Syrena: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzono nową stronę "===Syrena=== Stworzenie fantastyczne wywodzące się z mitologii grecko-rzymskiej, przejętej w kulturze średniowiecznej i spopularyzowanej dzięki Physiologusowi. Uka...")
 
(Grafika)
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
===Syrena===
+
==Syrena==
  
 
Stworzenie fantastyczne wywodzące się z mitologii grecko-rzymskiej, przejętej w kulturze średniowiecznej i spopularyzowanej dzięki Physiologusowi. Ukazywano ją pod postacią pół kobiety-pół ptaka bądź kobiety o rybim ogonie (dodatkowo ze skrzydłami), często trzymającej w ręku podłużną rybę. Na oprawach romańskich z poł. XII – przełomu XII i XIII w. motyw s. ukazywano najczęściej za pomocą kwadratowych tłoków: kobieta o długich włosach, z nagim tułowiem i rozłożonymi rękoma, w których trzyma rybę i/lub własny ogon, bądź inny, nieokreślony przedmiot, z grubym, długim i zagiętym ku górze ogonem z wydatną płetwą. W ikonografii dekoracji opraw gotyckich jej wizerunki mogą być identyfikowane z meluzyną, jako legendarną postacią pół kobiety-pół węża. Na oprawach europejskich XVI-XVIII w. rzadko ukazywana. Na klasycystycznych i empirowych oprawach wkomponowywana w bordiury, wśród innych motywów groteskowych. Jako herb Warszawy prezentowana na oprawach ksiąg miejskich z XVII-XXI w. jako superekslibris (różnorakie odmiany tłoków, o formie podległej zmieniającym się stylom w zdobnictwie i konwencjom przedstawieniowym stołecznego godła).
 
Stworzenie fantastyczne wywodzące się z mitologii grecko-rzymskiej, przejętej w kulturze średniowiecznej i spopularyzowanej dzięki Physiologusowi. Ukazywano ją pod postacią pół kobiety-pół ptaka bądź kobiety o rybim ogonie (dodatkowo ze skrzydłami), często trzymającej w ręku podłużną rybę. Na oprawach romańskich z poł. XII – przełomu XII i XIII w. motyw s. ukazywano najczęściej za pomocą kwadratowych tłoków: kobieta o długich włosach, z nagim tułowiem i rozłożonymi rękoma, w których trzyma rybę i/lub własny ogon, bądź inny, nieokreślony przedmiot, z grubym, długim i zagiętym ku górze ogonem z wydatną płetwą. W ikonografii dekoracji opraw gotyckich jej wizerunki mogą być identyfikowane z meluzyną, jako legendarną postacią pół kobiety-pół węża. Na oprawach europejskich XVI-XVIII w. rzadko ukazywana. Na klasycystycznych i empirowych oprawach wkomponowywana w bordiury, wśród innych motywów groteskowych. Jako herb Warszawy prezentowana na oprawach ksiąg miejskich z XVII-XXI w. jako superekslibris (różnorakie odmiany tłoków, o formie podległej zmieniającym się stylom w zdobnictwie i konwencjom przedstawieniowym stołecznego godła).
Linia 16: Linia 16:
 
Plik:Syrena, Wizerunki syreny na tłokach romańskich, XII w., wg Schmidt Künsemüller 1985.jpg | Wizerunki syreny na tłokach romańskich, XII w., wg: Schmidt-Künsemüller 1985
 
Plik:Syrena, Wizerunki syreny na tłokach romańskich, XII w., wg Schmidt Künsemüller 1985.jpg | Wizerunki syreny na tłokach romańskich, XII w., wg: Schmidt-Künsemüller 1985
 
Plik:Syrena, Motyw syreny na tłoku gotyckim, XV w., wg Schwenke, Schunke 1979.jpg | Motyw syreny na tłoku gotyckim, XV w., wg: Schwenke, Schunke 1979
 
Plik:Syrena, Motyw syreny na tłoku gotyckim, XV w., wg Schwenke, Schunke 1979.jpg | Motyw syreny na tłoku gotyckim, XV w., wg: Schwenke, Schunke 1979
Plik:Syrena, Syrena jako godło miasta Warszawy na quasi superekslibrisie księgi rachunkowej z l. 50. XVII w., fot. wg Pokorzyńska 2005.jpg | Syrena jako godło miasta Warszawy na quasi superekslibrisie księgi rachunkowej z lat 50. XVII w., fot. wg: Pokorzyńska 2005
+
Plik:Syrena, Syrena jako godło miasta Warszawy na quasi superekslibrisie księgi rachunkowej z l. 50. XVII w., fot. wg Pokorzyńska 2005.jpg | Syrena jako godło miasta Warszawy na quasi superekslibrisie księgi rachunkowej z lat 50. XVII w.
Plik:Syrena, Syrena jako godło miasta Warszawy w superekslibrisie księgi archiwalnej z 1791 lub 1808 r., fot. wg Pokorzyńska 2005.jpg | Syrena jako godło miasta Warszawy w superekslibrisie na oprawie księgi archiwalnej z 1791 lub 1808 r., fot. wg: Pokorzyńska 2005
+
Plik:Syrena, Syrena jako godło miasta Warszawy w superekslibrisie księgi archiwalnej z 1791 lub 1808 r., fot. wg Pokorzyńska 2005.jpg | Syrena jako godło miasta Warszawy w superekslibrisie na oprawie księgi archiwalnej z 1791 r.
 
Plik:Syrena, Syreny w dekoracji angielskiej oprawy klasycystycznej z ok. 1785 r., wg Nixon, Foot 1992.jpg | Syreny w dekoracji angielskiej oprawy klasycystycznej z ok. 1785 r., fot. wg: Nixon, Foot 1992
 
Plik:Syrena, Syreny w dekoracji angielskiej oprawy klasycystycznej z ok. 1785 r., wg Nixon, Foot 1992.jpg | Syreny w dekoracji angielskiej oprawy klasycystycznej z ok. 1785 r., fot. wg: Nixon, Foot 1992
 
</gallery>
 
</gallery>
Linia 23: Linia 23:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
# Przypis 1
+
# Schwenke, Schunke 1979, tabl. 203/il. 52a;
# Przypis 2
+
# Nixon, Foot 1992, tabl. 100;
 +
# Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 36;
 +
# Pokorzyńska 2005, s. 20-21;
 +
# Wojsz 2006, tabl. VI.
  
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 20:39, 14 lut 2021

Syrena

Stworzenie fantastyczne wywodzące się z mitologii grecko-rzymskiej, przejętej w kulturze średniowiecznej i spopularyzowanej dzięki Physiologusowi. Ukazywano ją pod postacią pół kobiety-pół ptaka bądź kobiety o rybim ogonie (dodatkowo ze skrzydłami), często trzymającej w ręku podłużną rybę. Na oprawach romańskich z poł. XII – przełomu XII i XIII w. motyw s. ukazywano najczęściej za pomocą kwadratowych tłoków: kobieta o długich włosach, z nagim tułowiem i rozłożonymi rękoma, w których trzyma rybę i/lub własny ogon, bądź inny, nieokreślony przedmiot, z grubym, długim i zagiętym ku górze ogonem z wydatną płetwą. W ikonografii dekoracji opraw gotyckich jej wizerunki mogą być identyfikowane z meluzyną, jako legendarną postacią pół kobiety-pół węża. Na oprawach europejskich XVI-XVIII w. rzadko ukazywana. Na klasycystycznych i empirowych oprawach wkomponowywana w bordiury, wśród innych motywów groteskowych. Jako herb Warszawy prezentowana na oprawach ksiąg miejskich z XVII-XXI w. jako superekslibris (różnorakie odmiany tłoków, o formie podległej zmieniającym się stylom w zdobnictwie i konwencjom przedstawieniowym stołecznego godła).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Fantastyczne motywy
Meluzyna
Superekslibris

Grafika

Przypisy

  1. Schwenke, Schunke 1979, tabl. 203/il. 52a;
  2. Nixon, Foot 1992, tabl. 100;
  3. Karpp-Jacottet, von Rabenau 2000, s. 36;
  4. Pokorzyńska 2005, s. 20-21;
  5. Wojsz 2006, tabl. VI.

Autor: A.W.