Szycie na kapitałkę: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Zobacz też)
(Szycie na kapitałkę)
 
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
 
(ang. integral sewing; niem. bestechen)
 
(ang. integral sewing; niem. bestechen)
  
Sposób szycia stosowany w kodeksach romańskich i gotyckich. Nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (ang. endband).  
+
Sposób szycia stosowany w romańskich i gotyckich kodeksach szytych na zwięzy wypukłe. Nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (ang. endband).  
  
 
Pod koniec XV w. ten sposób szycia został wyparty przez przechodzenie nicią do następnej składki w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek i wykonywanie w tym miejscu łańcuszkowego ściegu zadzierzgiwanego, tzw. plątnika.
 
Pod koniec XV w. ten sposób szycia został wyparty przez przechodzenie nicią do następnej składki w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek i wykonywanie w tym miejscu łańcuszkowego ściegu zadzierzgiwanego, tzw. plątnika.
Linia 10: Linia 10:
 
[[Kapitałka integralna]] <br>
 
[[Kapitałka integralna]] <br>
 
[[Plątnik]] <br>
 
[[Plątnik]] <br>
 +
[[Szycie na zwięzy wypukłe]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==

Aktualna wersja na dzień 10:48, 27 mar 2022

Szycie na kapitałkę

(ang. integral sewing; niem. bestechen)

Sposób szycia stosowany w romańskich i gotyckich kodeksach szytych na zwięzy wypukłe. Nić szycia dochodziła do końca składki i tam przekładano ją do składki następnej. Celem uchronienia grzbietów składek przed przerywaniem podkładano w tym miejscu skręcony pasek skóry lub sznurek, wokół którego owijała się nić i w ten sposób tworzyła się kapitałka będąca de facto zwięzem (ang. endband).

Pod koniec XV w. ten sposób szycia został wyparty przez przechodzenie nicią do następnej składki w niewielkiej odległości od dolnej i górnej krawędzi składek i wykonywanie w tym miejscu łańcuszkowego ściegu zadzierzgiwanego, tzw. plątnika.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Kapitałka integralna
Plątnik
Szycie na zwięzy wypukłe

Grafika

Przypisy

  1. Szirmai J.A., The archeology of medieval bookbinding, New York, 2017, s. 150-151.
  2. Wachnik B., Systemy szycia zabytkowych kodeksów - terminologia, historia, systematyka, zagadnienia konserwatorskie, część teoretyczno-badawcza pracy dyplomowej magisterskiej, promotor: dr hab. M. Pronobis-Gajdzis, prof. UMK, Toruń UMK 2020, s. 55.

Autor: E.P., M.P.B.