Restauracji styl

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 23:00, 28 lip 2021 autorstwa Vagnerus (dyskusja | edycje) (Przypisy)

Skocz do: nawigacja, szukaj

Restauracji styl

  • 1

pojęcie dotyczące stylów zdobniczych, jakie rozpowszechniły się w angielskim introligatorstwie za rządów króla Karola II (lata 1649 [właściwie: 1660] – 1685). Na okres ten przypada rozkwit wyspiarskiego zdobnictwa opraw, objawiający się m.in. wysokim poziomem wykonawczym dzieł, niezwykłym bogactwem formalnym (all-over styl) obok dzieł o powściągliwszej dekoracji (rectangular styl), jak również częściową odrębnością wobec kontynentalnych nurtów w dekoracji introligatorskiej (cottage styl). Umiejętnością łączenia wpływów kontynentalnych z oryginalnymi pomysłami odznaczał się najwybitniejszy introligator angielski tego czasu, Samuel Mearne († 1683).

  • 2

pojęcie dotyczące stylu dekoracji opraw francuskich w okresie Restauracji rządów Burbonów (lata 1814 [ostatecznie: 1815] – 1830), zwłaszcza w początkowych latach (do ok. 1820). Obok wciąż żywych tradycji zdobnictwa klasycystycznego (klasycystyczne oprawy), a zwłaszcza empirowego (empirowe oprawy), w twórczości wiodących wówczas introligatorni paryskich – Bozérianów, Simierów, Purgolda i Thouveninów – upowszechniły się nowe materiały i techniki. Należało do nich m.in.: preferowanie skór w ciemniejszych kolorach (czarny, brunatny), wyodrębnianie garbów zwięzów na grzbietach, łączenie złoceń ze ślepymi wyciskami oraz częste używanie plakiet do dekoracji zwierciadeł. Zmienił się też repertuar ornamentów i motywów zdobniczych: preferowano m.in. akantowe lub akantoidalne wici, woluty i pojedyncze liście, za pomocą których tworzono kompozycje inspirowane stylami historycznymi (historyzujące oprawy); częstym rozwiązaniem było też łączenie narożnych motywów floralnych w narożach okładzin za pomocą zwielokrotnionych, złoconych linii. Ogromną popularność zyskały motywy wzorowane na sztuce gotyckiej, co doprowadziło do wykształcenia się stylu à la cathédrale opraw. Dokonania wymienionych warsztatów oraz ich naśladowców zasadniczo zmieniły oblicze francuskiego, a w ślad za nim europejskiego, introligatorstwa ery romantycznej (→romantyczne oprawy).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
All-over styl
à la cathédrale oprawy
Cottage styl
Empirowe oprawy
Historyzujące oprawy
Klasycystyczne oprawy
Rectangular styl
Romantyczne oprawy


Grafika

Przypisy

  1. Birkenmajer 1930, s. 194-216;
  2. EWOK 1971, szp. 1499, 2161-2162, 2338 i in.;
  3. Devaux 1977, s. 224-250;
  4. Nixon 1978, kat. 32-47;
  5. von Arnim 1992 kat. 167, 169-170, 175-178 i in.;
  6. Nixon, Foot 1992, s. 62-79;
  7. Devauchelle 1995, s. 176-181;
  8. Macchi F. i L. 2002, s. 395-396, 437, 462-463 i in.

Autor: A.W.