Płaszcz

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Płaszcz

(także: płaszcz książęcy, padulament) (ang. mantle)

Motyw płaszcza podbitego futrem z gronostaja lub łasicy, stanowiącego tło dla herbów władców i arystokracji. Popularność w heraldyce zyskał w XVII w. jako symbol potęgi i powagi nosiciela herbu. Od tego czasu pojawia się na oprawach książkowych jako element kompozycji superekslibrisów, zazwyczaj złoconych, niekiedy jednak o bogatej, barwnej formie (mozaikowe oprawy, malowane oprawy).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Herb
Malowane oprawy
Superekslibris

Grafika

Przypisy

  1. Sipayłło 1988, tabl. 91;
  2. Dudzński 1997, s. 28;
  3. Cubrzyńska-Leonarczyk 2001, il. na okł., tabl. 91, 100a;
  4. Rulka 2003, s. 540, 547-548.

Autor: A.W.