Groteska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "===Groteska=== (ang. grotesque; fr. grotesque; niem. Groteske) Ornament składający się z wici roślinnej, połączonej z realistycznymi i fantastycznymi motywami f...")
 
 
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika)
Linia 3: Linia 3:
 
(ang. grotesque; fr. grotesque; niem. Groteske)  
 
(ang. grotesque; fr. grotesque; niem. Groteske)  
  
Ornament składający się z wici roślinnej, połączonej z realistycznymi i fantastycznymi motywami figuralnymi i animalistycznymi oraz przedmiotami, jak wazy, kandelabry, panoplia, detale architektoniczne itp. Wywodzi się z rzymskiej sztuki I w. n.e., w sztuce nowożytnej spopularyzowana po odkryciu w 1480 r. malowideł w podziemiach (stąd ówczesne włoska nazwa ornamentu: ''grottesche'') Złotego Domu Nerona w Rzymie. W plastyce renesansowej występowała przeważnie w układzie kandelabrowym (kandelabrowy ornament), wzbogacona arabeską, jako wypełnienie płaskich powierzchni, np. pilastrów. Przeniknęła do ornamentyki manieryzmu (w kompozycjach z rollwerkiem i schweifwerkiem) a później rokoka i klasycyzmu. W zdobnictwie renesansowych opraw skórzanych (kon. XV-XVI w.) klasyczna, wieloelementowa g. nie występowała. Jednakże elementy groteskowe, jak putta i aniołki, wkomponowane w wić arabeskową, były dość częste w dekoracjach radełkowych. W 2 poł. XVI w. bardziej złożone formy g. ukazywano w obrębie manierystycznych medalionów i ćwierćmedalionów. G. pojawia się też na renesansowych i manierystycznych złotniczych oprawach. (np. jedna z opraw →Srebrnej Biblioteki). W zdobnictwie opraw barokowych nie występowała. Na oprawach rokokowych pojawia się niekiedy w kompozycjach →chinoiserie. Ze względu na formalne bogactwo g. była chętnie ukazywana na historyzujących, neomanierystycznych oprawach z XIX w.         
+
Ornament składający się z wici roślinnej, połączonej z realistycznymi i fantastycznymi motywami figuralnymi i animalistycznymi oraz przedmiotami, jak wazy, kandelabry, panoplia, detale architektoniczne itp. Wywodzi się z rzymskiej sztuki I w. n.e., w sztuce nowożytnej spopularyzowana po odkryciu w 1480 r. malowideł w podziemiach (stąd ówczesne włoska nazwa ornamentu: ''grottesche'') Złotego Domu Nerona w Rzymie. W plastyce renesansowej występowała przeważnie w układzie kandelabrowym (kandelabrowy ornament), wzbogacona arabeską, jako wypełnienie płaskich powierzchni, np. pilastrów. Przeniknęła do ornamentyki manieryzmu (w kompozycjach z rollwerkiem i schweifwerkiem) a później rokoka i klasycyzmu. W zdobnictwie renesansowych opraw skórzanych (kon. XV-XVI w.) klasyczna, wieloelementowa g. nie występowała. Jednakże elementy groteskowe, jak putta i aniołki, wkomponowane w wić arabeskową, były dość częste w dekoracjach radełkowych. W 2 poł. XVI w. bardziej złożone formy g. ukazywano w obrębie manierystycznych medalionów i ćwierćmedalionów. G. pojawia się też na renesansowych i manierystycznych złotniczych oprawach (np. jedna z opraw →Srebrnej Biblioteki). W zdobnictwie opraw barokowych nie występowała. Na oprawach rokokowych pojawia się niekiedy w kompozycjach →''chinoiserie'', zaś na oprawach klasycystycznych – wewnątrz ram zwierciadła lub na grzbiecie. Ze względu na formalne bogactwo g. była chętnie ukazywana na historyzujących, neomanierystycznych oprawach z XIX w.         
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==

Aktualna wersja na dzień 23:21, 21 lut 2022

Groteska

(ang. grotesque; fr. grotesque; niem. Groteske)

Ornament składający się z wici roślinnej, połączonej z realistycznymi i fantastycznymi motywami figuralnymi i animalistycznymi oraz przedmiotami, jak wazy, kandelabry, panoplia, detale architektoniczne itp. Wywodzi się z rzymskiej sztuki I w. n.e., w sztuce nowożytnej spopularyzowana po odkryciu w 1480 r. malowideł w podziemiach (stąd ówczesne włoska nazwa ornamentu: grottesche) Złotego Domu Nerona w Rzymie. W plastyce renesansowej występowała przeważnie w układzie kandelabrowym (kandelabrowy ornament), wzbogacona arabeską, jako wypełnienie płaskich powierzchni, np. pilastrów. Przeniknęła do ornamentyki manieryzmu (w kompozycjach z rollwerkiem i schweifwerkiem) a później rokoka i klasycyzmu. W zdobnictwie renesansowych opraw skórzanych (kon. XV-XVI w.) klasyczna, wieloelementowa g. nie występowała. Jednakże elementy groteskowe, jak putta i aniołki, wkomponowane w wić arabeskową, były dość częste w dekoracjach radełkowych. W 2 poł. XVI w. bardziej złożone formy g. ukazywano w obrębie manierystycznych medalionów i ćwierćmedalionów. G. pojawia się też na renesansowych i manierystycznych złotniczych oprawach (np. jedna z opraw →Srebrnej Biblioteki). W zdobnictwie opraw barokowych nie występowała. Na oprawach rokokowych pojawia się niekiedy w kompozycjach →chinoiserie, zaś na oprawach klasycystycznych – wewnątrz ram zwierciadła lub na grzbiecie. Ze względu na formalne bogactwo g. była chętnie ukazywana na historyzujących, neomanierystycznych oprawach z XIX w.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Arabeska
Ćwierćmedalion
Kandelabrowy ornament
Medalion
Rollwerk
Schweifwerk

Grafika

Przypisy

  1. Haebler…;
  2. EWOK 1971, szp. 842;
  3. Rządek, Tomaszewski, Żuchowski 1991, s. 18-19;
  4. Nixon, Foot 1992, il. 98-99;
  5. Jäger 2002, nr kat./il. 22-23, 78;
  6. Kłysz-Hackbarth 2014, s. 36-41;
  7. Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./tabl. 12-14, 26, 35;
  8. Tondel, Wagner 2019, tabl. 250-253.

Autor: A.W.