Ćwierćmedalion: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
Linia 30: Linia 30:
 
Plik:Rollwerk 8.jpg | Ćwierćmedalion maureskowo-wstęgowy z rollwerkiem i maszkaronem na polskiej oprawie z dekoracją orientalizującą, 3-4 ćw. XVI w.  
 
Plik:Rollwerk 8.jpg | Ćwierćmedalion maureskowo-wstęgowy z rollwerkiem i maszkaronem na polskiej oprawie z dekoracją orientalizującą, 3-4 ćw. XVI w.  
 
Plik:Rollwerk 5.jpg | Ćwierćmedalion manierystyczny (rollwerkowy) na polskiej oprawie z dekoracją orientalizującą, 3-4 ćw. XVI w.  
 
Plik:Rollwerk 5.jpg | Ćwierćmedalion manierystyczny (rollwerkowy) na polskiej oprawie z dekoracją orientalizującą, 3-4 ćw. XVI w.  
 +
Plik:Ćwierćmedalion, zestaw na opr. niemieckiej z lat 70. XVI w., wg Schunke, Bibliotheca Palatina..., nr kat. T.5.1.jpg | Kompozycja na okładzinie oprawy utworzona ze zwielokrotnionych wycisków ćwierćmedalionów, Niemcy, lata 70. XVI w., wg: Schunke, Bibliotheca Palatina..., nr kat. T.5.
  
 
</gallery>
 
</gallery>

Wersja z 15:12, 10 sty 2021

Ćwierćmedalion

(ang. corner-piece; fr. coin; niem. Eckplatte)

Wywodzące się z kobiernictwa określenie jednego z czterech analogicznych elementów dekoracji opraw islamskich oraz europejskich opraw orientalizujących (XV-XVII w.), widniejących w wewnętrznych narożach zwierciadła. Jego kształt oraz wypełniająca go dekoracja może odpowiadać ¼ medalionu w centrum zwierciadła, mniej lub bardziej różnić się od tegoż medalionu bądź występować bez niego. Pod względem technicznym, w pierwszym przypadku ć-y wyciśnięte są z 2 tłoków lub plakiet o symetrycznym układzie dekoracji, których 4 naprzemienne i stykające się wyciski dają kształt pełnego medalionu. Dzięki temu zbędne jest użycie osobnego, „pełnego” medalionu centralnego. Udogodnienie to było niekiedy wykorzystywane przez introligatorów, choć w praktyce absolutnie dominują dekoracje oparte na wyciskach osobnych tłoków/plakiet ć-owych oraz „pełnego” medalionu centralnego. Pod względem formalo-stylowym wyróżnia się ogromną liczbę typów, odmian i wariantów ć-ów, zależnych od miejsca i czasu ich stosowania. W introligatorstwie polskim 3 ćw. XVI w. rozpowszechnieniu uległy ć-y orientalizujące z ornamentem maureskowym oraz maureskowo-wstęgowym (często wzbogacanym rollwerkiem i motywem maszkarona). Specyficzną formą ć-ów z 4 ćw. XVI w. są kompozycje manierystyczne z rollwerkiem, schweifwerkiem itp., imitujące ½ finalika drukarskiego w typie cul de lampe, spotykane głównie na oprawach krakowskich i poznańskich. Ok. 1600 r. popularność zyskały też ć-y z wizerunkami ewangelistów: mimo orientalizującego kształtu nie nadają się one do utworzenia centralnego medalionu. Termin ć. może być używany także względem narożnych dekoracji alla greca opraw, ukazujących ¼ obwodu centralnego medalion w formie centro rotondo, stylizowanego wieńca, itp.). Natomiast nie powinien być stosowany wobec narożnych elementów dekoracji o samoistnym charakterze (np. narożne medaliony maureskowo-wstęgowe z główką anielską w tondzie, rozpowszechnione w Polsce w 3 ćw. XVI – pocz. XVII w.)

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Alla greca oprawy
Centre and cornerpieces
Centro rotondo
Islamskie oprawy
Maureska
Maureskowo-wstęgowy ornament
Orientalizujące oprawy
Pellegrino
Perskie oprawy
Rollwerk
Schamsa
Schweifwerk
Tureckie oprawy
Wieniec

Grafika

Przypisy

  1. Wierzejski, Kałamajska-Saeed 1970, s. 43-45;
  2. Milanesi 1999, s. 20-21, 31-33, 99-100 i in.;
  3. Macchi F. i L. 2002, s. 76;
  4. Rukanci, Anameriç 2012, s. 9-21;
  5. Wagner 2016 II, s. 51-75.

Autor: A.W.