Falowy ornament

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Falowy ornament

Wywodzący się ze sztuki antycznej ornament pasowy w formie połączonych ze sobą spiral lub wolut naśladujących grzbiety fal; w introligatorskim zdobnictwie XVI – 3 ćw. XVIII w. stosowany rzadko; rozmaite odmiany f. o. zyskały popularność pod koniec XVIII w. w dekoracji radełkowej i filetowej opraw klasycystycznych, a później empirowych; najprostsze ukazują linearne fale, niekiedy z drobnymi rozetkami lub innymi motywami ujętymi grzbietami fal; w bogatszych odmianach fale ukształtowane są z elementów floralnych (stylizowane liście) a woluty mieszczą spirale bądź rozety. W praktyce badawczej f. o. jest możliwy do pomylenia z szeregiem innych ornamentów o falującej linii: →łańcuszkowym (w wariantach z owalnymi ogniwami „łańcucha”, →sznurowym i →plecionkowym (zwłaszcza w dekoracjach renesansowych), czy też z rozmaitymi formami wici roślinnych. Specyficzną odmianą f. o., popularną na klasycystycznych oprawach Jean-Claude Bozeriana i jego naśladowców, jest ta z zaakcentowanymi palmetami zamiast spiral, wolut lub rozet. W introligatorstwie XX-XXI w. motyw fal wykorzystywany jest niekiedy w klasycyzujących ornamentach oraz w większych kompozycjach dekoracyjnych obejmujących całe okładziny.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Empirowe oprawy
Klasycystyczne oprawy
Plecionka
Sznurowy ornament

Grafika

Przypisy

  1. EWOK 1971, szp. 1740;
  2. Culot 1979, tabl. V/il. 43-44; XXIII-XXIV;
  3. Mazal 1990, nr kat./il. 244, 261;
  4. Fernández 1994, nr kat./il. 26; 40;
  5. Devauchelle 1995, s. 155, 165;
  6. Kozakiewicz 1996, s. 109;
  7. Bologna 1998, s. 147;
  8. Foot 2010, nr kat./il. 190.

Autor: A.W.