Szycie na kapitałkę: Różnice pomiędzy wersjami
(→Zobacz też) |
(→Zobacz też) |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
[[Kapitałka integralna]] <br> | [[Kapitałka integralna]] <br> | ||
[[Plątnik]] <br> | [[Plątnik]] <br> | ||
| + | [[Szycie na zwięzy wypukłe]] <br> | ||
==Grafika== | ==Grafika== | ||
Wersja z 10:47, 27 mar 2022
Spis treści
Szycie na kapitałkę
(ang. integral sewing; niem. bestechen)
Sposób szycia stosowany w kodeksach romańskich i gotyckich. Nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (ang. endband).
Pod koniec XV w. ten sposób szycia został wyparty przez przechodzenie nicią do następnej składki w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek i wykonywanie w tym miejscu łańcuszkowego ściegu zadzierzgiwanego, tzw. plątnika.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Kapitałka integralna
Plątnik
Szycie na zwięzy wypukłe
Grafika
Schemat szycia na kapitałkę (rys. Szirmai 2017, s. 150.)
Przypisy
- Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017, s. 150-151.
- Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 55.
Autor: E.P., M.P.B.
