Kartusz: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "==Kartusz== ==Grafika== <gallery> Plik:Kartusz 3.jpg Plik:Kartusz 7.jpg Plik:Kartusz 4.jpg Plik:Kartusz 5.jpg Plik:Kartusz 8.jpg Plik:Kartusz 9.jpg Plik:Kartusz 1.jpg P...") |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | == | + | w sztukach zdobniczych: ozdobne obramienie tarczy herbowej, tablicy inskrypcyjnej, bądź kompozycji plastycznej (np. malarskiej, rzeźbiarskiej, graficznej). Począwszy od renesansu w introligatorstwie chętnie wykorzystywano jego walory dekoracyjne w wizerunkach herbów (superekslibrisy), postaci (np. popiersia Chrystusa Salwatora), a w mniejszym stopniu napisów (tzw. kartusze inskrypcyjne, np. renesansowy k. z inskrypcją jako superekslibris na niektórych Monumentach Zygmunt Augusta). W dziejach sztuki forma k. podlegała wyraźnej ewolucji; szczególnie okazałe tworzono w okresie manieryzmu (o formach okuciowo-rollwerkowych a później ogonowych, z groteskami i innymi, drobniejszymi motywami). W baroku często przyjmowały formy architektoniczno-ornamentalne (np. małżowionowo-chrząstkowe i regencyjne), w rokoku zaś odznaczały się lekkością i asymetrią rocailli. Na oprawach klasycyzujących rzadko spotykane, odrodziły się na oprawach romantycznych i historyzujących (np. okazały neobarokowy kartusz z herbem Rzeczypospolitej na oprawach paryskich Wincentego Kisiela, z lat 40-50 XIX w.). Do historyzujących form k. niekiedy wracają też introligatorzy XX-XXI w. |
| + | |||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | [[Groteska]] <br> | ||
| + | [[Małżowinowo-chrząstkowy ornament]] <br> | ||
| + | [[Ogonowy ornament]] <br> | ||
| + | [[Okuciowy ornament]] <br> | ||
| + | [[Regencyjny ornament]] <br> | ||
| + | [[Rocaille]] <br> | ||
| + | [[Superekslibris ]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
| Linia 12: | Linia 21: | ||
Plik:Kartusz 2.jpg | Plik:Kartusz 2.jpg | ||
Plik:Kartusz 6.jpg | Plik:Kartusz 6.jpg | ||
| + | |||
| + | </gallery> | ||
| + | |||
| + | ==Przypisy== | ||
| + | |||
| + | # | ||
| + | |||
| + | ---- | ||
| + | Autor: '''A.W.''' | ||
Wersja z 19:40, 15 lis 2020
w sztukach zdobniczych: ozdobne obramienie tarczy herbowej, tablicy inskrypcyjnej, bądź kompozycji plastycznej (np. malarskiej, rzeźbiarskiej, graficznej). Począwszy od renesansu w introligatorstwie chętnie wykorzystywano jego walory dekoracyjne w wizerunkach herbów (superekslibrisy), postaci (np. popiersia Chrystusa Salwatora), a w mniejszym stopniu napisów (tzw. kartusze inskrypcyjne, np. renesansowy k. z inskrypcją jako superekslibris na niektórych Monumentach Zygmunt Augusta). W dziejach sztuki forma k. podlegała wyraźnej ewolucji; szczególnie okazałe tworzono w okresie manieryzmu (o formach okuciowo-rollwerkowych a później ogonowych, z groteskami i innymi, drobniejszymi motywami). W baroku często przyjmowały formy architektoniczno-ornamentalne (np. małżowionowo-chrząstkowe i regencyjne), w rokoku zaś odznaczały się lekkością i asymetrią rocailli. Na oprawach klasycyzujących rzadko spotykane, odrodziły się na oprawach romantycznych i historyzujących (np. okazały neobarokowy kartusz z herbem Rzeczypospolitej na oprawach paryskich Wincentego Kisiela, z lat 40-50 XIX w.). Do historyzujących form k. niekiedy wracają też introligatorzy XX-XXI w.
Zobacz też
Groteska
Małżowinowo-chrząstkowy ornament
Ogonowy ornament
Okuciowy ornament
Regencyjny ornament
Rocaille
Superekslibris
Grafika
Przypisy
Autor: A.W.
