Donacyjne oprawy: Różnice pomiędzy wersjami
(→Grafika) |
(→Przypisy) |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
</gallery> | </gallery> | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
− | + | # Schmidt 1923, tabl. 38; | |
+ | # Geldner 1958, tabl. …; | ||
# Kawecka-Gryczowa 1988, s. 36; | # Kawecka-Gryczowa 1988, s. 36; | ||
# Komasara 1994, s. …; | # Komasara 1994, s. …; | ||
+ | # Sidorowicz-Mulak 2015, s. 300-308; | ||
# Wagner 2016, s. 56, 96-98, 301 i in.; | # Wagner 2016, s. 56, 96-98, 301 i in.; | ||
# Paś 2017, s. 279-297. | # Paś 2017, s. 279-297. |
Wersja z 15:32, 10 sty 2021
Spis treści
Donacyjne oprawy
(właściwie: donacyjnych ksiąg oprawy; łac. dōnātiō – dar)
Oprawy ksiąg będących darem dla instytucji Kościoła, w szerszym znaczeniu: oprawy ksiąg stanowiących dar dla jakiejkolwiek instytucji lub osoby (najczęściej pełniącej oficjalną funkcję, np. król, prezydent, papież, biskup). Akt podarowania księgi, zwłaszcza jeśli miał miejsce w szczególnych okolicznościach (np. spotkanie dyplomatyczne) może odzwierciadlać się w treści i formie rękopisu bądź druku oraz w jego oprawie. W zależności od pozycji obdarowującego i obdarowywanego d. o. mogła mieć wykwintną formę (kosztowne materiały, skomplikowana technika wykonania, bogactwo dekoracji). Zwyczajowo d. o. oznaczone są też napisami lub/i znakami upamiętniającymi d. bądź bezpośrednio odnoszącym się do obdarowanego (superekslibris lub/i ekslibris donacyjny). Charakterystyczną cechą takich oznaczeń jest często ich unikatowość na tle tych, które stosował sam obdarowany. W XIX-pocz. XX w. niekiedy zawierają też medalionowy portret obdarowanej osoby. W Polsce najcenniejsze przykłady d. o. wiążą się z królami (np. kunsztowne dzieła rzymskie będące darami papieskimi dla Zygmunta III Wazy).
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Fundacyjne oprawy
Superekslibris
Grafika
Przypisy
- Schmidt 1923, tabl. 38;
- Geldner 1958, tabl. …;
- Kawecka-Gryczowa 1988, s. 36;
- Komasara 1994, s. …;
- Sidorowicz-Mulak 2015, s. 300-308;
- Wagner 2016, s. 56, 96-98, 301 i in.;
- Paś 2017, s. 279-297.
Autor: A.W.