Jaskółczy ogon: Różnice pomiędzy wersjami
Z Leksykon oprawoznawczy
(→Grafika) |
(→Przypisy) |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | # G. Moessner, ''Buchbinder ABC'', Bergisch Gladbach 1981, s. 11. | + | # G. Moessner, ''Buchbinder ABC'', Bergisch Gladbach 1981, s. 11. |
| + | # Z. Zjawiński, Introligatorstwo Warszawa 1967, s. 115-116. | ||
---- | ---- | ||
Autor: '''E.P.''' | Autor: '''E.P.''' | ||
Wersja z 09:17, 4 paź 2021
Spis treści
Jaskółczy ogon
(niem. armiertes Klebebindung)
Rodzaj oprawy bezszyciowej wykonywanej ręcznie, trwalszy od zwykłej oprawy klejowej. Wykorzystywany dla łączenia w blok pojedynczych kart.
Na ściśniętym grzbiecie wykonywany jest szereg nacięć w grzbiecie(w tradycyjnej technice podwójnych, ukośnie rozwidlających się, w uproszczonej pojedynczych, prostych), wprowadzenie w tak powstałe zagłębienia sznurka i zaklejenie silnym klejem (kostnym, dyspersyjnym) sznurka oraz całego grzbietu.
Technika wywodzi się z introligatorstwa rosyjskiego.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Bezszyciowe oprawy
Nacinanie grzbietu
Grafika
Etapy łączenia na jaskółczy ogon: 1- nacięcie rowków, 2- wprowadzenie sznurków, 3- zaklejenie
Przypisy
- G. Moessner, Buchbinder ABC, Bergisch Gladbach 1981, s. 11.
- Z. Zjawiński, Introligatorstwo Warszawa 1967, s. 115-116.
Autor: E.P.
