Plątnik

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 10:28, 2 lut 2021 autorstwa Ela (dyskusja | edycje) (Zobacz też)

Skocz do: nawigacja, szukaj

Plątnik

(łańcuszek, ficbund) (ang. kettle-stitch, fr. chaînette, brochage, niem. Fitzbund, Vizebund, wł. catenella)

Miejsce na grzbiecie ręcznie zszytego bloku książki, w którym nitka jest zadzierzgiwana o nić składki poprzedniej, następnie przechodzi do kolejnej składki i zmienia kierunek (il. 1). Powstające w ten sposób pętelki tworzą łańcuszek leżący na grzbiecie bloku (il. 2).

Historia

W pierwszych, szytych na zwięzy kodeksach, nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (il. 3, 4) (szycie na kapitałkę). Pod koniec XV w. przyjął się i upowszechnił zwyczaj robienia łańcuszkowego zadzierzgiwanego ściegu w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek, tzw. plątnika. Ten wynalazek umożliwił zastosowanie innych rodzajów kapitałek.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Kapitałka
Kapitałka gotycka
Kapitałka integralna
Szycie ściegiem w jodełkę
zadzierzgnięcie

Grafika

Przypisy

  1. Encyklopedia wiedzy o książce [red. Birkenmajer A., Kocowski B., Trzynadlowski J.], Wrocław, Warszawa, Kraków, 1971.
  2. Macchi F., Macchi L., Dizionario illustrato della legatura, Milano, 2002.
  3. 29. Osięgłowski J., Konserwacja książki w Polsce przedrozbiorowej. Poznań 1985.
  4. Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017.
  5. Z. Zjawiński, Introligatorstwo, Warszawa 1965.

Autor: MPG