Narzędzia introligatorskie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Zobacz też)
 
(Nie pokazano 27 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Do podstawowego wyposażenia warsztatu introligatorskiego należały [[szywnica]] oraz [[prasy introligatorskie]]. Introligatorzy posługiwali się wieloma narzędziami, niektóre z nich mają uniwersalny charakter, inne zostały skonstruowane specjalnie dla introligatorów.
+
==Narzędzia introligatorskie==
 +
(ang. bookbinding equipment/tools)
  
==Narzędzia uniwersalne==
+
Narzędzia stanowiące wyposażenie warsztatu introligatorskiego i służące do prac introligatorskich. Podstawę wyposażenia stanowiły szywnica oraz prasy introligatorskie, ponadto wiele narzędzi, z których część ma charakter uniwersalny, inne zostały skonstruowane specjalnie dla introligatorów.
 +
 
 +
===Narzędzia uniwersalne===
 
Do narzędzi uniwersalnych można zaliczyć:
 
Do narzędzi uniwersalnych można zaliczyć:
 
* Nożyczki służące do krojenia różnego rodzaju materiałów: papieru, płótna, tasiemek itp. Specjalistyczne nożyczki introligatorskie są długie i wąskie co pozwala zmaksymalizować długość jednego cięcia.
 
* Nożyczki służące do krojenia różnego rodzaju materiałów: papieru, płótna, tasiemek itp. Specjalistyczne nożyczki introligatorskie są długie i wąskie co pozwala zmaksymalizować długość jednego cięcia.
Linia 8: Linia 11:
 
* Młotki, służące do zbijania i wyokrąglania grzbietów. Do oporkowania oraz do przybijania okuć używano mniejszych młotków.
 
* Młotki, służące do zbijania i wyokrąglania grzbietów. Do oporkowania oraz do przybijania okuć używano mniejszych młotków.
 
* Piły, służące do nacinania rowków w grzbietach bloków. Nacięte rowki służą dą ukrycia sznurka, do którego przyszywane są składki, bądź też do umieszczenia sznurka w oprawie klejone, bezszyciowej.
 
* Piły, służące do nacinania rowków w grzbietach bloków. Nacięte rowki służą dą ukrycia sznurka, do którego przyszywane są składki, bądź też do umieszczenia sznurka w oprawie klejone, bezszyciowej.
* Pilniki służące do szlifowania okładek tekturowych lub drewnianych.
+
* Pilniki (raszple) służące do szlifowania okładek tekturowych lub drewnianych.
* Szpikulce (szpilorki) służące do przekłuwania dziurek (np. podczas zszywania).
+
* Szpikulce (szpilorki), szydła służące do przekłuwania dziurek (np. podczas zszywania lub przeciągania końcówek zwięzów przez tekturowe okładziny).
 
* Liniały żelazne przy których przycinano materiały.
 
* Liniały żelazne przy których przycinano materiały.
 
* Kątowniki służące do wyznaczania kąta prostego. Duże kątowniki mogą służyć do krojenia podobnie jak liniały.
 
* Kątowniki służące do wyznaczania kąta prostego. Duże kątowniki mogą służyć do krojenia podobnie jak liniały.
 
* Cyrkle, zwłaszcza cyrkle kolcowe, których rozstaw można utrwalić przykręcana śrubką; służą do odmierzania odległości i oznakowywania.
 
* Cyrkle, zwłaszcza cyrkle kolcowe, których rozstaw można utrwalić przykręcana śrubką; służą do odmierzania odległości i oznakowywania.
* Kociołek do gotowania kleju, metalowy garnek z podwójnym dnem i ściankami; pomiędzy obie części wlewano wodę, co zapobiegało przegrzaniu i przypaleniu kleju. Wewnętrzny pojemnik był często przedzielony na dwie części, dla jednoczesnego umieszczenia kleju gęstszego i rzadszego.
+
* Kociołek do gotowania kleju, metalowy garnek z podwójnym dnem i ściankami; pomiędzy obie części wlewano wodę, co zapobiegało przegrzaniu i przypaleniu kleju. Wewnętrzny pojemnik był często przedzielony na części, dla jednoczesnego umieszczenia kleju gęstszego i rzadszego.
* Poduszka do złota, osadzona na drewnianej ramce, wypchana i obciągnięta skórą zamszową, stanowi podkład do krojenia płatków złota na  kawałki odpowiedniej wielkości.  
+
* Palnik gazowy, spirytusowy lub elektryczny do nagrzewania tłoków.
 +
* Poduszka do złota, osadzona na drewnianej ramce, wypchana i obciągnięta skórą zamszową, stanowi podkład do krojenia płatków złota na  kawałki odpowiedniej wielkości.
 +
* Deski o wymiarach nieco przekraczających typowe formaty książek, służące za przekładki, pomiędzy które wkładano książki oraz różne półfabrykaty (np. naprawiane karty, wyklejki) na czas prasowania lub dosuszania pod przyciskiem.
  
Oprócz nich na wyposażenie warsztatów składało się wiele pomocy, takich jak deski, pomiędzy które wkładano książki podczas prasowania, tektury, bibuły i blachy, którymi pomagano sobie podczas prasowania i suszenia wyrobów, papier ścierny i odłamki szkła, służące do szlifowania (szkło także do ścieniania pergaminu), osełki do noży, ciężarki do przyciskania, gąbki do zwilżania materiałów i wiele innych.
+
===Narzędzia specjalistyczne===
 
+
W rzemiośle introligatorskich powstał też cały szereg narzędzi specjalistycznych, stworzonych specjalnie dla konkretnych prac. Należały do nich:
==Narzędzia specjalistyczne==
+
* [[Agat]] służący do polerowania złoconych brzegów
 
+
* [[Gładzik]] do polerowania skóry
===Agat===
+
* [[Kostka introligatorska]] służąca do przyciskania i przycierania
 
+
* [[Noże introligatorskie]] - obok używanych do wielu prac zwykłych noży introligatorzy wykształcili całą gamę noży specjalistycznych przeznaczonych do podcinania skóry, krojenia złota, obcinania krawędzi kart, wycinania passe-partout itd.
 
+
* [[Szczypce do zwięzów]] i drewniane rowkowane prawidła
===Gładzik===
+
* [[Wierszownik introligatorski]] służący do układania czcionek i wytłaczania napisów
(Żelazko, polerrajza, ang polishing iron, niem. Glättkolbe, fr. fer à polir) Mosiężna lub żelazna główka o przekroju wycinka koła, szerokości kilku centymetrów, osadzona na trzonku. Gładzik służy do polerowania na gorąco, wykorzystywany głównie do polerowania skóry oraz wygładzania nierówności, wybrzuszeń na gotowej oprawie. Narzędzie zbliżone do gładzika szewskiego, lecz większe od niego, o płaskiej powierzchni roboczej.
+
* [[Tłoki introligatorskie]] służące do wyciskania dekoracji i napisów na oprawie.
 
+
===Kostka introligatorska===
+
 
+
 
+
===Noże introligatorskie===
+
Obok zwykłych [[Noże introligatorskie|noży]] introligatorzy posiadali całą gamę noży specjalistycznych przeznaczonych do podcinania skóry, krojenia złota, obcinania krawędzi kart, wycinania passe-partout itd.
+
 
+
===Szczypce do zwięzów===
+
Narzędzie przypominające kombinerki, o krótkich, szerokich i płaskich końcówkach służące do ukształtowania (dociśnięcia) przyklejanej skóry do zwięzów. Wymiennie ze szczypcami używane są drewniane klocki z wyciętymi rowkami, odpowiadającymi wielkości zwięzów.
+
 
+
==Narzędzia do złocenia==
+
 
+
===Tłoki===
+
Nazwa ogólna metalowych narzędzi służących do wytłaczania dekoracji na okładkach. Wycisków dokonywano na gorąco, ręcznie lub przy użyciu prasy. Tłoki przeznaczone do tłoczenia ręcznego miały przedłużenie, które wkładano w drewniany trzonek. Tłoki służące do tłoczenia maszynowego były płaskie. Pierwotnie tłoki wykonywano z żelaza, co zachowało się o obcych nazwach (fr. fer, wł. ferro), ale że tłoki żelazne nie dawały dobrego efektu w tłoczeniu z użyciem złota, zaczęto sporządzać je z brązu a później z mosiądzu.
+
 
+
===Tłoczek===
+
Tłoczki, zwane też małymi tłokami to stemple z wzorem wygrawerowanym na płaskiej główce.
+
 
+
===Fileta===
+
(Liniak, ang. pallet, wł. paletta) tłok o podłużnym wzorze. Jej przeznaczeniem było wytłaczania ornamentalnych wzorów na grzbiecie, w szczególności do podkreślania garbików zwięzów, jednak introligatorzy stosowali filety także do wytłaczania ramek na okładkach, odciskając je wielokrotnie. Fileta ma łukowaty kształt, który zapobiega ześlizgnięciu się narzędzia z wypukłego grzbietu książki.
+
 
+
===Radełko===
+
(Rolka, ang. niem Rolle) tłok cylindryczny obracający się na osi osadzonej na widełkach. Ornament wygrawerowany na obwodzie cylindra pozwala tłoczyć wzór dowolnej długości.
+
 
+
===Łuki===
+
9niem. Bogen) Tłoki liniowe o kształcie łuku występujące w kompletach o narastającej długości oraz średnicy. Łuki służą do wytłaczania kompozycji o dowolnych kształtach; rysunek dzielony jest na odcinki krzywych, do których dopasowuje się odpowiedni łuk.
+
 
+
===Strychulec===
+
(Strychówka, wypalaczka, liniownik, fizerajza) - tłok podłużny służący do wyciskania linii. W odróżnieniu od filety pole robocze jest ustawione ukośnie, bowiem tłoczenie przy użyciu strychulca następuje przez jego przesuwanie. Strychulec może być pojedynczy lub mieć kilka linii, a także bywa zaopatrzony w wystającą linię boczną, która służy za prowadnicę przy wytłaczaniu ramki na skraju okładki.
+
 
+
===Czcionki===
+
Tłoki służące do wytłaczania napisów. Pierwotnie stosowano pojedyncze tłoki liternicze, napis powstawał z kolejnego odciśnięcia poszczególnych liter. Ten typ tłoków literniczych bywa jeszcze używany w introligatorstwie angielskim. Później zaczęto stosować czcionki w typie drukarskim, odlane z mosiądzu lub ołowiane powlekane galwanicznie mosiądzem lub niklem. Napis zestawiony w całą linię wytłaczano przy pomocy wierszownika introligatorskiego. Czcionki do tłoczenia ręcznego mają wysokość ok. 25 mm. Wraz z zastosowaniem pras do tłoczenia zaczęto produkować czcionki niskie, o wysokości 6,7 mm.
+
 
+
===Plakieta===
+
Tłok płaski, metalowy lub drewniany, służący do wytłaczania dekoracji przy pomocy prasy. Plakiety znane były w VII w., w wieku XIII przypomnieli je znów Holendrzy, po czym od XIV w. były stosowane w introligatorstwie w wielu krajach europejskich. Plakiety wytłaczano na zwilżonej skórze okładki na ślepo, lub też przy użyciu złota, zwykle na gorąco.
+
 
+
===Matryce===
+
(Klisze introligatorskie) Mechanizacja introligatorstwa w XIX w. spotęgowanie używanie płaskich tłoków, które wykonywały specjalistyczne wytwórnie. Obok dużych plakiet obejmujących nawet całą powierzchnię okładki wytwarzano szeroką paletę wzorów, które introligatorzy samodzielnie zestawiali w rozmaite kompozycje. Matryce grawerowano w mosiądzu, wraz z rozwojem chemigrafii na początku XX w. do introligatorstwa wprowadzono trawione w cynku klisze introligatorskie.
+
 
+
===Wierszownik introligatorski===
+
Przyrząd metalowy w formie rynienki osadzonej w drewnianym trzonku, służący do składania napisów z czcionek. Po zanocowaniu czcionek wierszownik nagrzewano i dokonywano wytłoczenia.  
+
  
 +
===Materiały pomocnicze===
 +
Na wyposażenie warsztatów składało także się wiele materiałów pomocniczych, takich jak tektury, bibuły, fizelina i blachy, którymi pomagano sobie podczas prasowania i suszenia wyrobów, papier ścierny i odłamki szkła, służące do szlifowania (szkło także do ścieniania pergaminu), osełki do noży, ciężarki do przyciskania, gąbki do zwilżania materiałów i wiele innych.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
 
[[Indeks alfabetyczny]] <br>
 
[[Indeks alfabetyczny]] <br>
[[Urządzenia introligatorskie]] <br>
+
[[Maszyny introligatorskie]] <br>
 
[[Prasy introligatorskie]] <br>
 
[[Prasy introligatorskie]] <br>
 
[[Noże introligatorskie]] <br>
 
[[Noże introligatorskie]] <br>
Linia 80: Linia 46:
  
 
<gallery>
 
<gallery>
 +
File:Młotki.jpg|Młotki
 
File:Szpikulce.jpg|Szpikulce
 
File:Szpikulce.jpg|Szpikulce
 
File:Cyrkiel.jpg|Cyrkiel introligatorski
 
File:Cyrkiel.jpg|Cyrkiel introligatorski
File:Bookbinders 4.JPG|Obrazek 3
+
File:Cyrkiel2.jpg|Cyrkiel introligatorski
File:Thing.jpg|Wierszownik introligatorski
+
 
 
</gallery>
 
</gallery>
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
 
+
# Semkowicz A., Introligatorstwo, Kraków 1948, s. 28-35.
 
+
# Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 29-39.
 +
# Sowiński Michał, Nauczanie robót ręcznych. Cz. I Oprawy, Kraków 1925, s. 22-27.
 +
# Czyżycki W., Prace z papieru kartonu tektury. Introligatorstwo, Warszawa 1958, s. 22-31.
 
----
 
----
 
Autor: '''E.P.'''
 
Autor: '''E.P.'''

Aktualna wersja na dzień 10:20, 30 kwi 2022

Narzędzia introligatorskie

(ang. bookbinding equipment/tools)

Narzędzia stanowiące wyposażenie warsztatu introligatorskiego i służące do prac introligatorskich. Podstawę wyposażenia stanowiły szywnica oraz prasy introligatorskie, ponadto wiele narzędzi, z których część ma charakter uniwersalny, inne zostały skonstruowane specjalnie dla introligatorów.

Narzędzia uniwersalne

Do narzędzi uniwersalnych można zaliczyć:

  • Nożyczki służące do krojenia różnego rodzaju materiałów: papieru, płótna, tasiemek itp. Specjalistyczne nożyczki introligatorskie są długie i wąskie co pozwala zmaksymalizować długość jednego cięcia.
  • Pędzle których podstawowym zastosowaniem jest nakładanie kleju. Do kleju stosowanego na zimno (klajster, kleje dekstrynowe, dyspersyjne) używano pędzli płaskich różnych wielkości, do kleju na gorąco (kostny) - pędzli okrągłych, dłużej utrzymujących temperaturę. Pędzle służą także do barwienia i malowania (np. krawędzi), nakładania białka podczas złocenia. Pędzle z twardej szczeciny lub słomy ryżowej służą do nakrapiania farb (przy marmoryzowaniu, nakrapianiu krawędzi). Płaskie, bardzo cienkie i delikatne pędzle mogą służyć do nakładania płatków złota. Do nowych wynalazków należy pędzel wodny, który w trzonku ma zbiorniczek z wodą, przesączającą się do włosia: służy do "rysowania" wodnej kreski na bibułce japońskiej, ułatwiającej oderwanie paska żądanej szerokości.
  • Igły służące do zszywania ręcznego książek. Powinny być dość długie, ich grubość jest uzależniona od grubości nici używanej do szycia. Igły służące do dziergania kapitałek mogą być krótsze i cieńsze.
  • Młotki, służące do zbijania i wyokrąglania grzbietów. Do oporkowania oraz do przybijania okuć używano mniejszych młotków.
  • Piły, służące do nacinania rowków w grzbietach bloków. Nacięte rowki służą dą ukrycia sznurka, do którego przyszywane są składki, bądź też do umieszczenia sznurka w oprawie klejone, bezszyciowej.
  • Pilniki (raszple) służące do szlifowania okładek tekturowych lub drewnianych.
  • Szpikulce (szpilorki), szydła służące do przekłuwania dziurek (np. podczas zszywania lub przeciągania końcówek zwięzów przez tekturowe okładziny).
  • Liniały żelazne przy których przycinano materiały.
  • Kątowniki służące do wyznaczania kąta prostego. Duże kątowniki mogą służyć do krojenia podobnie jak liniały.
  • Cyrkle, zwłaszcza cyrkle kolcowe, których rozstaw można utrwalić przykręcana śrubką; służą do odmierzania odległości i oznakowywania.
  • Kociołek do gotowania kleju, metalowy garnek z podwójnym dnem i ściankami; pomiędzy obie części wlewano wodę, co zapobiegało przegrzaniu i przypaleniu kleju. Wewnętrzny pojemnik był często przedzielony na części, dla jednoczesnego umieszczenia kleju gęstszego i rzadszego.
  • Palnik gazowy, spirytusowy lub elektryczny do nagrzewania tłoków.
  • Poduszka do złota, osadzona na drewnianej ramce, wypchana i obciągnięta skórą zamszową, stanowi podkład do krojenia płatków złota na kawałki odpowiedniej wielkości.
  • Deski o wymiarach nieco przekraczających typowe formaty książek, służące za przekładki, pomiędzy które wkładano książki oraz różne półfabrykaty (np. naprawiane karty, wyklejki) na czas prasowania lub dosuszania pod przyciskiem.

Narzędzia specjalistyczne

W rzemiośle introligatorskich powstał też cały szereg narzędzi specjalistycznych, stworzonych specjalnie dla konkretnych prac. Należały do nich:

Materiały pomocnicze

Na wyposażenie warsztatów składało także się wiele materiałów pomocniczych, takich jak tektury, bibuły, fizelina i blachy, którymi pomagano sobie podczas prasowania i suszenia wyrobów, papier ścierny i odłamki szkła, służące do szlifowania (szkło także do ścieniania pergaminu), osełki do noży, ciężarki do przyciskania, gąbki do zwilżania materiałów i wiele innych.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Maszyny introligatorskie
Prasy introligatorskie
Noże introligatorskie
Szywnica
Prasa do złocenia

Grafika

Przypisy

  1. Semkowicz A., Introligatorstwo, Kraków 1948, s. 28-35.
  2. Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1967, s. 29-39.
  3. Sowiński Michał, Nauczanie robót ręcznych. Cz. I Oprawy, Kraków 1925, s. 22-27.
  4. Czyżycki W., Prace z papieru kartonu tektury. Introligatorstwo, Warszawa 1958, s. 22-31.

Autor: E.P.