Falowy ornament: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Falowy ornament== | ==Falowy ornament== | ||
− | Wywodzący się ze sztuki antycznej ornament pasowy w formie połączonych ze sobą spiral lub wolut naśladujących grzbiety fal; w introligatorskim zdobnictwie XVI – 3 ćw. XVIII w. stosowany rzadko; rozmaite odmiany f. o. zyskały popularność pod koniec XVIII w. w dekoracji radełkowej i filetowej opraw klasycystycznych, a później empirowych; najprostsze ukazują linearne fale, niekiedy z drobnymi rozetkami lub innymi motywami ujętymi grzbietami fal; w bogatszych odmianach fale ukształtowane są z elementów floralnych (stylizowane liście) a woluty mieszczą spirale bądź rozety. W praktyce badawczej f. o. jest możliwy do pomylenia z szeregiem innych ornamentów o falującej linii: | + | Wywodzący się ze sztuki antycznej ornament pasowy w formie połączonych ze sobą spiral lub wolut naśladujących grzbiety fal; w introligatorskim zdobnictwie XVI – 3 ćw. XVIII w. stosowany rzadko; rozmaite odmiany f. o. zyskały popularność pod koniec XVIII w. w dekoracji radełkowej i filetowej opraw klasycystycznych, a później empirowych; najprostsze ukazują linearne fale, niekiedy z drobnymi rozetkami lub innymi motywami ujętymi grzbietami fal; w bogatszych odmianach fale ukształtowane są z elementów floralnych (stylizowane liście) a woluty mieszczą spirale bądź rozety. W praktyce badawczej f. o. jest możliwy do pomylenia z szeregiem innych ornamentów o falującej linii: →łańcuszkowym (w wariantach z owalnymi ogniwami „łańcucha”, →sznurowym i →plecionkowym (zwłaszcza w dekoracjach renesansowych), czy też z rozmaitymi formami wici roślinnych. Specyficzną odmianą f. o., popularną na klasycystycznych oprawach Jean-Claude Bozeriana i jego naśladowców, jest ta z zaakcentowanymi palmetami zamiast spiral, wolut lub rozet. W introligatorstwie XX-XXI w. motyw fal wykorzystywany jest niekiedy w klasycyzujących ornamentach oraz w większych kompozycjach dekoracyjnych obejmujących całe okładziny. |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
Linia 22: | Linia 22: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
+ | # EWOK 1971, szp. 1740; | ||
# Culot 1979, tabl. V/il. 43-44; XXIII-XXIV; | # Culot 1979, tabl. V/il. 43-44; XXIII-XXIV; | ||
# Mazal 1990, nr kat./il. 244, 261; | # Mazal 1990, nr kat./il. 244, 261; | ||
− | # Fernández 1994, nr kat./il. 26; 40; | + | # Fernández 1994, nr kat./il. 26; 40; |
+ | # Devauchelle 1995, s. 155, 165; | ||
# Kozakiewicz 1996, s. 109; | # Kozakiewicz 1996, s. 109; | ||
# Bologna 1998, s. 147; | # Bologna 1998, s. 147; |
Aktualna wersja na dzień 20:36, 1 paź 2021
Spis treści
Falowy ornament
Wywodzący się ze sztuki antycznej ornament pasowy w formie połączonych ze sobą spiral lub wolut naśladujących grzbiety fal; w introligatorskim zdobnictwie XVI – 3 ćw. XVIII w. stosowany rzadko; rozmaite odmiany f. o. zyskały popularność pod koniec XVIII w. w dekoracji radełkowej i filetowej opraw klasycystycznych, a później empirowych; najprostsze ukazują linearne fale, niekiedy z drobnymi rozetkami lub innymi motywami ujętymi grzbietami fal; w bogatszych odmianach fale ukształtowane są z elementów floralnych (stylizowane liście) a woluty mieszczą spirale bądź rozety. W praktyce badawczej f. o. jest możliwy do pomylenia z szeregiem innych ornamentów o falującej linii: →łańcuszkowym (w wariantach z owalnymi ogniwami „łańcucha”, →sznurowym i →plecionkowym (zwłaszcza w dekoracjach renesansowych), czy też z rozmaitymi formami wici roślinnych. Specyficzną odmianą f. o., popularną na klasycystycznych oprawach Jean-Claude Bozeriana i jego naśladowców, jest ta z zaakcentowanymi palmetami zamiast spiral, wolut lub rozet. W introligatorstwie XX-XXI w. motyw fal wykorzystywany jest niekiedy w klasycyzujących ornamentach oraz w większych kompozycjach dekoracyjnych obejmujących całe okładziny.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Empirowe oprawy
Klasycystyczne oprawy
Plecionka
Sznurowy ornament
Grafika
Przypisy
- EWOK 1971, szp. 1740;
- Culot 1979, tabl. V/il. 43-44; XXIII-XXIV;
- Mazal 1990, nr kat./il. 244, 261;
- Fernández 1994, nr kat./il. 26; 40;
- Devauchelle 1995, s. 155, 165;
- Kozakiewicz 1996, s. 109;
- Bologna 1998, s. 147;
- Foot 2010, nr kat./il. 190.
Autor: A.W.