Inkrustacja: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 14:18, 24 paź 2021

Inkrustacja

Zdobienie powierzchni drewnianej, metalowej itp. różnymi, barwnymi materiałami, jak kość słoniowa, metale, kamienie pół- i szlachetne, masa perłowa i in. Od wczesnego średniowiecza stosowana w zdobnictwie opraw wraz z kameryzacją na złotniczych oprawach liturgicznych ksiąg. W epoce nowożytnej posługiwano się nią na luksusowych oprawach np. modlitewników. Od czasów awangardowych opraw XX w. znamienna dla różnorakich, autorskich eksperymentów z tworzywami na powierzchni okładzin, w czym zaciera się granica między i. a nowoczesnymi formami mozaiki. Przejawem tego jest wykorzystywanie wcześniej nie używanych materiałów (np. blacha aluminiowa, pleksi), wkomponowywanych w skórę lub inne tworzywa okładzin. Niekiedy pojęcie to używane jest względem mozaik z różnobarwnych skór na okładzinach.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Awangardowe oprawy
Emaliowana dekoracja
Intarsja
Kameryzowanie
Liturgicznych ksiąg oprawy
Luksusowe oprawy
Modlitewników oprawy
Mozaikowa dekoracja
Mozaikowe oprawy
Okucia
Złotnicze oprawy

Grafika

• 

  Oprawa ewangeliarza inkrustowana kością słoniową, XII w., Salzburg, opactwo św. Piotra, fot. wg: Ganz 2015

• 

  Oprawa tzw. Ewangeliarza Theophanu inkrustowana i okuwana elementami metalowymi, XI w., Essen, skarbiec katedralny, fot. wg Ganz 2015

• 

  Oprawa książki inkrustowana, kameryzowana i emaliowana, Jan Vermeyen, Praga, ok. 1600.1605, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń, fot. A. Wagner

• 

  Oprawa złotnicza tzw. Aide-mémoire inkrustowana płytkami z masy pełowej, Niemcy, prawd. Augsburg, 1780, Bibliothek Otto Schäfer, Schweinfurt, fot. wg: von Arnim 1992

• 

  Medalion z dekoracją inkrustowaną w technice pietra dura na oprawie z XIX w., Biblioteka Polska w Paryżu, fot. A. Wagner

Przypisy

1. Steenbock 1965;
2. Szwejkowska 1975, s. 289;
3. von Arnim 1992, kat. 134;
4. Fernández 1994, kat. 117;
5. Kozakiewicz 1996, s. 160;
6. Wittock 2009, kat. 222;
7. Ganz 2015.

Autor: A.W.