Pelikan

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj

Pelikan

(fr. pélican)

Ptak o symbolice najczęściej wyrażającej miłość rodzicielską; ukazywany w sztuce starożytnej, zaadoptowany w chrześcijaństwie jako symbol Chrystusa i ofiary eucharystycznej. Jeden z najpopularniejszych motywów w introligatorskim zdobnictwie gotyckim, przeważnie widnieje na tłokach o okrągłym i czworobocznym (kwadratowym lub romboidalnym) kształcie (sporadycznie w mandorli lub trójkącie). Prezentowany zwykle jako ptak o długiej szyi, lekko lub całkowicie rozpostartych skrzydłach i wydatnej piersi, z której karmi krwią pisklęta siedzące w gnieździe; niekiedy tło pokrywają gwiazdki lub inne drobne elementy dekoracyjne; zdarzają się też wyobrażenia, w których p. towarzyszy Baranek Boży. Na późniejszych oprawach ukazywany rzadko, np. w dekoracji radełkowej lub jako motyw emblematyczny. Ukazywany także na oprawach ksiąg cyrylickich XVI-XVII w. (jako medalion w centrum okładziny).


Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Gotyckie oprawy
Ptak
Zoomorficzne motywy

Grafika

Przypisy

  1. Günther 1921, tabl. III/57;
  2. Lewicka-Kamińska 1956, tabl. 15/il. 8;
  3. De Marinis 1960, t. 1, nr kat./il. 836;
  4. Goldschmidt 1967, t. 2, tabl. CVIII/il. 230;
  5. Devaux 1977, s. 40;
  6. Jaroszewicz-Pieresławcew 2016, il. 3.

Autor: A.W.