Drôlerie: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Drôlerie: uzupełn. term. ang.) |
|||
Linia 2: | Linia 2: | ||
(z franc. drôle: „zabawny”) (ang. drollery, grotesque) | (z franc. drôle: „zabawny”) (ang. drollery, grotesque) | ||
− | Realistyczne lub fantastyczne scenki ze zwierzętami i/lub ludźmi, mające humorystyczny charakter, ale i symboliczną wymowę. Charakterystyczne dla sztuk dekoracyjnych średniowiecza, szczególnie rozpowszechnione w gotyckim iluminatorstwie (floratury na marginesach stronic, inicjały). W zdobnictwie introligatorskim spotykane na niektórych nacinanych oprawach XIV-XV w. (wizerunki zwierząt i ludzi wkomponowane w wici roślinne zwierciadeł). Cechy d-s noszą też wizerunki różnorakich zwierząt, | + | Realistyczne lub fantastyczne scenki ze zwierzętami i/lub ludźmi, mające humorystyczny charakter, ale i symboliczną wymowę. Charakterystyczne dla sztuk dekoracyjnych średniowiecza, szczególnie rozpowszechnione w gotyckim iluminatorstwie (floratury na marginesach stronic, inicjały). W zdobnictwie introligatorskim spotykane na niektórych nacinanych oprawach XIV-XV w. (wizerunki zwierząt i ludzi wkomponowane w wici roślinne zwierciadeł). Niemal „iluminatorske” w sferze kompozycji i ikonografii są d. ukazywane jako bordiury zwierciadła na grupie →kobergerowskich opraw z l. 90. XV w. Cechy d-s noszą też wizerunki różnorakich zwierząt lub scen łowów, wkomponowane w wici na gotyckich plakietach niderlandzkich, francuskich i angielskich XV-1 poł. XVI w., jak również gotyckie radełka z wiciami, ukazującymi m.in. wizerunki zwierząt i łowów na nie (np. arbor vitae). W epoce nowożytnej tradycja d-s niemal zupełnie zanikła; epigońskie nawiązania występują w odosobnionych radełkach z XVI-XVII w. (wici roślinne ze scenami łowieckimi). |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== |
Wersja z 20:09, 1 paź 2021
Spis treści
Drôlerie
(z franc. drôle: „zabawny”) (ang. drollery, grotesque)
Realistyczne lub fantastyczne scenki ze zwierzętami i/lub ludźmi, mające humorystyczny charakter, ale i symboliczną wymowę. Charakterystyczne dla sztuk dekoracyjnych średniowiecza, szczególnie rozpowszechnione w gotyckim iluminatorstwie (floratury na marginesach stronic, inicjały). W zdobnictwie introligatorskim spotykane na niektórych nacinanych oprawach XIV-XV w. (wizerunki zwierząt i ludzi wkomponowane w wici roślinne zwierciadeł). Niemal „iluminatorske” w sferze kompozycji i ikonografii są d. ukazywane jako bordiury zwierciadła na grupie →kobergerowskich opraw z l. 90. XV w. Cechy d-s noszą też wizerunki różnorakich zwierząt lub scen łowów, wkomponowane w wici na gotyckich plakietach niderlandzkich, francuskich i angielskich XV-1 poł. XVI w., jak również gotyckie radełka z wiciami, ukazującymi m.in. wizerunki zwierząt i łowów na nie (np. arbor vitae). W epoce nowożytnej tradycja d-s niemal zupełnie zanikła; epigońskie nawiązania występują w odosobnionych radełkach z XVI-XVII w. (wici roślinne ze scenami łowieckimi).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Arbor vitae
Fantastyczne motywy
Nacinane oprawy
Grafika
Przypisy
- Lewicka-Kamińska 1956, tabl. 16/ il. 11, 18/il. 35;
- Krynicka 1980, il. 18i-j;
- Devauchelle 1995, s. 35-36;
- Kozakiewicz 1996, s. 89.
Autor: A.W.