Róg obfitości

(fr. corne d'abondance) Wywodzący się ze zdobnictwa starożytnej Grecji i Rzymu motyw dekoracyjny w formie zagiętego (rzadziej prostego) rogu, wypełnionego wysypującymi się z niego owocami i kwiatami, niekiedy też innymi przedmiotami (np. klejnotami), symbolizującymi obfitość i dobrobyt. Szczególną popularność zyskał w renesansowym introligatorstwie bolońskim 1 poł. XVI w., jako element ornamentów obramiających zwierciadło i centralnych medalionów ornamentalnych; w tym samym okresie do dekoracji opraw bolońskich i mediolańskich wprowadzono tłoki z motywem putta trzymającego r. o., symbolizującego dobrostan (putto con cornucopia); zapewne pod ich wpływem stosowany od l. 20. XVI w. w introligatorstwie krakowskim. R. o. wkomponowany wraz z innymi elementami groteski w dekorację rollwerkową, okuciową lub schweifwerkową pojawiał się w manierystycznych oprawach od 3 ćw. XVI do 1 ćw. XVII w. (m.in. w narożnych medalionach na oprawach polskich z l. 80.-90. XVI w.). Ponowną popularność r. o. zyskał u schyłku XVIII w. na oprawach klasycystycznych, głównie jako składnik dekoracji obramień zwierciadła, m.in. w palmetowym ornamencie, oraz jako podwójny motyw o charakterystycznej wydłużonej i roślinnej formie obramiający narożne rozety. W XIX w. pojawiał się też w dekoracji historyzujących opraw.