Aldyńsko-grolierowskie oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Aldyńsko-grolierowskie oprawy)
Linia 1: Linia 1:
 
==Aldyńsko-grolierowskie oprawy==
 
==Aldyńsko-grolierowskie oprawy==
Właściwie: oprawy w typie aldyńsko-grolierowskim, umowne określenie grupy opraw polskich, zwłaszcza krakowskich, od lat 30. do 60-70. XVI w., o charakterystycznej dekoracji okładzin: zazwyczaj pokaźne zwierciadło otoczone jest pojedynczą lub podwójną, złoconą ramą linearną, z której na osiach, w narożach lub/i w innych miejscach wyodrębniają się (na zewnątrz, do wewnątrz lub w sposób kombinowany) niewielkie półpierścieniowe wybrzuszenia o linearnej formie. Te podstawowe elementy chętnie urozmaicano, głównie poprzez zwielokrotnianie oraz przeplatanie się półpierścieni. Ponadto wewnątrz półpierścieni i w miejscach ich styku z linią ramy ukazywano drobne ozdobniki floralne. Dookoła takich ram często widnieją ramy radełkowe, zaś w centrum zwierciadła różnorakie plakiety, medaliony i superekslibrisy. W rozwiązaniach tych syntetyzowano elementy dekoracji →aldyńskich opraw oraz dekoracji z późniejszych dzieł włoskich, zwłaszcza bolońskich i rzymskich, które łączono z elementami typowymi dla introligatorstwa polskiego. Ze względu na fakt, iż podobne formy zdobnicze znane są także z niektórych →grolierowskich opraw, w dawniejszej literaturze takie dzieła określano niekiedy jako oprawy/dekoracje grolieryzujące lub grolierowskie.   
+
Właściwie: oprawy w typie aldyńsko-grolierowskim, umowne określenie grupy opraw polskich, zwłaszcza krakowskich, od lat 30. do 60-70. XVI w., o charakterystycznej dekoracji okładzin: zazwyczaj pokaźne zwierciadło otoczone jest pojedynczą lub podwójną, złoconą ramą linearną, z której na osiach, w narożach lub/i w innych miejscach wyodrębniają się (na zewnątrz, do wewnątrz lub w sposób kombinowany) niewielkie półpierścieniowe wybrzuszenia o linearnej formie. Te podstawowe elementy chętnie urozmaicano, głównie poprzez zwielokrotnianie oraz przeplatanie się półpierścieni. Ponadto wewnątrz półpierścieni i w miejscach ich styku z linią ramy ukazywano drobne ozdobniki floralne. Dookoła takich ram często widnieją ramy radełkowe, zaś w centrum zwierciadła różnorakie plakiety, medaliony i superekslibrisy. W rozwiązaniach tych syntetyzowano elementy dekoracji aldyńskich opraw oraz dekoracji z późniejszych dzieł włoskich, zwłaszcza bolońskich i rzymskich, które łączono z elementami typowymi dla introligatorstwa polskiego. Ze względu na fakt, iż podobne formy zdobnicze znane są także z niektórych grolierowskich opraw, w dawniejszej literaturze takie dzieła określano niekiedy jako oprawy/dekoracje grolieryzujące lub grolierowskie.   
== ==        
+
 
A. W.
+
==Zobacz też==
== ==
+
[[aldyńskie oprawy ]] <br>
Bibl.: Lindberg 1985 II, s. 79-81; Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./tabl. 33.
+
[[grolierowskie oprawy ]] <br>
 +
 
 +
 
 +
 
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
Linia 10: Linia 13:
 
<gallery>
 
<gallery>
 
Plik:Aldyńsko-grolierowskie oprawy 1.jpg
 
Plik:Aldyńsko-grolierowskie oprawy 1.jpg
 +
 +
 +
</gallery>
 +
 +
==Przypisy==
 +
 +
# Lindberg 1985 II, s. 79-81.
 +
# Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./tabl. 33.
 +
 +
----
 +
Autor: '''A.W.'''

Wersja z 22:18, 7 lis 2020

Aldyńsko-grolierowskie oprawy

Właściwie: oprawy w typie aldyńsko-grolierowskim, umowne określenie grupy opraw polskich, zwłaszcza krakowskich, od lat 30. do 60-70. XVI w., o charakterystycznej dekoracji okładzin: zazwyczaj pokaźne zwierciadło otoczone jest pojedynczą lub podwójną, złoconą ramą linearną, z której na osiach, w narożach lub/i w innych miejscach wyodrębniają się (na zewnątrz, do wewnątrz lub w sposób kombinowany) niewielkie półpierścieniowe wybrzuszenia o linearnej formie. Te podstawowe elementy chętnie urozmaicano, głównie poprzez zwielokrotnianie oraz przeplatanie się półpierścieni. Ponadto wewnątrz półpierścieni i w miejscach ich styku z linią ramy ukazywano drobne ozdobniki floralne. Dookoła takich ram często widnieją ramy radełkowe, zaś w centrum zwierciadła różnorakie plakiety, medaliony i superekslibrisy. W rozwiązaniach tych syntetyzowano elementy dekoracji aldyńskich opraw oraz dekoracji z późniejszych dzieł włoskich, zwłaszcza bolońskich i rzymskich, które łączono z elementami typowymi dla introligatorstwa polskiego. Ze względu na fakt, iż podobne formy zdobnicze znane są także z niektórych grolierowskich opraw, w dawniejszej literaturze takie dzieła określano niekiedy jako oprawy/dekoracje grolieryzujące lub grolierowskie.

Zobacz też

aldyńskie oprawy
grolierowskie oprawy



Grafika

Przypisy

  1. Lindberg 1985 II, s. 79-81.
  2. Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./tabl. 33.

Autor: A.W.