Półpierścień

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Półpierścień

(także: półkole, łuk)

Wyciskany z tłoka motyw półpierścienia (półkola), albo nieco mniejszej lub większej części obwodu koła, najczęściej wkomponowywany w linearną dekorację zwierciadła. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich 1 poł. XVI w., pod wpływem których w l. 20. XVI w. przeniknął do zdobnictwa opraw w Krakowie, a w l. 40-60. również w Poznaniu, Toruniu i prawdopodobnie innych miastach. Na oprawach w typie aldyńskim (aldyńskie oprawy), zarówno w formacie 8° jak 2°, wydatne p-e widnieją na osiach ram zwierciadła, a ich zakończenia łączą się z prostymi liniami. Na aldyńsko-grolierowskich oprawach tworzą bardziej skomplikowane układy, skoncentrowane na osiach i w narożach linearnego obramienia zwierciadła. Mają też proporcjonalnie mniejsze rozmiary względem reszty dekoracji.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Aldyńskie oprawy
Aldyńsko-grolierowskie oprawy

Grafika

Przypisy

  1. De Marinis 1960, t. II, tabl. CCCXXXVII/1773, CCCCIV/2369, CCCCV/2403 i in.;
  2. Lindberg 1985, il. 31-32;
  3. Storm van Leeuwen 2011, tabl. 51-52;
  4. Wagner 2012, il. 1-4;
  5. Muraszko 2017, il. 3;
  6. Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, tabl. 33.

Autor: A.W.