Drôlerie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "===Drôlerie=== (z franc. drôle: „zabawny”) Realistyczne lub fantastyczne scenki ze zwierzętami i/lub ludźmi, mające humorystyczny charakter, ale i symboliczną...")
 
(Przypisy)
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
===Drôlerie===
 
===Drôlerie===
(z franc. drôle: „zabawny”)
+
(z franc. drôle: „zabawny”) (ang. drollery, grotesque)
  
Realistyczne lub fantastyczne scenki ze zwierzętami i/lub ludźmi, mające humorystyczny charakter, ale i symboliczną wymowę. Charakterystyczne dla sztuk dekoracyjnych średniowiecza, szczególnie rozpowszechnione w gotyckim iluminatorstwie (floratury na marginesach stronic, inicjały). W zdobnictwie introligatorskim spotykane na niektórych nacinanych oprawach XIV-XV w. (wizerunki zwierząt i ludzi wkomponowane w wici roślinne zwierciadeł). Cechy d-s noszą też wizerunki różnorakich zwierząt, widniejące w wiciach na gotyckich plakietach niderlandzkich XV-1 poł. XVI w., jak również gotyckie radełka z wiciami, ukazującymi m.in. wizerunki zwierząt i łowów na nie (np. arbor vitae). W epoce nowożytnej tradycja d-s niemal zupełnie zanikła; epigońskie nawiązania występują w odosobnionych radełkach z XVI-XVII w. (wici roślinne ze scenami łowieckimi).
+
Realistyczne lub fantastyczne scenki ze zwierzętami i/lub ludźmi, mające humorystyczny charakter, ale i symboliczną wymowę. Charakterystyczne dla sztuk dekoracyjnych średniowiecza, szczególnie rozpowszechnione w gotyckim iluminatorstwie (floratury na marginesach stronic, inicjały). W zdobnictwie introligatorskim spotykane na niektórych nacinanych oprawach XIV-XV w. (wizerunki zwierząt i ludzi wkomponowane w wici roślinne zwierciadeł). Niemal „iluminatorske” w sferze kompozycji i ikonografii są d. ukazywane jako bordiury zwierciadła na grupie →kobergerowskich opraw z l. 90. XV w. Cechy d-s noszą też wizerunki różnorakich zwierząt lub scen łowów, wkomponowane w wici na gotyckich plakietach niderlandzkich, francuskich i angielskich XV-1 poł. XVI w., jak również gotyckie radełka z wiciami, ukazującymi m.in. wizerunki zwierząt i łowów na nie (np. arbor vitae). W epoce nowożytnej tradycja d-s niemal zupełnie zanikła; epigońskie nawiązania występują w odosobnionych radełkach z XVI-XVII w. (wici roślinne ze scenami łowieckimi).
  
 
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
  
Linia 22: Linia 21:
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
 
+
# Lewicka-Kamińska 1956, tabl. 16/ il. 11, 18/il. 35;
 +
# Krynicka 1980, il. 18i-j;
 +
# Devauchelle 1995, s. 35-36;
 
# Kozakiewicz 1996, s. 89.         
 
# Kozakiewicz 1996, s. 89.         
 
+
# Goldschmidt 1967, t. 2, tabl. XVIII, XLIII;
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 19:17, 2 kwi 2022

Drôlerie

(z franc. drôle: „zabawny”) (ang. drollery, grotesque)

Realistyczne lub fantastyczne scenki ze zwierzętami i/lub ludźmi, mające humorystyczny charakter, ale i symboliczną wymowę. Charakterystyczne dla sztuk dekoracyjnych średniowiecza, szczególnie rozpowszechnione w gotyckim iluminatorstwie (floratury na marginesach stronic, inicjały). W zdobnictwie introligatorskim spotykane na niektórych nacinanych oprawach XIV-XV w. (wizerunki zwierząt i ludzi wkomponowane w wici roślinne zwierciadeł). Niemal „iluminatorske” w sferze kompozycji i ikonografii są d. ukazywane jako bordiury zwierciadła na grupie →kobergerowskich opraw z l. 90. XV w. Cechy d-s noszą też wizerunki różnorakich zwierząt lub scen łowów, wkomponowane w wici na gotyckich plakietach niderlandzkich, francuskich i angielskich XV-1 poł. XVI w., jak również gotyckie radełka z wiciami, ukazującymi m.in. wizerunki zwierząt i łowów na nie (np. arbor vitae). W epoce nowożytnej tradycja d-s niemal zupełnie zanikła; epigońskie nawiązania występują w odosobnionych radełkach z XVI-XVII w. (wici roślinne ze scenami łowieckimi).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Arbor vitae
Fantastyczne motywy
Nacinane oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Lewicka-Kamińska 1956, tabl. 16/ il. 11, 18/il. 35;
  2. Krynicka 1980, il. 18i-j;
  3. Devauchelle 1995, s. 35-36;
  4. Kozakiewicz 1996, s. 89.
  5. Goldschmidt 1967, t. 2, tabl. XVIII, XLIII;

Autor: A.W.