Kurioza introligatorskie: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 01:04, 14 lut 2022

Kurioza introligatorskie

Oprawy o dziwacznym, lub wręcz szokującym, kształcie, rozmiarach, użytych materiałach oraz przeznaczeniu, rzadziej też dekoracji. Zjawisko tworzenia opraw, których forma znacznie odbiegała od ustalonych wzorców znane było już w średniowieczu (np. francuskie oprawy romansów z XV w., w kształcie serca). Od XVI w., wraz z rozwojem bibliofilstwa, a jednocześnie gabinetów sztuki i osobliwości przyrodniczych, powiększała się liczba udziwnionych form opraw (np. bliźniacze oprawy w różnych odmianach, np. tabernakulowych lub tête-bêche, wieloboczne oprawy, dużoformatowe, rozkładane oprawy-toalety). Wykonywano też dzieła sytuujące się na pograniczu wyrafinowania oraz udziwnienia w sferze materiałów i technik zdobniczych (np. Srebrna Biblioteka, niektóre wykwintne złotnicze oprawy, oprawy ze skóry rekina, szylkretu itp.). Specyficzną kategorią są makabryczne oprawy, odznaczające się drastycznością dekoracji lub użytego materiału obleczeniowego, w tym ludzkiej skóry. W XX-XXI w. zadziwiającą formę, skrajnie przekształcającą lub nawiązującą do oprawy książkowej, nadaje się szczególnie często obiektom z dziedziny art-book.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Bliźniacza oprawa
Makabryczne oprawy
Srebrna Biblioteka

Grafika

• 

  Oprawa bliźniacza w typie tabernakulowym, Włochy, XVI w., fot. wg: Bologna 1998

• 

  Oprawa w kształcie serca, Caspar Meuser, Drezno, przed 1585, fot. wg: von Rabenau 1994

• 

  Oprawa bliźniacza i jednocześnie pudło z kolekcji opata J. Ponętowskiego, XVI w., fot. wg. Partyka 2021

• 

  Oprawa-toaleta, Francja, XVIII w., fot. wg: www.pba-auctions.com

Przypisy

1. Grolier Club 1903, s. 57-59;
2. Chrzanowski 1984, s. 143;
3. von Rabenau 1994, Bildband, tabl. 94, 102;
4. Bologna 1998, s. 102;
5. Partyka 2021, s. 174-177.

Autorzy: E.P., A.W.