Kobergerowskie oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "===Kobergerowskie oprawy=== ==Zobacz też== Indeks alfabetyczny <br> ==Grafika== <gallery> Plik:Kobergerowskie oprawy, Oprawa w typie kobergerowskim, Norym...") |
|||
(Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | + | Pojęcie stosowane wobec opraw późnogotyckich wykonanych przez introligatorskich kooperantów norymberskiego drukarza, wydawcy i księgarza – Antona Kobergera († 1513), wedle ujednoliconych formuł materiałowo-technicznych i dekoracyjnych. | |
− | + | ||
− | + | ||
− | + | ||
+ | Praktykę tę, zaliczaną do początków wydawniczych opraw, wprowadził Koberger z myślą o koncentracji zysków zarówno ze sprzedaży druków tłoczonych w jego firmie, jak też ich iluminowania oraz oprawiania. Z jednej strony ograniczała ona nakład pracy (a tym samym koszty) nad wykonaniem opraw, a z drugiej zapewniała ich efektowny i modny wygląd. Typowe k. o. sporządzane były z fazowanych desek oblekanych wołową lub świńską skórą. Okładziny zaopatrywano w centralne i narożne okucia mosiężne o relatywnie bogatej, plastycznej formie, uzyskiwanej przez tzw. ''clausurmacherów'' w zmechanizowany sposób (zob. sztancowana dekoracja, zn. 1). Podobnie opracowywano mosiężne zapięcia, montowane przy dłuższej krawędzi okładzin. Dekorację wykonywano na ślepo, złocenia ograniczając do napisów, a niekiedy też drobniejszych elementów kompozycji. Posługiwano się przy tym strychulcem i stosunkowo ograniczonym zasobem tłoków. W niektórych przypadkach stosowano też klocki drzeworytnicze (określane również jako plakiety), którymi multiplikowano dekorację zwierciadła bądź wyciskano napisy i bardziej skomplikowane ornamenty w ramach zwierciadła. Typowe kompozycje k. o. składają się z pokaźnego zwierciadła otoczonego dwustrefową ramą z wydzielonymi, narożnymi polami. Na górnej – bardziej reprezentacyjnej – okładzinie zwierciadło wypełniano przeważnie owocu granatu wzorem, wyciskanym z tłoków lub klocków drzew. Z kolei ramy zdobiono naprzemiennymi motywami rozety i konara oplecionego liściem, tworzącymi wzór ''arbor vitae'', ponadto tłokami z motywami floralnymi i zoomorficznymi, w tym fantastycznymi (szczególnie gryf). W górną-poziomą ramę często wkomponowywano napis tytułowy o teksturowym kroju liter, wyciskany z tłoków literniczych bądź jednego klocka (listwy) drzeworytniczego. Na późniejszych oprawach tej grupy pojawiały się też dekoracje radełkowe, stanowiące innowację radykalnie przyspieszającą tempo prac zdobniczych. Dolnym okładzinom – jako mniej eksponowanym – nadawano znacznie skromniejszą dekorację, np. z uproszczoną wersją rombowego wzoru w zwierciadle. Motywy zdobnicze (zazwyczaj rozety lub ''arbor vitae'') ukazywano też w kompartymentach grzbietu. | ||
+ | Rozpowszechnienie się w Europie k. o. chroniących liczne druki z norymberskiej oficyny wywarło ogromny wpływ na introligatorów nie tylko w innych miastach niemieckich, ale też w całej środkowej Europie. Od schyłku XV w. dzieła w „stylu/typie kobergerowskim” powstawały w Krakowie, Poznaniu, Gdańsku, Wrocławiu oraz pomniejszych ośrodkach wytwórczości. Przynajmniej w dwóch pierwszych miastach na popularność charakterystycznej formuły dekoracji opraw wpływała nie tylko obfitość druków Kobergera trafiających na tamtejsze rynki, ale też przypuszczalnie działalność introligatorni kooperujących z filiami (składami) norymberskiego przedsiębiorstwa. Zmierzch tego stylu dekoracji opraw nastąpił w 2 ćw. XVI w. wraz z upowszechnieniem się stylu renesansowego. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
[[Indeks alfabetyczny ]] <br> | [[Indeks alfabetyczny ]] <br> | ||
+ | [[Arbor vitae]] <br> | ||
+ | [[Gotyckie oprawy]] <br> | ||
+ | [[Grafika w introligatorstwie]] <br> | ||
+ | [[Gryf]] <br> | ||
+ | [[Owocu granatu wzór]] <br> | ||
+ | [[Plakietowe oprawy]] <br> | ||
+ | [[Rombowy wzór]] <br> | ||
+ | [[Rozeta]] <br> | ||
+ | [[Sztancowana dekoracja]] <br> | ||
+ | [[Wydawnicze oprawy]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
− | Plik:Kobergerowskie oprawy, Oprawa w typie kobergerowskim, Norymberga, Hieronymus Muenzer, między 1481 a 1490, Pierpont Morgan Library.jpg | Oprawa | + | Plik:Kobergerowskie oprawy, Oprawa w typie kobergerowskim, Norymberga, Hieronymus Muenzer, między 1481 a 1490, Pierpont Morgan Library.jpg | Oprawa tzw. kobergerowska, Norymberga, Hieronymus Muenzer, między 1481 a 1490, zbiory i fot.: Pierpont Morgan Library, Nowy Jork |
+ | |||
+ | Plik:Kob1, tzw. Boehmischer Meister, Norymberga, ok. 1486, BTNP, fot. A. Łukawski, wg Wagner 2020.jpg | Oprawa tzw. kobergerowska, "Böhmischer Meister", Norymberga, ok. 1486, Biblioteka Tow. Naukowego Płockiego, fot. A. Łukawski, wg Wagner 2020 | ||
+ | Plik:Kobegerowskie oprawy, Oprawa w typie kobergerowskim, prawdop. Augsburg, po. 1491, Pierpont Morgan Library.jpg | Oprawa tzw. kobergerowska, prawdopodobnie Augsburg, po 1491 r., zbiory i fot.: Pierpont Morgan Library, Nowy Jork | ||
− | Plik: | + | Plik:Kobergerowskie oprawy, Oprawa w typie kobergerowskim, prawdop. Norymberga, kon. XV w. BUWr Wrocław, www.bibliotekacyfrowa.pl ...jpg | Oprawa tzw. kobergerowska, prawdopodobnie Norymberga, kon. XV w., BUWr, Wrocław, fot. wg: www.bibliotekacyfrowa.pl |
+ | Plik:Kob.3, Opr. w typie kobergerowskim, prawdop. płn. Niemcy, ok. 1500, BUAM, fot. BUAM.jpg | Oprawa w typie kobergerowskim, prawdopodobnie płn. Niemcy (Rostock?), ok. 1500, Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu, fot. BUAM | ||
+ | Plik:Kob.4, Gdańsk, Baumgart, kon. XV w., wg Tondel 2007.jpg | Oprawa w typie kobergerowskim, Gdańsk, Konrad Baumgart, kon. XV w., Bibl. Seminarium Duchownego w Pelplinie, fot. wg Tondel 2007 | ||
− | |||
</gallery> | </gallery> | ||
Linia 26: | Linia 39: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
− | # | + | # Schmidt 1928, s. 113-129; |
+ | # Goldschmidt 1967, t. 1, s. 20, 37-38; | ||
+ | # Rozsondai 1974, 311-323; | ||
+ | # Rozsondai 1978; | ||
+ | # Schwenke, Schunke 1979; | ||
+ | # von Arnim 1989 II, s. 130-132; | ||
+ | # Tondel 2007, s. 147-175; | ||
+ | # Sauer 2013, il. 2-13-2.14; | ||
+ | # Chlebus 2016 II, s. 41-66; | ||
+ | # Wagner 2020, kat. 156. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''A.W.''' | Autor: '''A.W.''' |
Aktualna wersja na dzień 23:31, 2 lip 2022
Pojęcie stosowane wobec opraw późnogotyckich wykonanych przez introligatorskich kooperantów norymberskiego drukarza, wydawcy i księgarza – Antona Kobergera († 1513), wedle ujednoliconych formuł materiałowo-technicznych i dekoracyjnych.
Praktykę tę, zaliczaną do początków wydawniczych opraw, wprowadził Koberger z myślą o koncentracji zysków zarówno ze sprzedaży druków tłoczonych w jego firmie, jak też ich iluminowania oraz oprawiania. Z jednej strony ograniczała ona nakład pracy (a tym samym koszty) nad wykonaniem opraw, a z drugiej zapewniała ich efektowny i modny wygląd. Typowe k. o. sporządzane były z fazowanych desek oblekanych wołową lub świńską skórą. Okładziny zaopatrywano w centralne i narożne okucia mosiężne o relatywnie bogatej, plastycznej formie, uzyskiwanej przez tzw. clausurmacherów w zmechanizowany sposób (zob. sztancowana dekoracja, zn. 1). Podobnie opracowywano mosiężne zapięcia, montowane przy dłuższej krawędzi okładzin. Dekorację wykonywano na ślepo, złocenia ograniczając do napisów, a niekiedy też drobniejszych elementów kompozycji. Posługiwano się przy tym strychulcem i stosunkowo ograniczonym zasobem tłoków. W niektórych przypadkach stosowano też klocki drzeworytnicze (określane również jako plakiety), którymi multiplikowano dekorację zwierciadła bądź wyciskano napisy i bardziej skomplikowane ornamenty w ramach zwierciadła. Typowe kompozycje k. o. składają się z pokaźnego zwierciadła otoczonego dwustrefową ramą z wydzielonymi, narożnymi polami. Na górnej – bardziej reprezentacyjnej – okładzinie zwierciadło wypełniano przeważnie owocu granatu wzorem, wyciskanym z tłoków lub klocków drzew. Z kolei ramy zdobiono naprzemiennymi motywami rozety i konara oplecionego liściem, tworzącymi wzór arbor vitae, ponadto tłokami z motywami floralnymi i zoomorficznymi, w tym fantastycznymi (szczególnie gryf). W górną-poziomą ramę często wkomponowywano napis tytułowy o teksturowym kroju liter, wyciskany z tłoków literniczych bądź jednego klocka (listwy) drzeworytniczego. Na późniejszych oprawach tej grupy pojawiały się też dekoracje radełkowe, stanowiące innowację radykalnie przyspieszającą tempo prac zdobniczych. Dolnym okładzinom – jako mniej eksponowanym – nadawano znacznie skromniejszą dekorację, np. z uproszczoną wersją rombowego wzoru w zwierciadle. Motywy zdobnicze (zazwyczaj rozety lub arbor vitae) ukazywano też w kompartymentach grzbietu.
Rozpowszechnienie się w Europie k. o. chroniących liczne druki z norymberskiej oficyny wywarło ogromny wpływ na introligatorów nie tylko w innych miastach niemieckich, ale też w całej środkowej Europie. Od schyłku XV w. dzieła w „stylu/typie kobergerowskim” powstawały w Krakowie, Poznaniu, Gdańsku, Wrocławiu oraz pomniejszych ośrodkach wytwórczości. Przynajmniej w dwóch pierwszych miastach na popularność charakterystycznej formuły dekoracji opraw wpływała nie tylko obfitość druków Kobergera trafiających na tamtejsze rynki, ale też przypuszczalnie działalność introligatorni kooperujących z filiami (składami) norymberskiego przedsiębiorstwa. Zmierzch tego stylu dekoracji opraw nastąpił w 2 ćw. XVI w. wraz z upowszechnieniem się stylu renesansowego.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Arbor vitae
Gotyckie oprawy
Grafika w introligatorstwie
Gryf
Owocu granatu wzór
Plakietowe oprawy
Rombowy wzór
Rozeta
Sztancowana dekoracja
Wydawnicze oprawy
Grafika
Przypisy
- Schmidt 1928, s. 113-129;
- Goldschmidt 1967, t. 1, s. 20, 37-38;
- Rozsondai 1974, 311-323;
- Rozsondai 1978;
- Schwenke, Schunke 1979;
- von Arnim 1989 II, s. 130-132;
- Tondel 2007, s. 147-175;
- Sauer 2013, il. 2-13-2.14;
- Chlebus 2016 II, s. 41-66;
- Wagner 2020, kat. 156.
Autor: A.W.