Falowy ornament: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Przypisy)
Linia 22: Linia 22:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
#
+
# Culot 1979, tabl. V/il. 43-44; XXIII-XXIV;
 +
# Mazal 1990, nr kat./il. 244, 261;
 +
# Fernández 1994, nr kat./il. 26; 40;
 +
# Kozakiewicz 1996, s. 109;
 +
# Bologna 1998, s. 147;
 +
# Foot 2010, nr kat./il. 190.
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Wersja z 20:05, 29 gru 2020

Falowy ornament

Wywodzący się ze sztuki antycznej ornament pasowy w formie połączonych ze sobą spiral lub wolut naśladujących grzbiety fal; w introligatorskim zdobnictwie XVI – 3 ćw. XVIII w. stosowany rzadko; rozmaite odmiany f. o. zyskały popularność pod koniec XVIII w. w dekoracji radełkowej i filetowej opraw klasycystycznych, a później empirowych; najprostsze ukazują linearne fale, niekiedy z drobnymi rozetkami lub innymi motywami ujętymi grzbietami fal; w bogatszych odmianach fale ukształtowane są z elementów floralnych (stylizowane liście) a woluty mieszczą spirale bądź rozety. W praktyce badawczej f. o. jest możliwy do pomylenia z szeregiem innych ornamentów o falującej linii: sznurowym i plecionkowym (zwłaszcza w dekoracjach renesansowych), czy też z rozmaitymi formami wici roślinnych; cechy f. o. wykazuje też specyficzna, ale popularna na klasycystycznych oprawach Jean-Claude Bozeriana i jego naśladowców, odmiana palmetowego ornamentu, z palmetami zamiast spiral, wolut lub rozet. W introligatorstwie XX-XXI w. motyw fal wykorzystywany jest niekiedy w klasycyzujących ornamentach oraz w większych kompozycjach dekoracyjnych obejmujących całe okładziny.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Empirowe oprawy
Klasycystyczne oprawy
Plecionka
Sznurowy ornament

Grafika

Przypisy

  1. Culot 1979, tabl. V/il. 43-44; XXIII-XXIV;
  2. Mazal 1990, nr kat./il. 244, 261;
  3. Fernández 1994, nr kat./il. 26; 40;
  4. Kozakiewicz 1996, s. 109;
  5. Bologna 1998, s. 147;
  6. Foot 2010, nr kat./il. 190.

Autor: A.W.