Pellegrino
Spis treści
Pellegrino
(właściwie: medaliony w typie Pellegrino)
Wyciskane z plakiet, owalne, rzadziej okrągłe lub wieloboczne, medaliony wym. od ok. 45 × 35 mm do ok. 80 × 65 mm, wypełnione maureską lub maureskowo-wstęgowym ornamentem. Niekiedy w centrum medalionu widnieje motyw kaboszonu, rautu, bądź małego pola z dodatkową dekoracją (np. wizerunek all’antica lub personifikacja). Całość zamyka linearna ramka lub stylizowany wieniec laurowy. Geneza takich motywów wiąże się z wzornikiem graficznym, wydanym w Paryżu w 1530 r. przez Francesco de Pellegrino (od którego przyjęła się nazwa medalionów tego rodzaju). Około poł. XVI w. rozpowszechniły się one w zachodnioeuropejskim zdobnictwie introligatorskim i szybko przeniknęły do Polski, zwłaszcza na orientalizujące oprawy. Stosowane do 2 ćw. XVII w., obok licznych odmian i wariantów medalionów o orientalizującym kształcie i ornamentyce.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Centre and cornerpieces
Ćwierćmedalion
Maureska
Maureskowo-wstęgowy ornament
Orientalizujące oprawy
Schamsa
Grafika
Owalny medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Owalny medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Owalny medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Owalny medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Owalny medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Owalny medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Okrągły medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Owalny medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Owalny medalion w typie Pellegrino, 2 poł. XVI w.
Medalion w typie Pellegrino na niemieckiej oprawie orientalizującej, 2 poł. XVI w., repr. wg: von Rabenau 1994, tabl. 50
Medalion w typie Pellegrino na polskiej oprawie renesansowej z dekoracja radełkową, 2 poł. XVI w., WBP - Książnica Kopernikańska w Toruniu, fot. A. Wagner
Medalion w typie Pellegrino na polskiej oprawie z dekoracją orientalizującą, 2 poł. XVI w., BWSD Włocławek, fot. P. Kurek
Medalion w typie Pellegrino na czeskiej oprawie z dekoracją radełkową, 1597, BCzart, MNK, fot. wg: www.polona.pl
Przypisy
- Schunke 1954, s. 290-303;
- Laucevičius 1976, il. 126-127, 138-147, 149-154 i in.;
- Devaux 1977, s. 84-86;
- Hohl 1989, s. 324-329;
- Pearson 1994, s. 1-17;
- Hohl 2001, s. 12-14;
- Laffitte 2001, s. 40-41;
- Pearson 2004, s. 106-125;
- Wagner 2016 II, s. 56-57.
Autor: A.W.
