Gemma

owalny lub okrągły kamień szlachetny bądź półszlachetny z reliefową dekoracją (w przypadku opracowanej wypukło – zwany kameą, a opracowanej wklęsło – intaglio); antyczne gemmy oraz wzorowane na nich średniowieczne „pseudokamee” (wg F. Steenbock) były szczególnie cenionym elementem dekoracji i wymowy ideowej wczesnośredniowiecznych sprzętów liturgicznych, w tym złotniczych opraw, na których najczęściej wkomponowywano je między inne kamienie ozdobne (np. Ewangeliarz królowej Teodolindy, pocz. VII w., katedra w Monzie, zob. kameryzowanie). Na gotyckich oprawach złotniczych używane rzadko (np. rękopis 2387, Biblioteka Czartoryskich, XIII-XIV w.). Wyciskane w skórze z tłoków złocone imitacje gemm zyskały sporą popularność w introligatorstwie renesansowym (kameowe oprawy). Antykizujące formy mają też g. na nielicznych historyzujących oprawach XIX w.

Zobacz też

historyzujące oprawy
kameowe oprawy
kameryzowanie
złotnicze oprawy

Grafika

• 

  Obrazek 1

Przypisy

---

Autor: A.W.