Aldyńsko-grolierowskie oprawy: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 15:00, 28 gru 2020

Aldyńsko-grolierowskie oprawy

(fr. reliures aldines et reliures de Grolier)

Właściwie: oprawy w typie aldyńsko-grolierowskim, umowne określenie grupy opraw polskich, zwłaszcza krakowskich, od lat 30. do 60-70. XVI w., o charakterystycznej dekoracji okładzin: zazwyczaj pokaźne zwierciadło otoczone jest pojedynczą lub podwójną, złoconą ramą linearną, z której na osiach, w narożach lub/i w innych miejscach wyodrębniają się (na zewnątrz, do wewnątrz lub w sposób kombinowany) niewielkie półpierścieniowe wybrzuszenia o linearnej formie. Te podstawowe elementy chętnie urozmaicano, głównie poprzez zwielokrotnianie oraz przeplatanie się półpierścieni. Ponadto wewnątrz półpierścieni i w miejscach ich styku z linią ramy ukazywano drobne ozdobniki floralne. Dookoła takich ram często widnieją ramy radełkowe, zaś w centrum zwierciadła różnorakie plakiety, medaliony i superekslibrisy. W rozwiązaniach tych syntetyzowano elementy dekoracji aldyńskich opraw oraz dekoracji z późniejszych dzieł włoskich, zwłaszcza bolońskich i rzymskich, które łączono z elementami typowymi dla introligatorstwa polskiego. Ze względu na fakt, iż podobne formy zdobnicze znane są także z niektórych grolierowskich opraw, w dawniejszej literaturze takie dzieła określano niekiedy jako oprawy/dekoracje grolieryzujące lub grolierowskie.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Aldyńskie oprawy
Grolierowskie oprawy

Grafika

• 

  Oprawa w typie aldyńsko-grolierowskim, Kraków, ok. poł. lat 60. XVI w., BRAN - Sankt Petersburg, fot. BRAN - Sankt Petersburg

Przypisy

1. Lindberg 1985 II, s. 79-81.
2. Wagner, Madajewska, Mazerska 2018, nr kat./tabl. 33.

Autor: A.W.