Herma

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 21:56, 23 lut 2022 autorstwa Ela (dyskusja | edycje)

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Herma

(ang. herm; fr. pilier hermaïque)

Wywodzący się ze sztuki starożytnej Grecji i Rzymu element architektoniczny w formie słupa rozszerzającego się ku górze i zakończonego popiersiem lub półpostacią męską bądź kobiecą. Przejęty przez plastykę i rzemiosło artystyczne renesansu oraz manieryzmu, w których pełnił funkcję głównie dekoracyjną. W introligatorstwie włoskim, zwłaszcza rzymskim, 4 ćw. XVI i 1 ćw. XVII w. h. z półpostaciami męskimi, kobiecymi oraz anielskimi (niekiedy z towarzyszącym baldachimem) często wkomponowywano w dekoracje zwierciadeł i ich ram. Na oprawach manierystycznych 2 poł. XVI i pocz. XVII w. stanowiła składnik dekoracji narożnych i centralnych medalionów rollwerkowo-okuciowych oraz kartuszy superekslibrisów, często sąsiadując z maską i maszkaronem.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Baldachim
Maska
Maszkaron

Grafika

Przypisy

  1. Kozakiewicz 1996, s. 151;
  2. Wagner 2016 II, s. 54.

Autor: A.W.