Inkrustacja
Spis treści
Inkrustacja
Zdobienie powierzchni drewnianej, metalowej itp. różnymi, barwnymi materiałami, jak kość słoniowa, metale, kamienie pół- i szlachetne, masa perłowa i in. Od wczesnego średniowiecza stosowana w zdobnictwie opraw wraz z kameryzacją na złotniczych oprawach liturgicznych ksiąg. W epoce nowożytnej posługiwano się nią na luksusowych oprawach np. modlitewników. Od czasów awangardowych opraw XX w. znamienna dla różnorakich, autorskich eksperymentów z tworzywami na powierzchni okładzin, w czym zaciera się granica między i. a nowoczesnymi formami mozaiki. Przejawem tego jest wykorzystywanie wcześniej nie używanych materiałów (np. blacha aluminiowa, pleksi), wkomponowywanych w skórę lub inne tworzywa okładzin. Niekiedy pojęcie to używane jest względem mozaik z różnobarwnych skór na okładzinach.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Awangardowe oprawy
Emaliowana dekoracja
Intarsja
Kameryzowanie
Liturgicznych ksiąg oprawy
Luksusowe oprawy
Modlitewników oprawy
Mozaikowa dekoracja
Mozaikowe oprawy
Okucia
Złotnicze oprawy
Grafika
Oprawa ewangeliarza inkrustowana kością słoniową, XII w., Salzburg, opactwo św. Piotra, fot. wg: Ganz 2015
Oprawa tzw. Ewangeliarza Theophanu inkrustowana i okuwana elementami metalowymi, XI w., Essen, skarbiec katedralny, fot. wg Ganz 2015
Oprawa książki inkrustowana, kameryzowana i emaliowana, Jan Vermeyen, Praga, ok. 1600.1605, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń, fot. A. Wagner
Oprawa złotnicza tzw. Aide-mémoire inkrustowana płytkami z masy pełowej, Niemcy, prawd. Augsburg, 1780, Bibliothek Otto Schäfer, Schweinfurt, fot. wg: von Arnim 1992
Medalion z dekoracją inkrustowaną w technice pietra dura na oprawie z XIX w., Biblioteka Polska w Paryżu, fot. A. Wagner
Przypisy
- Steenbock 1965;
- Szwejkowska 1975, s. 289;
- von Arnim 1992, kat. 134;
- Fernández 1994, kat. 117;
- Kozakiewicz 1996, s. 160;
- Wittock 2009, kat. 222;
- Ganz 2015.
Autor: A.W.
