Kapitałka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(→‎Bibliografia)
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
 
(dzierganka) (ang. endband, headband, niem. Das Kapital, das Kapitalband, fr. tranchefile, wł. capitello, duń. kapitaelbånd, hol. kapitaal, nor. kapitalbånd, hiszp. cabezada, szw. Kapitälband, cz. kapitálek, fiń, reunusnuaha, kapiteelinauha)
 
(dzierganka) (ang. endband, headband, niem. Das Kapital, das Kapitalband, fr. tranchefile, wł. capitello, duń. kapitaelbånd, hol. kapitaal, nor. kapitalbånd, hiszp. cabezada, szw. Kapitälband, cz. kapitálek, fiń, reunusnuaha, kapiteelinauha)
  
−
Element kodeksów znajdujący się na górze i dole grzbietu bloku, pełniący funkcję strukturalną i/lub dekoracyjną. Kapitałka jest zazwyczaj równa wysokości okładki, ale niekiedy wystaje ponad nią lub jest niższa. Kapitałki w najwcześniejszych kodeksach były elementem systemu szycia - końcowym zwięzem (zazwyczaj skórzanym) wokół którego zawijała się nić, przechodząc z jednej składki do kolejnej. Kapitałki w okresie późnego średniowiecza doszywano do bloku. Celem ochrony grzbietów składek przed rozerwaniem przez nić, stosowano podkładkę z paska pergaminu lub skóry, a obszyty rdzeń był, podobnie jak zwięzy, przewleczony przez otwory w okładzinach. W tym okresie występowały także kapitałki z uchem, kapitałki tworzone na tzw. bazie, zaplatane z rzemieni lub szyte na niej.  Od XVI w. kapitałki zaczęły tracić swoją funkcję konstrukcyjną, a dominującą stała się funkcja dekoracyjna. Najczęściej stosowano kapitałki doklejane, przy czym początek ich występowania określa się na koniec XV wieku (Niemcy). Kapitałka doklejana składała się z sznurkowego, pergaminowego lub skórzanego rdzenia owiniętego tkaniną lub pergaminem (tzw. podkładka kapitałki). Tak przygotowaną bazę doklejano do bloku, przy czym podkładka zazwyczaj wystawała poza blok i była doklejona do wewnętrznej strony okładzin. Na tak wykonanej bazie wykonywano ozdobne szycie. Angielski termin określający kapitałkę - „endband”, oznaczający w dokładnym tłumaczeniu „zwięz końcowy” rozpropagował od 1967 r. Christopher Clarkson. Clarkson zaznaczył, że kapitałki te będąc  elementem systemu szycia, służyły jednocześnie do montażu okładzin przy bloku.  Termin „endband” z czasem został poszerzony i zaczęto go stosować do określania wszystkich rodzajów poziomych pasków na końcach grzbietów, mogących pełnić funkcję zarówno strukturalną, jak i dekoracyjną.
+
Element kodeksów znajdujący się na górze i dole grzbietu bloku, pełniący funkcję strukturalną i/lub dekoracyjną. Kapitałka jest zazwyczaj równa wysokości okładki lub jest niższa, ale niekiedy wystaje ponad nią. Kapitałki w najwcześniejszych kodeksach były elementem systemu szycia - końcowym zwięzem (zazwyczaj skórzanym) wokół którego zawijała się nić, przechodząc z jednej składki do kolejnej. Kapitałki w okresie późnego średniowiecza doszywano do bloku. Celem ochrony grzbietów składek przed rozerwaniem przez nić, stosowano podkładkę z paska pergaminu lub skóry, a obszyty rdzeń był, podobnie jak zwięzy, przewleczony przez otwory w okładzinach. W tym okresie występowały także kapitałki z uchem, kapitałki szyte na tzw. bazie oraz zaplatane z rzemieni.  Od XVI w. kapitałki zaczęły tracić swoją funkcję konstrukcyjną, a dominującą stała się funkcja dekoracyjna. Najczęściej stosowano kapitałki przyklejane, przy czym początek ich występowania określa się na koniec XV wieku (Niemcy). Kapitałka przyklejana składała się ze sznurkowego, pergaminowego lub skórzanego rdzenia owiniętego tkaniną lub pergaminem (tzw. podkładka kapitałki). Tak przygotowaną bazę przyklejano do bloku, przy czym skraje podkładki zazwyczaj wystawały poza blok i były przyklejone do wewnętrznej strony okładzinówek. Na tak wykonanej bazie wykonywano ozdobne szycie.  
 +
 
 +
Angielski termin określający kapitałkę - „endband”, oznaczający w dokładnym tłumaczeniu „zwięz końcowy” rozpropagował od 1967 r. Christopher Clarkson. Clarkson zaznaczył, że kapitałki te będąc  elementem systemu szycia, służyły jednocześnie do montażu okładzin przy bloku.  Termin „endband” z czasem został poszerzony i zaczęto go stosować do określania wszystkich rodzajów poziomych pasków na końcach grzbietów, mogących pełnić funkcję zarówno strukturalną, jak i dekoracyjną.
  
 
===Klasyfikacja kapitałek===
 
===Klasyfikacja kapitałek===
Linia 26: Linia 28:
 
*** kapitałka niemiecka
 
*** kapitałka niemiecka
 
*** kapitałka francuska
 
*** kapitałka francuska
−
** kapitałka doklejana
+
** kapitałka przyklejana
 
*** tkaninowa
 
*** tkaninowa
 
*** papierowa
 
*** papierowa
Linia 52: Linia 54:
 
[[Kapitałka armeńska ]] <br>
 
[[Kapitałka armeńska ]] <br>
 
[[Kapitałka bizantyńska ]] <br>
 
[[Kapitałka bizantyńska ]] <br>
−
[[Kapitałka doklejana ]] <br>
+
[[Kapitałka przyklejana ]] <br>
 
[[Kapitałka etiopska ]] <br>
 
[[Kapitałka etiopska ]] <br>
 
[[Kapitałka francuska ]] <br>
 
[[Kapitałka francuska ]] <br>
Linia 71: Linia 73:
 
[[Kapitałkowanie]] <br>
 
[[Kapitałkowanie]] <br>
 
[[Szycie na kapitałkę]] <br>
 
[[Szycie na kapitałkę]] <br>
−
[[Stopka]] <br>
+
[[Stópka]] <br>
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
Linia 78: Linia 80:
 
# Boudalis Georgios, Endbands in greek-style bindings, „Paper Conservator”, 2007, t. 31, nr 1, s. 29-49.
 
# Boudalis Georgios, Endbands in greek-style bindings, „Paper Conservator”, 2007, t. 31, nr 1, s. 29-49.
 
# Cermanova T., Kapitalek, dulezity prvek knizni vazby a jeho funkce, praca licencjacka, Univerzita Pardubice, Pardubice 2008.  
 
# Cermanova T., Kapitalek, dulezity prvek knizni vazby a jeho funkce, praca licencjacka, Univerzita Pardubice, Pardubice 2008.  
−
# Dorębska Magdalena, Praca magisterska teoretyczno-badawcza: Kapitałka-historia, rodzaje, terminologia, (promotor: M. Pronobis-Gajdzis), UMK, Toruń 2018.
+
# Dorębska M., Praca magisterska teoretyczno-badawcza: Kapitałka-historia, rodzaje, terminologia, (promotor: M. Pronobis-Gajdzis), UMK, Toruń 2018.
 
# Encyklopedia Wiedzy o Książce, pod red. A. Birkenmajer, Wrocław 1971, sp.1106.
 
# Encyklopedia Wiedzy o Książce, pod red. A. Birkenmajer, Wrocław 1971, sp.1106.
−
# Evetts Deborah M., Traditional Islamic Chevron Headband, „Guild of Book Workers Journal”, 1981, t. 19, nr 1, s. 30-35.
+
# Evetts D.M., Traditional Islamic Chevron Headband, „Guild of Book Workers Journal”, 1981, t. 19, nr 1, s. 30-35.
−
# Fischer Barbara, Sewing and Endband in the Islamic Technique of Binding, „Restaurator” 1986, t. 7, s. 181-201.
+
# Fischer B., Sewing and Endband in the Islamic Technique of Binding, „Restaurator” 1986, t. 7, s. 181-201.
−
# Gacek Adam, Arabic bookmaking and terminology as portrayed by Bakr al-Ishbīlī in his Kitāb al-taysīr fī șinā’at al-tasfīr, “Manuscripts of the Middle East”, 1991, t.5, s. 106-113.
+
# Gacek A., Arabic bookmaking and terminology as portrayed by Bakr al-Ishbīlī in his Kitāb al-taysīr fī șinā’at al-tasfīr, “Manuscripts of the Middle East”, 1991, t.5, s. 106-113.
 
# Gast Monica, A History of Endbands Based on a Study by Karl Jäckel, „The New Bookbinder“, 1983, t. 3, s. 42-58.
 
# Gast Monica, A History of Endbands Based on a Study by Karl Jäckel, „The New Bookbinder“, 1983, t. 3, s. 42-58.
 
# Giuffrida Barbara, Book Conservation Workshop Manual Part Three: Endbands, „The New Bookbinder” 1982, t. 2, s. 29-39.
 
# Giuffrida Barbara, Book Conservation Workshop Manual Part Three: Endbands, „The New Bookbinder” 1982, t. 2, s. 29-39.
 
# Heinz Adolf Th. E., Über Heft- und Bindeweisen von Handschriften aus der Karolinger Zeit, „Archiv für Buchbinderei”, 1938, nr 38, s. 33-38.
 
# Heinz Adolf Th. E., Über Heft- und Bindeweisen von Handschriften aus der Karolinger Zeit, „Archiv für Buchbinderei”, 1938, nr 38, s. 33-38.
 
# Hille Jenny, Merian Sylvie L., The Armenian Endband: History and Technique (3-Article), „The New Bookbinder”, 2011, t. 31, s. 45 – 60.  
 
# Hille Jenny, Merian Sylvie L., The Armenian Endband: History and Technique (3-Article), „The New Bookbinder”, 2011, t. 31, s. 45 – 60.  
−
# Jäckel Karl, Alte Techniken des Buchbinderhandwerks in der modernen Schriftgutrestaurierung, 2: Das Kapital, „Bibliotheksforum Bayern“, 1975, t. 3, s. 207-219.
+
# Jäckel K., Alte Techniken des Buchbinderhandwerks in der modernen Schriftgutrestaurierung, 2: Das Kapital, „Bibliotheksforum Bayern“, 1975, t. 3, s. 207-219.
−
# Jäckel Karl, Vom Stechen alter Handschriftenkapitale, „Allgemeiner Anzeiger für Buchbindereien“, 1961, nr 74, s. 288-291.
+
# Jäckel K., Vom Stechen alter Handschriftenkapitale, „Allgemeiner Anzeiger für Buchbindereien“, 1961, nr 74, s. 288-291.
 
# Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 14, 44, 60, 340, 393, 431.  
 
# Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 14, 44, 60, 340, 393, 431.  
 
# Szirmai John A., The Archeology of medieval bookbinding, London & New York 2017, s. 39, 49, 57-58, 76-77, 121-126, 159-161, 203-215.
 
# Szirmai John A., The Archeology of medieval bookbinding, London & New York 2017, s. 39, 49, 57-58, 76-77, 121-126, 159-161, 203-215.
−
# Vezin Jean, Les reliures caroligiennes de cuir á décor estampé de la Bibliothéque Nationale de Paris, „Bibliothéque de l’Ecole des chartes”, 1970, nr 128, s. 81-113.
+
# Vezin J., Les reliures caroligiennes de cuir á décor estampé de la Bibliothéque Nationale de Paris, „Bibliothéque de l’Ecole des chartes”, 1970, nr 128, s. 81-113.
  
  
 
----
 
----
 
Autor: '''M.P.B'''
 
Autor: '''M.P.B'''

Aktualna wersja na dzień 10:15, 26 kwi 2022

Kapitałka

(dzierganka) (ang. endband, headband, niem. Das Kapital, das Kapitalband, fr. tranchefile, wł. capitello, duń. kapitaelbånd, hol. kapitaal, nor. kapitalbånd, hiszp. cabezada, szw. Kapitälband, cz. kapitálek, fiń, reunusnuaha, kapiteelinauha)

Element kodeksów znajdujący się na górze i dole grzbietu bloku, pełniący funkcję strukturalną i/lub dekoracyjną. Kapitałka jest zazwyczaj równa wysokości okładki lub jest niższa, ale niekiedy wystaje ponad nią. Kapitałki w najwcześniejszych kodeksach były elementem systemu szycia - końcowym zwięzem (zazwyczaj skórzanym) wokół którego zawijała się nić, przechodząc z jednej składki do kolejnej. Kapitałki w okresie późnego średniowiecza doszywano do bloku. Celem ochrony grzbietów składek przed rozerwaniem przez nić, stosowano podkładkę z paska pergaminu lub skóry, a obszyty rdzeń był, podobnie jak zwięzy, przewleczony przez otwory w okładzinach. W tym okresie występowały także kapitałki z uchem, kapitałki szyte na tzw. bazie oraz zaplatane z rzemieni. Od XVI w. kapitałki zaczęły tracić swoją funkcję konstrukcyjną, a dominującą stała się funkcja dekoracyjna. Najczęściej stosowano kapitałki przyklejane, przy czym początek ich występowania określa się na koniec XV wieku (Niemcy). Kapitałka przyklejana składała się ze sznurkowego, pergaminowego lub skórzanego rdzenia owiniętego tkaniną lub pergaminem (tzw. podkładka kapitałki). Tak przygotowaną bazę przyklejano do bloku, przy czym skraje podkładki zazwyczaj wystawały poza blok i były przyklejone do wewnętrznej strony okładzinówek. Na tak wykonanej bazie wykonywano ozdobne szycie.

Angielski termin określający kapitałkę - „endband”, oznaczający w dokładnym tłumaczeniu „zwięz końcowy” rozpropagował od 1967 r. Christopher Clarkson. Clarkson zaznaczył, że kapitałki te będąc elementem systemu szycia, służyły jednocześnie do montażu okładzin przy bloku. Termin „endband” z czasem został poszerzony i zaczęto go stosować do określania wszystkich rodzajów poziomych pasków na końcach grzbietów, mogących pełnić funkcję zarówno strukturalną, jak i dekoracyjną.

Klasyfikacja kapitałek

  • Kapitałki ksiąg basenu Morza Śródziemnego i orientalne
    • kapitałka koptyjska
    • kapitałka etiopska
    • kapitałka islamska
    • kapitałka bizantyńska
      • kapitałka grecka
      • kapitałka armeńska
      • kapitałka syryjska
  • Kapitałki ksiąg świata zachodniego
    • kapitałka z uchem
      • kapitałka karolińska
      • kapitałka romańska
    • kapitałka integralna
    • kapitałka podstawowa
      • kapitałka gotycka
    • kapitałka ze szwem zeszytowym
    • kapitałka podstawowa z obszyciem
    • kapitałka podstawowa z oplotem
    • kapitałka obszywana bezpośrednio
      • kapitałka niemiecka
      • kapitałka francuska
    • kapitałka przyklejana
      • tkaninowa
      • papierowa
      • skórzana
      • pergaminowa
      • z obszyciem
      • z doszyciem
      • maszynowa

Elementy budowy kapitałek

  • Kapitałka podstawowa
  • Kapitałka złożona
  • Rdzeń
  • Rdzeń podstawowy
  • Rdzeń dodatkowy
  • Rdzeń montażowy (Koniec montażowy kapitałki)
  • Podkładka
  • Obszycie podstawowe
  • Obszycie dekoracyjne
  • Oplot dekoracyjny
  • Stopka

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Kapitałka armeńska
Kapitałka bizantyńska
Kapitałka przyklejana
Kapitałka etiopska
Kapitałka francuska
Kapitałka gotycka
Kapitałka grecka
Kapitałka integralna
Kapitałka islamska
Kapitałka karolińska
Kapitałka koptyjska
Kapitałka niemiecka
Kapitałka obszywana bezpośrednio
Kapitałka podstawowa
Kapitałka podstawowa z oplotem
Kapitałka romańska
Kapitałka syryjska
Kapitałka ze szwem zeszytowym
Kapitałka złożona
Kapitałkowanie
Szycie na kapitałkę
Stópka

Bibliografia

  1. Adam Paul, Das Kapital, „Archiv für Buchbinderei”, 1911, nr 11, s. 53-61.
  2. Adam Paul, Die griechische Einbandkunst und das frühchristliche Buch, „Archiv für Buchbinderei”, 1923, nr 23, s. 89-91.
  3. Boudalis Georgios, Endbands in greek-style bindings, „Paper Conservator”, 2007, t. 31, nr 1, s. 29-49.
  4. Cermanova T., Kapitalek, dulezity prvek knizni vazby a jeho funkce, praca licencjacka, Univerzita Pardubice, Pardubice 2008.
  5. Dorębska M., Praca magisterska teoretyczno-badawcza: Kapitałka-historia, rodzaje, terminologia, (promotor: M. Pronobis-Gajdzis), UMK, Toruń 2018.
  6. Encyklopedia Wiedzy o Książce, pod red. A. Birkenmajer, Wrocław 1971, sp.1106.
  7. Evetts D.M., Traditional Islamic Chevron Headband, „Guild of Book Workers Journal”, 1981, t. 19, nr 1, s. 30-35.
  8. Fischer B., Sewing and Endband in the Islamic Technique of Binding, „Restaurator” 1986, t. 7, s. 181-201.
  9. Gacek A., Arabic bookmaking and terminology as portrayed by Bakr al-Ishbīlī in his Kitāb al-taysīr fī șinā’at al-tasfīr, “Manuscripts of the Middle East”, 1991, t.5, s. 106-113.
  10. Gast Monica, A History of Endbands Based on a Study by Karl Jäckel, „The New Bookbinder“, 1983, t. 3, s. 42-58.
  11. Giuffrida Barbara, Book Conservation Workshop Manual Part Three: Endbands, „The New Bookbinder” 1982, t. 2, s. 29-39.
  12. Heinz Adolf Th. E., Über Heft- und Bindeweisen von Handschriften aus der Karolinger Zeit, „Archiv für Buchbinderei”, 1938, nr 38, s. 33-38.
  13. Hille Jenny, Merian Sylvie L., The Armenian Endband: History and Technique (3-Article), „The New Bookbinder”, 2011, t. 31, s. 45 – 60.
  14. Jäckel K., Alte Techniken des Buchbinderhandwerks in der modernen Schriftgutrestaurierung, 2: Das Kapital, „Bibliotheksforum Bayern“, 1975, t. 3, s. 207-219.
  15. Jäckel K., Vom Stechen alter Handschriftenkapitale, „Allgemeiner Anzeiger für Buchbindereien“, 1961, nr 74, s. 288-291.
  16. Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002, s. 14, 44, 60, 340, 393, 431.
  17. Szirmai John A., The Archeology of medieval bookbinding, London & New York 2017, s. 39, 49, 57-58, 76-77, 121-126, 159-161, 203-215.
  18. Vezin J., Les reliures caroligiennes de cuir á décor estampé de la Bibliothéque Nationale de Paris, „Bibliothéque de l’Ecole des chartes”, 1970, nr 128, s. 81-113.


Autor: M.P.B

Źródło: „http://leksykon.oprawoznawczy.ukw.edu.pl/index.php?title=Kapitałka&oldid=18116”