Rama
Rama
(obramienie) (ang. border; fr. bordure, encadrement; niem. Einfassung, Rahmen)
Na czworobocznej powierzchni okładziny (zewnętrznej lub wewnętrznej) strefa otaczająca jej centralną część (zwierciadło, lustro). Ma formę linii, ornamentu (bordiura) lub jest pozbawiona dekoracji (np. listwy na radełkowych oprawach). Może występować jako pojedyncza r. lub składać się z większej liczby r. o odmiennej dekoracji ornamentalnej. W zależności od stylu oprawy r. może mieć różną szerokość: od bardzo małej (w skrajnej formie – jako pojedyncza lub zwielokrotniona linia) po bardzo szerokie, zajmujące większość pola okładziny (np. niektóre →koronkowe oprawy). W praktyce badawczej problem terminologiczny stanowią ramowe kompozycje zwłaszcza opraw gotyckich i renesansowych, które składają się z linii (często podwójnych lub zwielokrotnionych) ujmujących ornamenty oraz puste listwy wokół zwierciadła. Wobec faktu, iż prymarną funkcją tych linii jest rozgraniczenie ornamentów oraz pustych listew, nie powinny być traktowane jako autonomiczne r-y. Jednakże w przypadku np. →à la Duseuil opraw, pojedyncze, złocone linie obramiające zwierciadło (szczególnie jeśli w ich narożach widnieją ozdobniki) należy traktować jako par excellence r-y. Zob. też: →ośrodkowy układ dekoracji, →system dekoracyjny.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Bordiura
À la Duseuil oprawy
Listwa
Lustro
Ośrodkowy układ dekoracji
Radełkowe oprawy
Ramowa kompozycja
System dekoracyjny
Zwierciadło oprawy
Grafika
Ramy ornamentalne jako dekoracja oprawy renesansowej, 2 poł. XVI w., WBP Książnica Kopernikańska, Toruń, fot. A. Wagner
Autor: A.W.
