Ebru

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Ebru

Turecka technika dekorowania papieru poprzez przeniesienie na papier wzoru wykonanego wcześniej na powierzchni wody, zagęszczonej żelową substancją (marmurkowanie).

Prawdopodobnie technika marmurkowania powstała w Chinach i Japonii, na Bliski Wschód dotarła w XIII w. (Turkmenistan, Iran, Anatolia). Termin "ebru" pochodzi prawdopodobnie od perskiego "ebri" (chmura) lub "ab-ru" (powierzchnia wody). Początkowo papier był stosowany do celów dekoracyjnych, z czasem zaczęto wytwarzać papiery o bladym wzorze, które wykorzystywano jako tło do kaligrafii, a także w korespondencji państwowej, gdyż niepowtarzalny wzór służył za zabezpieczenie przed fałszerstwem.

Technika ebru nie ogranicza się do wzorów żyłkowych, wykonywane są obrazki z motywami przedstawiającymi: roślinnymi, zwierzęcymi, motywy plecionkowe oraz islamskie symbole (meczety, półksiężyce). We współczesnej plastyce techniką "malowania na wodzie" tworzone są rozbudowane kompozycje przedstawiające.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Papiery marmurkowe
Papier marmurkowy turecki
Suminagashi

Grafika

Przypisy

  1. Wolfe R. J., Marbled Paper: Its History, Techniques, and Patterns : with Special Reference to the Relationship of Marbling to Bookbinding in Europe and the Western World. University of Pennsylvania Press, 1990, s. 9.
  2. Easton P.J., Marbling: A History and a Bibliography, Los Angeles, 1983, s. 15-24.

Autor: E.P.