Nacinanie grzbietu

Z Leksykon oprawoznawczy
Wersja z dnia 09:34, 30 kwi 2022 autorstwa Ela (dyskusja | edycje)

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Nacinanie grzbietu

(ang. sawing-in, cutting-in, cutting/sawing recesses; fr. grecquage; niem. einsägen)

Nacięcie, najczęściej za pomocą piły, rowków w poprzek grzbietu w miejscach rozstawienia zwięzów. Nacięcie ma miejsce przed szyciem i ma na celu wpuszczenie sznurków w rowki (tzw. zwięzy kryte lub wpuszczane), w celu uzyskania płaskiego grzbietu.

Nacinanie stosowano już od XVI w., choć upowszechniło się w wieku XIX. Nawet oprawy z widocznymi na grzbiecie garbami zszywano na wpuszczone sznurki, a garby wykonywano bez związku z konstrukcją (tzw. sztuczne zwięzy).

Oprawy pospieszne, broszurowe oraz oprawy bloków złożonych z pojedynczych kartek wykonywane są łączeniem bezszyciowym, poprzez wpuszczenie w nacięte rowki sznurków i ich zaklejenie (jaskółczy ogon).

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Bezszyciowe oprawy
Jaskółczy ogon

Grafika

Przypisy

  1. Wiese Fritz, Der Bucheinband: Eine Arbeitskunde mir Werkzeichnungen, Stuttgart 1953, s. 106-109.

Autor: E.P.