Wzorniki introligatorskie
Spis treści
Wzorniki introligatorskie
(niem. Buchbinder-Musterbuch)
Bogato ilustrowane wydawnictwa zawierające wzory dekoracji, a w mniejszym stopniu też rozwiązań materiałowo-technicznych, dla wykonawców opraw książkowych. Tradycja wykorzystywania przez introligatorów oraz złotników i hafciarzy modnych ornamentów i motywów zdobniczych, ukazanych w formie graficznej, sięga XVI w. Dzieła Nicolò Zoppino (Esemplario di lavori dove le tenere farciulle…, Wenecja 1529), Francesca de Pellegrino, La Fleur de la science […] arabicque et ytalique (Paryż, 1530), Livre de Moresques z rycinami Cornelisa Bosa (Paryż, 1546), czy Grotesken und Mauresken Petera Flötnera lub Hansa Rudolfa Manuela Deutscha (Zurych 1549) odegrały istotną rolę w rozprzestrzenianiu się ornamentyki islamskiej (maureska, maureskowo-wstęgowy ornament) w zdobnictwie opraw. Powstające w podobnym czasie tzw. „luźne” sztychy z wzorcowymi ornamentami antykizującymi popularyzowały m.in. wizerunki all’antica, kandelabrowy ornament, i groteskę. Ich naśladownictw podejmowali się w pierwszej kolejności wykonawcy radełek i plakiet (głównie złotnicy i grawerzy), w drugiej zaś sami introligatorzy, wprowadzający nowe wzory do dekoracji opraw. Podobną rolę odgrywały francuskie, niderlandzkie i niemieckie miedzioryty z 2-4 ćw. XVI w. w przenikaniu do zdobnictwa opraw rollwerku i okuciowego ornamentu. Wraz z rozpowszechnianiem się albumowych publikacji wzornikowych oraz pokrewnych im podręczników introligatorstwa w XVII i XVIII w., pogłębiało się zjawisko oddziaływania takich dzieł na repertuar formalno-stylowy twórców opraw. Szczególnie widoczne jest to w oprawach złotniczych, których twórcy najszybciej i najpełniej recypowali najnowsze trendy w ornamentyce (np. ewolucja form akantu w XVII-pocz. XVIII w., wstęgowo-cęgowy ornament na regencyjnych i rokokowych oprawach z 2-3 ćw. XVIII w.). Podobną postawę wykazywali introligatorzy, korzystający np. z wzornika Mattheusa Vogta, Invention Newer Contrafacturlicher Vorstellung (Ulm 1644), zawierającego m.in. projekty dekoracji obcięć kart, czy bogato ilustrowanego, czterotomowego podręcznika Christopha E. Predigera, Der Buchbinder und Futtermacher (Frankfurt i Lipsk, 1741-1759) – m.in. ze szczegółowymi projektami dekoracji okładzin. Duży wpływ na rozkwit nurtu historyzującego (historyzujące oprawy) we francuskim, a w ślad za nim – europejskim, introligatorstwie artystycznym ery romantyzmu (romantyczne oprawy) miał wzornik pt Album du relieur-doreur z 1839 r., zawierający m.in. schematyczne rysunki dekoracji opraw słynnych mistrzów XVI-XVIII w. Wraz z uprzemysłowieniem produkcji druków i ich opraw w XIX w. na rynku wydawniczym pojawiały się w. i. oraz katalogi ofertowe, kierowane zarówno do introligatorskich rzemieślników jak i pracowni fabrycznych, np. wielozeszytowy Ideen-Magazin für Buchbindern wydawany przez Alberta Falckenberga (Magdeburg 1843-1859). Funkcję wzorników introligatorskich a zarazem eleganckich książek bibliofilskich pełniły albumy z podobiznami arcydzieł introligatorstwa z pracowni dawnych mistrzów, jak np. Moderne Bucheinbände. Original-Entwürfe zur Ornamentierung von Buchdecken Gustava Fritsche (Lipsk 1878). W XX-XXI w. obfitość ilustrowanych publikacji o oprawach oraz stylach zdobniczych, a w ostatnich latach niemal nieograniczone zasoby Internetu sprawiły, że tradycyjne wzorniki straciły rację bytu.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Ornament
Historyzujące oprawy
Introligatorstwo
Romantyczne oprawy
Wydawnicze oprawy
Grafika
Przypisy
- Schunke 1954, s. 290-303;
- Devaux 1977, s. 84;
- Pollard, Potter 1984;
- von Arnim 1992, tabl. 185;
- Foot 2006, s. 65-105;
- Pokorzyńska 2015 II, s. 44;
- Wagner 2016 II, s. 55, 57;
- Wagner, Tondel 2019, s. 128-187.
- Aussen-Ansichten: Bucheinbände aus 1000 Jahren aus den Beständen der Bayerischen Staatsbibliothek München, red. Bettina Wagner, Wiesbaden 2006, s. 67-68.
Autor: A.W.