Papier pakowy
Papier pakowy
(papier szary, kraft, natron, szrenc) (ang. kraft paper, brown paper, wrapping paper, packing paper,; fr. papier kraft; niem. Packpapier, Einschlagpapier, Einwickelpapier)
Mocny i odporny na uszkodzenia papier, najczęściej jasnobrązowy lub szary, przeznaczony do pakowania i transportu oraz zabezpieczenia przed kurzem, brudem, wilgocią, zmianami temperatury. Produkowane są różne rodzaje papieru pakowego. Współcześnie dominuje papier kraft, papier siarczanowy, wytwarzany z makulatury lub celulozy bez dodatków chemicznych, wzmocniony i gładzony, o fakturze gładkiej lub prążkowanej. Dawniej najmocniejszy był natron - papier celulozowo-sodowy z celulozy brązowej, jednostronnie gładzony. Papier siarczynowy Jawa produkowany z celulozy i miazgi drzewnej był biały i gładki, przeznaczony do pakowania produktów spożywczych. Na drugim biegunie znajduje się papier wykonywany z makulatury, odpadów szmacianych i drewnianych, tzw. szrenc. Jest słaby, szorstki z nierównościami, dziurkami oraz widocznymi są skrawkami zadrukowanej makulatury lub wiórów drewnianych.
W introligatorstwie papier pakowy był wykorzystywany na wyklejki w tańszych oprawach. W oprawach bibliotecznych często sporządzano wyklejki z papieru pakowego ze względu na jego wytrzymałość i odporność na zabrudzenia. Papier pakowy służył za podłoże do wykonywania papierów dekorowanych, zwłaszcza metodą klajstrową (→papiery klajstrowe). Używany także na elementy konstrukcyjne oprawy (woreczek, pasek papierowy służący do montowania okładek wklejanych) i wzmacniające grzbiet. Z papieru pakowego wykonywano obwoluty ochronne dla książek bibliotecznych, podręczników szkolnych i zeszytów.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Obwoluta
Papiery klajstrowe
Woreczek
Wyklejenie grzbietu
Przypisy
- Kołakowski Tadeusz, Zarys towaroznawstwa papieru i materiałów piśmiennych, Warszawa 1950, s. 53, 62-63.
Autor: E.P.
