Szycie na kapitałkę
Spis treści
Szycie na kapitałkę
(niem. bestechen)
Sposób szycia stosowany w pierwszych kodeksach szytych na zwięzy. Nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (ang. endband).
Pod koniec XV w. przyjął się i upowszechnił zwyczaj przechodzenia nicią do następnej składki w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek i robienia w tym miejscu łańcuszkowego ściegu zadzierzgiwanego, tzw. plątnika.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Kapitałka integralna
Kapitałka
Plątnik
Szycie książek
System szycia
Grafika
Schemat szycia na kapitałkę (rys. Szirmai J.A., 2017, s. 150.)
Przypisy
- Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017, s. 150-151.
- Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 55.
Autor: E.P., M.P.B.
