Narzędzia introligatorskie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Zobacz też)
 
(Nie pokazano 100 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Śródtytuł==
+
==Narzędzia introligatorskie==
Narzędzia służące w pracy introligatorów są liczne, niektóre z nich mają uniwersalny charakter, inne zostały skonstruowane specjalnie dla introligatorów.
+
(ang. bookbinding equipment/tools)
  
===Agat===
+
Narzędzia stanowiące wyposażenie warsztatu introligatorskiego i służące do prac introligatorskich. Podstawę wyposażenia stanowiły szywnica oraz prasy introligatorskie, ponadto wiele narzędzi, z których część ma charakter uniwersalny, inne zostały skonstruowane specjalnie dla introligatorów.
Osadzony na trzonku kawałek gładko zeszlifowanego agatu mineralnego służący do polerowania, w szczególności złoconych powierzchni. W introligatorstwie stosowany jest głównie agat płaski (ang.  agate, agate burnisher, niem.  Glätt-Kolbe), który jest używany do polerowania złoconych krawedzi. Agat w kształcie zęba (ang. burnishing tooth, niem. Glätt-Zahn, fr. dent) służy do polerowania trudno dostępnych, nie płaskich powierzchni, uzywany jest głównie w pozłotnictwie.  
+
  
===Kostka introligatorska===
+
===Narzędzia uniwersalne===
(Ang. folder, bone folder, niem. Falzbein) Kilkunastocentymetrowy kawałek twardej kości zwierzęcej, zwykle wołowej, w kształcie płaskiej, spiczastej z jednej strony linijki, gładko oszlifowany. Kostka służy do przyciskania materiału podczas różnego rodzaju prac: falcowania arkuszy papieru, przycierania sklejanych powierzchni, punktowego dociskania rowka, narożników, wrąbków kapturka itp. Kostki sporządzone z teflonu służą do wykonywania opraw płóciennych, gdyż nie pozostawiają śladów.Kostki introligatorskie są używane przez grafików do odbijania grafik wypukłych (drzewo- i linorytów.  
+
Do narzędzi uniwersalnych można zaliczyć:
 +
* Nożyczki służące do krojenia różnego rodzaju materiałów: papieru, płótna, tasiemek itp. Specjalistyczne nożyczki introligatorskie są długie i wąskie co pozwala zmaksymalizować długość jednego cięcia.
 +
* Pędzle których podstawowym zastosowaniem jest nakładanie kleju. Do kleju stosowanego na zimno (klajster, kleje dekstrynowe, dyspersyjne) używano pędzli płaskich różnych wielkości, do kleju na gorąco (kostny) - pędzli okrągłych, dłużej utrzymujących temperaturę. Pędzle służą także do barwienia i malowania (np. krawędzi), nakładania białka podczas złocenia. Pędzle z twardej szczeciny lub słomy ryżowej służą do nakrapiania farb (przy marmoryzowaniu, nakrapianiu krawędzi). Płaskie, bardzo cienkie i delikatne pędzle mogą służyć do nakładania płatków złota. Do nowych wynalazków należy pędzel wodny, który w trzonku ma zbiorniczek z wodą, przesączającą się do włosia: służy do "rysowania" wodnej kreski na bibułce japońskiej, ułatwiającej oderwanie paska żądanej szerokości. 
 +
* Igły służące do zszywania ręcznego książek. Powinny być dość długie, ich grubość jest uzależniona od grubości nici używanej do szycia. Igły służące do dziergania kapitałek mogą być krótsze i cieńsze.
 +
* Młotki, służące do zbijania i wyokrąglania grzbietów. Do oporkowania oraz do przybijania okuć używano mniejszych młotków.
 +
* Piły, służące do nacinania rowków w grzbietach bloków. Nacięte rowki służą dą ukrycia sznurka, do którego przyszywane są składki, bądź też do umieszczenia sznurka w oprawie klejone, bezszyciowej.
 +
* Pilniki (raszple) służące do szlifowania okładek tekturowych lub drewnianych.
 +
* Szpikulce (szpilorki), szydła służące do przekłuwania dziurek (np. podczas zszywania lub przeciągania końcówek zwięzów przez tekturowe okładziny).
 +
* Liniały żelazne przy których przycinano materiały.
 +
* Kątowniki służące do wyznaczania kąta prostego. Duże kątowniki mogą służyć do krojenia podobnie jak liniały.
 +
* Cyrkle, zwłaszcza cyrkle kolcowe, których rozstaw można utrwalić przykręcana śrubką; służą do odmierzania odległości i oznakowywania.
 +
* Kociołek do gotowania kleju, metalowy garnek z podwójnym dnem i ściankami; pomiędzy obie części wlewano wodę, co zapobiegało przegrzaniu i przypaleniu kleju. Wewnętrzny pojemnik był często przedzielony na części, dla jednoczesnego umieszczenia kleju gęstszego i rzadszego.
 +
* Palnik gazowy, spirytusowy lub elektryczny do nagrzewania tłoków.
 +
* Poduszka do złota, osadzona na drewnianej ramce, wypchana i obciągnięta skórą zamszową, stanowi podkład do krojenia płatków złota na  kawałki odpowiedniej wielkości.
 +
* Deski o wymiarach nieco przekraczających typowe formaty książek, służące za przekładki, pomiędzy które wkładano książki oraz różne półfabrykaty (np. naprawiane karty, wyklejki) na czas prasowania lub dosuszania pod przyciskiem.
  
===Śródtytuł===
+
===Narzędzia specjalistyczne===
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
+
W rzemiośle introligatorskich powstał też cały szereg narzędzi specjalistycznych, stworzonych specjalnie dla konkretnych prac. Należały do nich:
 +
* [[Agat]] służący do polerowania złoconych brzegów
 +
* [[Gładzik]] do polerowania skóry
 +
* [[Kostka introligatorska]] służąca do przyciskania i przycierania
 +
* [[Noże introligatorskie]] - obok używanych do wielu prac zwykłych noży introligatorzy wykształcili całą gamę noży specjalistycznych przeznaczonych do podcinania skóry, krojenia złota, obcinania krawędzi kart, wycinania passe-partout itd.
 +
* [[Szczypce do zwięzów]] i drewniane rowkowane prawidła
 +
* [[Wierszownik introligatorski]] służący do układania czcionek i wytłaczania napisów
 +
* [[Tłoki introligatorskie]] służące do wyciskania dekoracji i napisów na oprawie.
  
===Śródtytuł===
+
===Materiały pomocnicze===
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
+
Na wyposażenie warsztatów składało także się wiele materiałów pomocniczych, takich jak tektury, bibuły, fizelina i blachy, którymi pomagano sobie podczas prasowania i suszenia wyrobów, papier ścierny i odłamki szkła, służące do szlifowania (szkło także do ścieniania pergaminu), osełki do noży, ciężarki do przyciskania, gąbki do zwilżania materiałów i wiele innych.
===Lista===
+
 
+
* Punkt 1
+
* Punkt 2
+
** Punkt 2.1
+
** Punkt 2.2
+
* Punkt 2
+
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
+
[[Indeks alfabetyczny]] <br>
[[ indeks alfabetyczny|można i tak]] <br>  
+
[[Maszyny introligatorskie]] <br>
[[ #Śródtytuł|link lokalny ]] <br>
+
[[Prasy introligatorskie]] <br>
 +
[[Noże introligatorskie]] <br>
 +
[[Szywnica]] <br>
 +
[[Prasa do złocenia]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
  
 
<gallery>
 
<gallery>
File:Bookbinders_2.jpg|Obrazek 1
+
File:Młotki.jpg|Młotki
File:Bookbinders_3.jpg|Obrazek 2
+
File:Szpikulce.jpg|Szpikulce
File:Bookbinders 4.JPG|Obrazek 3
+
File:Cyrkiel.jpg|Cyrkiel introligatorski
File:Thing.jpg|Obrazek 4
+
File:Cyrkiel2.jpg|Cyrkiel introligatorski
 +
 
 
</gallery>
 
</gallery>
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
 
+
# Semkowicz A., Introligatorstwo, Kraków 1948, s. 28-35.
 
+
# Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 29-39.
 +
# Sowiński Michał, Nauczanie robót ręcznych. Cz. I Oprawy, Kraków 1925, s. 22-27.
 +
# Czyżycki W., Prace z papieru kartonu tektury. Introligatorstwo, Warszawa 1958, s. 22-31.
 
----
 
----
 
Autor: '''E.P.'''
 
Autor: '''E.P.'''

Aktualna wersja na dzień 10:20, 30 kwi 2022

Narzędzia introligatorskie

(ang. bookbinding equipment/tools)

Narzędzia stanowiące wyposażenie warsztatu introligatorskiego i służące do prac introligatorskich. Podstawę wyposażenia stanowiły szywnica oraz prasy introligatorskie, ponadto wiele narzędzi, z których część ma charakter uniwersalny, inne zostały skonstruowane specjalnie dla introligatorów.

Narzędzia uniwersalne

Do narzędzi uniwersalnych można zaliczyć:

  • Nożyczki służące do krojenia różnego rodzaju materiałów: papieru, płótna, tasiemek itp. Specjalistyczne nożyczki introligatorskie są długie i wąskie co pozwala zmaksymalizować długość jednego cięcia.
  • Pędzle których podstawowym zastosowaniem jest nakładanie kleju. Do kleju stosowanego na zimno (klajster, kleje dekstrynowe, dyspersyjne) używano pędzli płaskich różnych wielkości, do kleju na gorąco (kostny) - pędzli okrągłych, dłużej utrzymujących temperaturę. Pędzle służą także do barwienia i malowania (np. krawędzi), nakładania białka podczas złocenia. Pędzle z twardej szczeciny lub słomy ryżowej służą do nakrapiania farb (przy marmoryzowaniu, nakrapianiu krawędzi). Płaskie, bardzo cienkie i delikatne pędzle mogą służyć do nakładania płatków złota. Do nowych wynalazków należy pędzel wodny, który w trzonku ma zbiorniczek z wodą, przesączającą się do włosia: służy do "rysowania" wodnej kreski na bibułce japońskiej, ułatwiającej oderwanie paska żądanej szerokości.
  • Igły służące do zszywania ręcznego książek. Powinny być dość długie, ich grubość jest uzależniona od grubości nici używanej do szycia. Igły służące do dziergania kapitałek mogą być krótsze i cieńsze.
  • Młotki, służące do zbijania i wyokrąglania grzbietów. Do oporkowania oraz do przybijania okuć używano mniejszych młotków.
  • Piły, służące do nacinania rowków w grzbietach bloków. Nacięte rowki służą dą ukrycia sznurka, do którego przyszywane są składki, bądź też do umieszczenia sznurka w oprawie klejone, bezszyciowej.
  • Pilniki (raszple) służące do szlifowania okładek tekturowych lub drewnianych.
  • Szpikulce (szpilorki), szydła służące do przekłuwania dziurek (np. podczas zszywania lub przeciągania końcówek zwięzów przez tekturowe okładziny).
  • Liniały żelazne przy których przycinano materiały.
  • Kątowniki służące do wyznaczania kąta prostego. Duże kątowniki mogą służyć do krojenia podobnie jak liniały.
  • Cyrkle, zwłaszcza cyrkle kolcowe, których rozstaw można utrwalić przykręcana śrubką; służą do odmierzania odległości i oznakowywania.
  • Kociołek do gotowania kleju, metalowy garnek z podwójnym dnem i ściankami; pomiędzy obie części wlewano wodę, co zapobiegało przegrzaniu i przypaleniu kleju. Wewnętrzny pojemnik był często przedzielony na części, dla jednoczesnego umieszczenia kleju gęstszego i rzadszego.
  • Palnik gazowy, spirytusowy lub elektryczny do nagrzewania tłoków.
  • Poduszka do złota, osadzona na drewnianej ramce, wypchana i obciągnięta skórą zamszową, stanowi podkład do krojenia płatków złota na kawałki odpowiedniej wielkości.
  • Deski o wymiarach nieco przekraczających typowe formaty książek, służące za przekładki, pomiędzy które wkładano książki oraz różne półfabrykaty (np. naprawiane karty, wyklejki) na czas prasowania lub dosuszania pod przyciskiem.

Narzędzia specjalistyczne

W rzemiośle introligatorskich powstał też cały szereg narzędzi specjalistycznych, stworzonych specjalnie dla konkretnych prac. Należały do nich:

Materiały pomocnicze

Na wyposażenie warsztatów składało także się wiele materiałów pomocniczych, takich jak tektury, bibuły, fizelina i blachy, którymi pomagano sobie podczas prasowania i suszenia wyrobów, papier ścierny i odłamki szkła, służące do szlifowania (szkło także do ścieniania pergaminu), osełki do noży, ciężarki do przyciskania, gąbki do zwilżania materiałów i wiele innych.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Maszyny introligatorskie
Prasy introligatorskie
Noże introligatorskie
Szywnica
Prasa do złocenia

Grafika

Przypisy

  1. Semkowicz A., Introligatorstwo, Kraków 1948, s. 28-35.
  2. Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 29-39.
  3. Sowiński Michał, Nauczanie robót ręcznych. Cz. I Oprawy, Kraków 1925, s. 22-27.
  4. Czyżycki W., Prace z papieru kartonu tektury. Introligatorstwo, Warszawa 1958, s. 22-31.

Autor: E.P.