Putto: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Grafika)
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
==Putto==
 
==Putto==
 +
 +
(ang. putto; fr. putto)
 +
 +
Wizerunek małego, pulchnego i przeważnie nagiego chłopca. Niekiedy, w przedstawieniach nawiązujących do antycznego Amora (Erosa) ukazywany ze skrzydłami (zob. amorek). Spopularyzowany w renesansowym introligatorstwie europejskim pod wpływem zdobnictwa włoskiego, w tym zwłaszcza iluminatorstwa i grafiki książkowej. Na oprawach włoskich 1 poł. XVI w. niekiedy jako p. z rogiem obfitości (putto con cornucopia), skopiowanego w l. 20. XVI w. na krakowskich oprawach Macieja z Przasnysza vel Mistrza Główek Anielskich. Chętnie stosowany w dekoracji radełkowej: jako grupy dziecięcych postaci trzymających różne rekwizyty (np. tarcze herbowe – na oprawach gdańskiego Introligatora SS, instrumenty muzyczne – na oprawach Kaspara Anglera w Królewcu) lub dzieci wkomponowane razem z aniołkami w kandelabrowy ornament lub groteski, rzadziej w obrębie kartuszy herbowych superekslibrisów. Do ponownego spopularyzowania putti doszło w introligatorstwie rokokowym, jako motywy wkomponowane w rocaille (np. niektóre oprawy dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego). W antykizujących dekoracjach opraw klasycystycznych i empirowych wyparte przez „dostojniejsze” motywy. Pojawiało się zaś na oprawach historyzujących XIX w.
 +
 +
==Zobacz też==
 +
 +
[[Indeks alfabetyczny ]] <br>
 +
[[Amorek]] <br>
 +
[[Anioł]] <br>
 +
[[Aniołek]] <br>
 +
[[Groteska]] <br>
 +
[[Kandelabrowy ornament]] <br>
 +
[[Rocaille]] <br>
 +
[[Róg obfitości]] <br>
 +
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
 
<gallery>
 
<gallery>
Plik:Putto 2.jpg
+
Plik:Putto 2.jpg | Motyw putta z rogiem obfitości na oprawie renesansowej, Kraków, ok. 1530 r.
Plik:Putto 1.jpg
+
Plik:Putto, Putta trzymające wazę, plakieta na oprawie renesansowej, ok. poł. XVI w., BWSD Hosianum, Olsztyn, fot. A. Wagner.jpg | Putta trzymające wazę w dekoracji plakiety na oprawie renesansowej, ok. poł. XVI w., BWSD Hosianum, Olsztyn, fot. A. Wagner
Plik:Putto 1b.jpg
+
Plik:Putto 1.jpg | Motyw putta w dekoracji radełka renesansowego, XVI w.
 +
Plik:Putto 1b.jpg | Motywy putt (putti) w dekoracji radełka renesansowego, XVI w.
 +
Plik:Putto, Putta jako trzymacze kartusza herbowego w superekslibrisie, kon. XVI w..jpg | Putta jako trzymacze kartusza herbowego w superekslibrisie, kon. XVI w., BWSD Włocławek, fot. P. Kurek
 +
Plik:Putto lub naga kobieta w dekoracji rocaille na oprawie z księgozbioru króla Stanisłąwa A. Poniatowskiego, przed 1793 r., MNK Kraków.jpg | Motyw putta lub nagiej kobiety w dekoracji rocaille na oprawie z księgozbioru króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, przed 1793 r., MN Kraków, fot. MN Kraków
 +
 
 +
</gallery>
 +
 
 +
==Przypisy==
 +
 
 +
# Krynicka 1974, il. 7a-b;
 +
# Krynicka 1975, il. 33-34;
 +
# Laucevičius 1976, il. 61, 95, 120 i in.;
 +
# von Rabenau 1994, tabl. 18-19, 23, 33 i in.;
 +
# Kozakiewicz 1996, s. 13, 339;
 +
# Macchi F. i L. 2007, tabl. 3, 24, 60-61 i in.;
 +
# Wagner 2016, il. 70, 72a-b, 218b.   
 +
 
 +
----
 +
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 21:35, 11 lut 2021

Putto

(ang. putto; fr. putto)

Wizerunek małego, pulchnego i przeważnie nagiego chłopca. Niekiedy, w przedstawieniach nawiązujących do antycznego Amora (Erosa) ukazywany ze skrzydłami (zob. amorek). Spopularyzowany w renesansowym introligatorstwie europejskim pod wpływem zdobnictwa włoskiego, w tym zwłaszcza iluminatorstwa i grafiki książkowej. Na oprawach włoskich 1 poł. XVI w. niekiedy jako p. z rogiem obfitości (putto con cornucopia), skopiowanego w l. 20. XVI w. na krakowskich oprawach Macieja z Przasnysza vel Mistrza Główek Anielskich. Chętnie stosowany w dekoracji radełkowej: jako grupy dziecięcych postaci trzymających różne rekwizyty (np. tarcze herbowe – na oprawach gdańskiego Introligatora SS, instrumenty muzyczne – na oprawach Kaspara Anglera w Królewcu) lub dzieci wkomponowane razem z aniołkami w kandelabrowy ornament lub groteski, rzadziej w obrębie kartuszy herbowych superekslibrisów. Do ponownego spopularyzowania putti doszło w introligatorstwie rokokowym, jako motywy wkomponowane w rocaille (np. niektóre oprawy dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego). W antykizujących dekoracjach opraw klasycystycznych i empirowych wyparte przez „dostojniejsze” motywy. Pojawiało się zaś na oprawach historyzujących XIX w.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Amorek
Anioł
Aniołek
Groteska
Kandelabrowy ornament
Rocaille
Róg obfitości


Grafika

Przypisy

  1. Krynicka 1974, il. 7a-b;
  2. Krynicka 1975, il. 33-34;
  3. Laucevičius 1976, il. 61, 95, 120 i in.;
  4. von Rabenau 1994, tabl. 18-19, 23, 33 i in.;
  5. Kozakiewicz 1996, s. 13, 339;
  6. Macchi F. i L. 2007, tabl. 3, 24, 60-61 i in.;
  7. Wagner 2016, il. 70, 72a-b, 218b.

Autor: A.W.