w. (np. dwa kodeksy średniowieczne z Biblioteki Dzikowskiej Tarnowskich, BN Warszawa). Efektowną formę mają klasycystyczne malowidła na tekstylnych oprawach wielu egzemplarzy almanachów gotajskich (Almanach de Gotha), wydawanych od 1768 do lat 40. XIX w. Znacznie liczniejszą kategorię reprezentują oprawy, których dekoracja malarska stanowi dopełnienie zdobień wykonanych technikami introligatorskimi. Z XIV-XV w. pochodzą nacinane oprawy o detalach kompozycyjnych wyciętych w skórze i pomalowanych. Częściej spotyka się oprawy z dekoracją tłoczoną i częściowo malowaną (np. oprawy trzech inkunabułów w BU Wrocław). W XVI-pocz. XVII w. w Niemczech rozwinęła się praktyka malowania (częściowego lub niemal w całości) dekoracji opraw radełkowych, zwłaszcza wizerunków na centralnych wyciskach plakiet (np. warsztat Weischerów). W introligatorniach Francji, a w ślad za nimi innych krajów zachodniej Europy, praktykowano zaś od XVI w. malowanie farbami woskowymi geometrycznych elementów kompozycji (głównie wstęg, ram itp.) na manierystycznych, mozaikowych oprawach, szczególnie o kartuszowej dekoracji. Na oprawach renesansowych, począwszy od schyłku XV w., rozpowszechniły się też malowane lub wyciskane z tłoków/plakiet i malowane herby. Sprzyjała temu możliwość ukazywania znacznie drobniejszych i liczniejszych detali heraldycznych niż za pomocą samych tłoków. Liczne przykłady kunsztownych kompozycji herbowych widnieją na francuskich oprawach almanachów królewskich (Almanach Royale) z XVIII w. Wysmakowane dekoracje malarskie (np. w technice światłocieniowej – en grisalle) pojawiały się w kon. XVIII-pocz. XIX w. na klasycystycznych oprawach rodziny Edwardsów w Halifaksie (Wlk. Brytania). W dobie umasowienia produkcji książki w XIX w. malowanie całych opraw lub ich detali ustąpiło złoconym i barwnym wyciskom z matryc. Wciąż jednak tradycyjną technikę stosowano w dekoracji oprawach ksiąg o uroczystym bądź pamiątkowym charakterze (np. oprawa notesu Joachima Lelewela, przed 1861 r., MNK, Kraków). Najsłynniejsze m. o. z pierwszego czterdziestolecia XX w. wiążą się z miniaturami portretowymi i rodzajowymi autorstwa Miss C. B. Currie, umieszczanymi w tzw. Cosway bindings. Osobnym zagadnieniem są malowane brzegi kart, zazwyczaj o formie niezależnej od dekoracji okładzin.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Cosway binding
Kartuszowa dekoracja
Mozaikowe oprawy
Nacinane oprawy
Pergamin
Pergaminowe oprawy
Superekslibris
Transparent vellum
Grafika
Malowana oprawa tzw. Psałterza Bamberskiego, Niemcy, ok. 1220-1230, Bamberg, Staatsbibliothek, repr. wg https://www.staatsbibliothek-bamberg.de/article/prachteinbaende-eines-jahrtausends/
Ślepo wyciskana z klocka drzeworytniczego i malowana oprawa gotycka, Niemcy, XV w., repr. wg: H. Engelhart, Ein seltenes Exemplar eines Einbandes..., „Einband Forschung”, H. 6, 2000, il. na okł.
Malowana oprawa późnogotycka, Niemcy, ok. 1500, repr. wg: A. Pabel, H. Engelhart, Ein „bemalter” Bucheinband..., „Einband Forschung”, H. 22, 2008, il. na okł.
Ślepo wyciskana, złocona i malowana oprawa z warsztatu L. Weischnera, Niemcy, kon. XVI w., repr. wg: M. Hageböck, K. Lorenz, Neuerwerbung für die Herzogin Anna Amalia Bibliothek..., „Einband Forschung”, H. 28, 2011, il. nie num. na s. 61
Malowana oprawa rękopiśiennego zielnika: Helwing G. A., Herbarium vivum plantarum sponte in Prussia nascentium. t. 1, Prusy ok. 1700, BN, Warszawa, fot. wg: www.polona.pl
Oprawa malowana na skórze Natalii Malinowskiej, ok. 1924
Oprawa malowana na skórze Natalii Malinowskiej, ok. 1924
Oprawa malowana całopapierowa Mikołaja Górskiego, pocz. XX w.
Włoska oprawa malowana na pergaminie, pocz. XX w.
- ==Przypisy==
- ----
- Autor: '''M.P.B., A.W.'''
