Półpierścień
Spis treści
Półpierścień
(także: półkole)
Wyciskany z tłoka motyw półpierścienia (półkola), albo nieco mniejszej lub większej części obwodu koła, najczęściej wkomponowywany w linearną dekorację zwierciadła. Charakterystyczny dla renesansowych opraw włoskich 1 poł. XVI w., pod wpływem których w l. 20. XVI w. przeniknął do zdobnictwa opraw w Krakowie, a w l. 40-60. również w Poznaniu, Toruniu i prawdopodobnie innych miastach. Na oprawach w typie aldyńskim (aldyńskie oprawy), zarówno w formacie 8° jak 2°, wydatne p-e widnieją na osiach ram zwierciadła, a ich zakończenia łączą się z prostymi liniami. Na aldyńsko-grolierowskich oprawach tworzą bardziej skomplikowane układy, skoncentrowane na osiach i w narożach linearnego obramienia zwierciadła. Mają też proporcjonalnie mniejsze rozmiary względem reszty dekoracji.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Aldyńskie oprawy
Aldyńsko-grolierowskie oprawy
Grafika
Półpierścienie w dekoracji oprawy weneckiej, pocz. XVI w., fot. wg: De Marinis 1960
Półpierścienie w dekoracji oprawy w typie aldyńskim, Kraków, 1526, BUAM, Poznań, fot. M. Priebe
Półpierścienie w dekoracji oprawy w typie aldyńskim, Kraków, 1550, B Czart, MNK, Kraków, fot. BCzart
Półpierścienie w dekoracji oprawy weneckiej, 1 poł. XVI w., fot. wg: De Marinis 1960
Półpierścienie w dekoracji oprawy rzymskiej, XVI w., fot. wg: De Marinis 1960
Półpierścienie w dekoracji oprawy w typie aldyńsko-grolierowskim, Kraków, lata 60. XVI w.
Przypisy
- De Marinis 1960, t. II, tabl. CCCXXXVII/1773, CCCCIV/2369, CCCCV/2403 i in.;
- Lindberg 1985, il. 31-32;
- Storm van Leeuwen 2011, tabl. 51-52;
- Wagner 2012, il. 1-4;
- Muraszko 2017, il. 3;
- Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, tabl. 33.
Autor: A.W.
