Znak wodny: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Znak wodny: uzupełn. term. ang.) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Znak wodny== | ==Znak wodny== | ||
| − | (wł. marca d'aqua | + | (ang. watermark; fr. filigrane; wł. marca d'aqua) |
| − | Wiernie odbity w strukturze papieru ślad sita papierniczego. W przypadku sita żeberkowego są to przede wszystkim widoczne rozjaśnienia w miejscach odpowiadających położeniu żeberek w sicie oraz ich wiązań, czyli kres, a także w postaci rozjaśnień i pociemnieć determinowanych budową formy czerpalnej. | + | Wiernie odbity w strukturze papieru ślad sita papierniczego. W przypadku sita żeberkowego są to przede wszystkim widoczne rozjaśnienia w miejscach odpowiadających położeniu żeberek w sicie oraz ich wiązań, czyli kres, a także w postaci rozjaśnień i pociemnieć determinowanych budową formy czerpalnej. |
==Historia== | ==Historia== | ||
Wersja z 19:22, 3 lut 2021
Spis treści
Znak wodny
(ang. watermark; fr. filigrane; wł. marca d'aqua)
Wiernie odbity w strukturze papieru ślad sita papierniczego. W przypadku sita żeberkowego są to przede wszystkim widoczne rozjaśnienia w miejscach odpowiadających położeniu żeberek w sicie oraz ich wiązań, czyli kres, a także w postaci rozjaśnień i pociemnieć determinowanych budową formy czerpalnej.
Historia
Znak wodny był przez długi czas cechą charakterystyczną jedynie papieru żeberkowego. Niekiedy do sita żeberkowego przytwierdzano sito żeberkowe z żeberkami ułożonymi w zygzak, w wyniku czego powstawał znak łączący obraz dwóch różnych sit (dwusitowy). W pocz.lat 50-tych XVIII w. został wynaleiony papier welinowy, który nie posiadał znaku wodnego. W 1793 r. we Francji wykonano po raz pierwszy tłoczenie wgłębień w sicie tkanym, dzięki w papierze welinowym powstał ciemniejszy znak wodny.
Zobacz też
Przypisy
- Dąbrowski J., Siniarska-Czaplicka J., Rękodzieło papiernicze, Warszawa 1991.
- Faber W., Sztuka znaku wodnego, Warszawa 2010.
Autor: MPG
