Kompozytowa dekoracja

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 15:15, 17 wrz 2021 autorstwa Vagnerus (dyskusja | edycje) (Grafika)

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Kompozytowa dekoracja

(także: kompozytowy styl)

Pojęcie stosowane niekiedy względem charakterystycznej grupy barokowych opraw z kręgu niemieckiego od 4 ćw. XVII do 3 ćw. XVIII w. (wyjątkowo nawet do kon. XVIII w.). K. d. okładzin składa się z regularnie zakomponowanych, wielobocznych, owalnych i okrągłych pól, obwiedzionych ramkami o innej barwie niż tło (uzyskiwanej farbami) i ze złoconymi krawędziami. Wnętrze każdego z pól wypełnione jest bogatą, złoconą ornamentyką pointillé, złożoną m.in. z nerek, spiral, wolut filigranowych, jak również bardziej realistyczną floralną dekoracją, w tym kwiatów bukietami w wazonach i rozetami. Rozwiązania te reprezentują późną fazę ewolucji à la fanfare opraw, bezpośrednio wywodząc się z siedemnastowiecznych, francuskich dzieł w tym stylu o przejrzystym układzie geometrycznych wstęg i pól z dekoracją pointillé. Na rozpowszechnienie się k. u. w wyrobach introligatorskich w Niemczech duży wpływ wywarły ilustrowane podręczniki, jak Buchbinder und Futtermacher Christopha E. Predigera (różne wydania z lat 40-50 XVIII w.). Podobne zjawisko w zdobnictwie obejmowało też inne dziedziny rzemiosła XVIII w. w Niemczech, jak markieteria w meblarstwie, na co wpływ wywarły m.in. charakterystyczne dekoracje regencyjne (wstęgowo-cęgowy ornament).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
à la fanfare oprawy
Floralna dekoracja
Kwiat
Nerka
Pointillé
Spirala
Woluta filigranowa
Wstęgowo-cęgowy ornament

Grafika

Przypisy

  1. Loubier 1926, s. 247-248;
  2. Hobson 1970, s. 69;
  3. Sonnenburg 1986, il. 23;
  4. Mazal 1990 il. 196-197;
  5. von Arnim 1992, kat. 94, 102;
  6. Foot 2006, s. 97-100;
  7. Foot, Limper-Herz 2015, il. 2, 4.

Autor: A.W.