Waza: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Zobacz też)
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
===Waza===  
+
==Waza==
(także: wazon, urna)
+
(wazon, urna) (ang. vase, urn; fr. vase; niem. Vase)
(fr. vase)
+
 
+
Naczynia o zróżnicowanej formie i przeznaczeniu. Jako motywy dekoracyjne w introligatorstwie trudne do rozróżnienia, co sprawia, że zwłaszcza pojęcia „waza” i „wazon” w niektórych przypadkach mogą być stosowane zamiennie (analogicznie jak w innych dziedzinach sztuk plastycznych). Ukazywane na oprawach od renesansu po czasy współczesne. Jako waza płomienista ukazywana na włoskich (głównie weneckich i rzymskich) oprawach z 1 poł. XVI w. W krajach na płn. od Alp motyw wazy (często o puklowanym brzuściu) był popularny w 1 poł. XVI w. (zwłaszcza w 2 ćw. XVI w.) jako element kandelabrowego ornamentu w dekoracjach radełkowych (np. wrocławskiego Mistrza HB). Emblematyczny motyw rozbitej wazy/rozbitego dzbanka (fr. pot cassé) wkomponowywano w bogatą, złoconą dekorację arabeskową na renesansowych oprawach z warsztatu francuskiego introligatora i drukarza Goeffroy Tory’ego (†1533). Od około połowy XVI w. motyw wazy/wazonu (często z bukietem kwiatów) ukazywano w owalnych lub romboidalnych medalionach na oprawach zachodnioeuropejskich i polskich. W 2 poł. XVI – 1 poł. XVII w. jej wizerunki znajdują się niekiedy w bogatym obramieniu manierystycznym. W podobnym okresie zazwyczaj drobne motywy wazy/wazonu z bukietem kwiatów wkomponowywano w dekorację francuskich i włoskich opraw à la fanfare. Na oprawach barokowych wazę ukazywano rzadko, jednocześnie w XVII-XVIII w. motyw wazy/wazonu z bukietem kwiatów pojawiał się w centralnych medalionach na oprawach ksiąg cyrylickich. Ponowną popularność zyskała waza w zdobnictwie rokokowym: prezentowana pośrodku okładzin lub w ich bordiurze, przyjmowała fantazyjne, rocaillowe formy. Na oprawach klasycystycznych i empirowych waza i urna należały do najpopularniejszych motywów dekoracyjnych: charakterystycznie antykizujące, ale zarazem zróżnicowane, formy (np. z geometrycznymi uchwytami i stożkową pokrywą) widnieją w ornamentalnych obramieniach zwierciadła, w centrum zwierciadła (jako główny motyw dekoracji) oraz w kompartymentach grzbietu. Motyw wazy/wazonu/urny umieszczano też na ówczesnych graficznych i drukowanych okładkach wydawniczych. Jej popularność trwała w introligatorstwie historyzującym XIX w. (jako element dekoracji okładzin oraz grzbietu). W XX w. niemal zapomniana, rzadko ukazywana np. na oprawach art déco. 
+
  
 +
Naczynia o zróżnicowanej formie i przeznaczeniu. Jako motywy dekoracyjne w introligatorstwie trudne do rozróżnienia, co sprawia, że zwłaszcza pojęcia „waza” i „wazon” w niektórych przypadkach mogą być stosowane zamiennie (analogicznie jak w innych dziedzinach sztuk plastycznych). Ukazywane na oprawach od renesansu po czasy współczesne. Jako waza płomienista ukazywana na włoskich (głównie weneckich i rzymskich) oprawach z 1 poł. XVI w. W krajach na płn. od Alp motyw wazy (często o puklowanym brzuściu) był popularny w 1 poł. XVI w. (zwłaszcza w 2 ćw. XVI w.) jako element kandelabrowego ornamentu w dekoracjach radełkowych (np. wrocławskiego Mistrza HB). Emblematyczny motyw rozbitej wazy/rozbitego dzbanka (fr. pot cassé) wkomponowywano w bogatą, złoconą dekorację arabeskową na renesansowych oprawach z warsztatu francuskiego introligatora i drukarza Goeffroy Tory’ego (†1533). Od około połowy XVI w. motyw wazy/wazonu (często z bukietem kwiatów) ukazywano w owalnych lub romboidalnych medalionach na oprawach zachodnioeuropejskich i polskich. W 2 poł. XVI – 1 poł. XVII w. jej wizerunki znajdują się niekiedy w bogatym obramieniu manierystycznym. W podobnym okresie zazwyczaj drobne motywy wazy/wazonu z bukietem kwiatów wkomponowywano w dekorację francuskich i włoskich opraw à la fanfare. Na oprawach barokowych wazę ukazywano rzadko, jednocześnie w XVII-XVIII w. motyw wazy/wazonu z bukietem kwiatów pojawiał się w centralnych medalionach na oprawach ksiąg cyrylickich. Ponowną popularność zyskała waza w zdobnictwie rokokowym: prezentowana pośrodku okładzin lub w ich bordiurze, przyjmowała fantazyjne, rocaillowe formy. Na oprawach klasycystycznych i empirowych waza i urna należały do najpopularniejszych motywów dekoracyjnych: charakterystycznie antykizujące, ale zarazem zróżnicowane, formy (np. z geometrycznymi uchwytami i stożkową pokrywą) widnieją w ornamentalnych obramieniach zwierciadła, w centrum zwierciadła (jako główny motyw dekoracji) oraz w kompartymentach grzbietu. Motyw wazy/wazonu/urny umieszczano też na ówczesnych graficznych i drukowanych okładkach wydawniczych. Jej popularność trwała w introligatorstwie historyzującym XIX w. (jako element dekoracji okładzin oraz grzbietu). W XX w. niemal zapomniana, rzadko ukazywana np. na oprawach art déco.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
Linia 11: Linia 9:
 
[[Art déco oprawy]] <br>
 
[[Art déco oprawy]] <br>
 
[[À la fanfare oprawy]] <br>
 
[[À la fanfare oprawy]] <br>
[[Groteska]] <br>
+
[[À la grotesque dekoracja]] <br>
 
[[Kandelabrowy ornament]] <br>
 
[[Kandelabrowy ornament]] <br>
 +
[[Petite tête]] <br>
 +
[[Spirala]] <br>
 +
[[Wachlarzowe oprawy]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
Linia 32: Linia 33:
 
Plik:Waza 8.jpg | Motyw wazy w dekoracji oprawy klasycystycznej, kon. XVIII - pocz. XIX w.
 
Plik:Waza 8.jpg | Motyw wazy w dekoracji oprawy klasycystycznej, kon. XVIII - pocz. XIX w.
 
Plik:Waza i wieniec w dekoracji komaprtymentów oprawy francuskiej z 2 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan.jpg | Motywy waz w dekoracji kompartymentów oprawy francuskiej z 2 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan
 
Plik:Waza i wieniec w dekoracji komaprtymentów oprawy francuskiej z 2 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan.jpg | Motywy waz w dekoracji kompartymentów oprawy francuskiej z 2 poł. XVIII w., Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan
 
 
</gallery>
 
</gallery>
  

Aktualna wersja na dzień 10:24, 13 maj 2022

Waza

(wazon, urna) (ang. vase, urn; fr. vase; niem. Vase)

Naczynia o zróżnicowanej formie i przeznaczeniu. Jako motywy dekoracyjne w introligatorstwie trudne do rozróżnienia, co sprawia, że zwłaszcza pojęcia „waza” i „wazon” w niektórych przypadkach mogą być stosowane zamiennie (analogicznie jak w innych dziedzinach sztuk plastycznych). Ukazywane na oprawach od renesansu po czasy współczesne. Jako waza płomienista ukazywana na włoskich (głównie weneckich i rzymskich) oprawach z 1 poł. XVI w. W krajach na płn. od Alp motyw wazy (często o puklowanym brzuściu) był popularny w 1 poł. XVI w. (zwłaszcza w 2 ćw. XVI w.) jako element kandelabrowego ornamentu w dekoracjach radełkowych (np. wrocławskiego Mistrza HB). Emblematyczny motyw rozbitej wazy/rozbitego dzbanka (fr. pot cassé) wkomponowywano w bogatą, złoconą dekorację arabeskową na renesansowych oprawach z warsztatu francuskiego introligatora i drukarza Goeffroy Tory’ego (†1533). Od około połowy XVI w. motyw wazy/wazonu (często z bukietem kwiatów) ukazywano w owalnych lub romboidalnych medalionach na oprawach zachodnioeuropejskich i polskich. W 2 poł. XVI – 1 poł. XVII w. jej wizerunki znajdują się niekiedy w bogatym obramieniu manierystycznym. W podobnym okresie zazwyczaj drobne motywy wazy/wazonu z bukietem kwiatów wkomponowywano w dekorację francuskich i włoskich opraw à la fanfare. Na oprawach barokowych wazę ukazywano rzadko, jednocześnie w XVII-XVIII w. motyw wazy/wazonu z bukietem kwiatów pojawiał się w centralnych medalionach na oprawach ksiąg cyrylickich. Ponowną popularność zyskała waza w zdobnictwie rokokowym: prezentowana pośrodku okładzin lub w ich bordiurze, przyjmowała fantazyjne, rocaillowe formy. Na oprawach klasycystycznych i empirowych waza i urna należały do najpopularniejszych motywów dekoracyjnych: charakterystycznie antykizujące, ale zarazem zróżnicowane, formy (np. z geometrycznymi uchwytami i stożkową pokrywą) widnieją w ornamentalnych obramieniach zwierciadła, w centrum zwierciadła (jako główny motyw dekoracji) oraz w kompartymentach grzbietu. Motyw wazy/wazonu/urny umieszczano też na ówczesnych graficznych i drukowanych okładkach wydawniczych. Jej popularność trwała w introligatorstwie historyzującym XIX w. (jako element dekoracji okładzin oraz grzbietu). W XX w. niemal zapomniana, rzadko ukazywana np. na oprawach art déco.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Art déco oprawy
À la fanfare oprawy
À la grotesque dekoracja
Kandelabrowy ornament
Petite tête
Spirala
Wachlarzowe oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Laucevičius 1976, il.
  2. Hobson 1989, s. 165-166;
  3. Mazal 1990, il. 193, 223, 228 i in.;
  4. Fernández 1994, nr kat./il. 4;
  5. Devauchelle 1995, s. 155, 156;
  6. Kozakiewicz 1996, s. 426-427, 430;
  7. Jaroszewicz-Pieresławcew 2016, il. 4, 6;
  8. Wagner 2019, nr kat./il. 173.

Autor: A.W.