Gilosz: Różnice pomiędzy wersjami
(→Gilosz) |
(→Gilosz) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
(ang. guilloche) | (ang. guilloche) | ||
| − | + | '''1.'''Ornament antyczny w formie dwóch przeplatających się koliście wstęg, zazwyczaj otaczających drobne motywy dekoracyjne (perełkowania, rozetki itp.). Stosowany przez introligatorów koptyjskich VII-IX w. Pojawiał się na wczesnośredniowiecznych oprawach z plakietami z kości słoniowej oraz na oprawach gotyckich. Większą popularność zdobył na renesansowych oprawach włoskich z 2 poł. XV-pocz. XVI w. na co wpłynęły zarówno wzorce antyczne jak i orientalizujące plecionki; wprawdzie te drugie występowały zazwyczaj w formie prostego ornamentu pasowego, stanowiącego element większych kompozycji plecionkowych, niekiedy jednak upodabniały się do g. zaokrągleniem przepleceń, a nawet umieszczeniem wewnątrz nich drobnych motywów dekoracyjnych (np. perełkowań); równolegle na francuskich oprawach plakietowych z ok. 1510-1520 r. wykształciła się odmiana plecionki mieszczącej rozetki. Ostatecznie w 1 poł. XVI w., najpierw w Italii, a potem w krajach na północ od Alp, spopularyzowała się antykizująca wersja g. – z zaakcentowanymi wstęgami oraz z perełkowaniami, rozetkami itp. w przepleceniach. W introligatorstwie baroku i rokoka stracił na znaczeniu; odzyskał je w dekoracji zwierciadeł i grzbietów opraw klasycystycznych, wraz z równocześnie stosowanym i niekiedy bardzo podobnym wstęgowym ornamentem oraz falowym ornamentem. W latach 40. XIX w. we Francji modny był wzór tłoków ornamentalnych, zwanych ''guilloché''. W XIX-XX w. spotykany na pastiszach opraw z dawnych epok. | |
| + | |||
| + | '''2.''' W sztukach użytkowych termin stosowany na skomplikowany wzór ornamentowy, zbudowany ze splecionych | ||
| + | cienkich linii prostych i krzywych, kształtowany według zasad geometrii. W drukarstwie służący jako trudne do podrobienia tło w produkcji papierów wartościowych, banknotów i innych dokumentów. Wyrabiany od XVII w. na matrycach metalowych przy użyciu wyspecjalizowanych tokarek giloszujących. | ||
| + | |||
| + | Wzory giloszowe stosowano także na okładkach wydawniczych →całopapierowych oraz w produkcji | ||
| + | →papieru wytłaczanego giloszowego. | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Wersja z 13:35, 27 gru 2024
Spis treści
[ukryj]Gilosz
(ang. guilloche)
1.Ornament antyczny w formie dwóch przeplatających się koliście wstęg, zazwyczaj otaczających drobne motywy dekoracyjne (perełkowania, rozetki itp.). Stosowany przez introligatorów koptyjskich VII-IX w. Pojawiał się na wczesnośredniowiecznych oprawach z plakietami z kości słoniowej oraz na oprawach gotyckich. Większą popularność zdobył na renesansowych oprawach włoskich z 2 poł. XV-pocz. XVI w. na co wpłynęły zarówno wzorce antyczne jak i orientalizujące plecionki; wprawdzie te drugie występowały zazwyczaj w formie prostego ornamentu pasowego, stanowiącego element większych kompozycji plecionkowych, niekiedy jednak upodabniały się do g. zaokrągleniem przepleceń, a nawet umieszczeniem wewnątrz nich drobnych motywów dekoracyjnych (np. perełkowań); równolegle na francuskich oprawach plakietowych z ok. 1510-1520 r. wykształciła się odmiana plecionki mieszczącej rozetki. Ostatecznie w 1 poł. XVI w., najpierw w Italii, a potem w krajach na północ od Alp, spopularyzowała się antykizująca wersja g. – z zaakcentowanymi wstęgami oraz z perełkowaniami, rozetkami itp. w przepleceniach. W introligatorstwie baroku i rokoka stracił na znaczeniu; odzyskał je w dekoracji zwierciadeł i grzbietów opraw klasycystycznych, wraz z równocześnie stosowanym i niekiedy bardzo podobnym wstęgowym ornamentem oraz falowym ornamentem. W latach 40. XIX w. we Francji modny był wzór tłoków ornamentalnych, zwanych guilloché. W XIX-XX w. spotykany na pastiszach opraw z dawnych epok.
2. W sztukach użytkowych termin stosowany na skomplikowany wzór ornamentowy, zbudowany ze splecionych cienkich linii prostych i krzywych, kształtowany według zasad geometrii. W drukarstwie służący jako trudne do podrobienia tło w produkcji papierów wartościowych, banknotów i innych dokumentów. Wyrabiany od XVII w. na matrycach metalowych przy użyciu wyspecjalizowanych tokarek giloszujących.
Wzory giloszowe stosowano także na okładkach wydawniczych →całopapierowych oraz w produkcji →papieru wytłaczanego giloszowego.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Falowy ornament
Plecionka
Wstęgowy ornament
Grafika
Gilosz na oprawie koptyjskiej, Egipt, VII-VIII w., fot. wg: Pierpont Morgan Library, Nowy Jork
Gilosz na renesansowej oprawie włoskiej, 2 ćw. XVI w., fot. wg: Fürstenberg, De Marinis 1966
Gilosz w obramieniu zwierciadła oprawy rzymskiej z poł. XVI w., fot. wg: Biblioteca Nazionale Braidense, Mediolan
Gilosz w obramieniu zwierciadła oprawy włoskiej (prawdopodobnie rzymskiej), ok. 1600 r., zbiory i fot.: BUAM Poznań
Nietypowa forma gilosza na oprawie francuskiej, ok. 1600 r., BnF, Paryż
Gilosz na oprawie prawdopodobnie francuskiej, XIX w., BPP, Paryż, fot. A. Wagner
Przypisy
- Fürstenberg, De Marinis 1966, s. 53, 117, 191;
- Mazal 1990, il. 249;
- von Arnim 1992, nr kat. 23;
- Devauchelle 1995, s. 209;
- Ganz 2015, il. 18.
Autor: A.W.
