Insygnia herbowe kościelne

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Insygnia herbowe kościelne

Oznaki godności i urzędów dygnitarzy kościelnych, umieszczane nad i za tarczą bądź kartuszem herbowym. W przypadku herbów papieskich należą do nich: tiara (umieszczana zamiast hełmu), klucze św. Piotra skrzyżowane za herbem, oraz umbraculum. Herbom arcybiskupim towarzyszy infuła oraz krzyż arcybiskupi; biskupim – infuła oraz skrzyżowany pastorał i krzyż biskupi; natomiast opackim – infuła i pastorał. Niekiedy, w przypadku hierarchów kościelnych z władzą obejmującą sferę świecką (np. księstwo biskupie w diecezji warmińskiej) pastorałowi towarzyszy miecz. Infuła bywa zastępowana tzw. kapeluszem heraldycznym (używanym od XIV w.) z określoną liczbą chwostów. W plastycznych wizerunkach herbów zasady te były traktowane swobodnie, co polegało zwłaszcza na redukcji elementów i formy i-ów bądź dodawaniu korony rangowej. W zdobnictwie opraw i. h. k. pojawiają się najczęściej w wizerunkach herbów dostojników kościelnych, jako znak własności, fundacji, donacji lub dedykowania księgi (superekslibris). W przypadku tzw. superekslibrisów właściwych stanowią integralną część kompozycji, w tzw. superekslibrisach introligatorskich najczęściej są wyciskane z osobnych tłoków.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Infuła
Insygnia herbowe świeckie
Kapelusz heraldyczny
Kartusz
Korona rangowa
Krzyż arcybiskupi
Pastorał
Superekslibris
Tarcza herbowa
Tiara
Umbraculum


Grafika

Przypisy

  1. Sipayłło 1988;
  2. Rządek, Tomaszewski, Żuchowski 1991, s. 23-24;
  3. Kozakiewicz 1996, s. 161;
  4. Rulka 2003, s. 527-557;
  5. Wagner 2016.

Autor: A.W.