Tasiemka introligatorska: Różnice pomiędzy wersjami
(→Tasiemka introligatorska) |
(→Przypisy) |
||
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Tasiemka introligatorska== | ==Tasiemka introligatorska== | ||
| − | (ang. | + | (ang. tape, niem. Heftband, wł. spago, fr. ruban de reliure) |
| − | Materiał pasmanteryjny lniany lub bawełniany o prostym splocie stosowany na zwięzy płaskie w szyciu ręcznym książek | + | Materiał pasmanteryjny lniany lub bawełniany o najczęściej prostym splocie stosowany na zwięzy płaskie w szyciu ręcznym książek. Z braku tasiemek o splocie prostym introligatorzy wykorzystują także tasiemki o splocie ukośnym. W zależności od formatu książki stosuje się tasiemki różnej szerokości od 5-30 mm. Taśmy lniane i bawełniane są najbardziej wytrzymałym materiałem używanym na zwięzy. Bardzo dobre, w porównaniu z innymi materiałami używanymi na zwięzy (sznurki, rzemienie), właściwości fizyczne taśm, wynikają najprawdopodobniej z tego, że włókno roślinne w taśmie nie jest mocno skręcone, a taśmy uzyskuje się poprzez odpowiednie splecenie nitek. Taśmy upowszechniły się dopiero w XIX w., początkowo w oprawach nut, w których istotne znaczenie miała pełna otwieralność bloku, podczas gdy typowy w tym czasie sposób →szycia na zwięzy kryte, wpuszczane w blok skutkował większą sztywnością grzbietu. Kolorowe tasiemki (głównie: bawełniane, jedwabne, syntetyczne lub sztuczne) stosuje się także na zakładki i wiązania książek. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | Taśmy lniane i bawełniane są najbardziej wytrzymałym materiałem używanym na zwięzy. | + | |
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
[[Indeks alfabetyczny]] <br> | [[Indeks alfabetyczny]] <br> | ||
[[Szycie na zwięzy płaskie]] <br> | [[Szycie na zwięzy płaskie]] <br> | ||
| − | [[ | + | [[Szycie na zwięzy kryte]] <br> |
| + | [[Szycie ściegiem obejmującym zwięz]] <br> | ||
[[Wiązania kodeksów]] <br> | [[Wiązania kodeksów]] <br> | ||
[[Zakładka]] <br> | [[Zakładka]] <br> | ||
| Linia 18: | Linia 14: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
| − | # Z. | + | # Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1965, 24. |
| − | + | ||
---- | ---- | ||
| − | Autor: ''' | + | Autor: '''M.P.B., E.P.''' |
Aktualna wersja na dzień 17:23, 9 maj 2022
Tasiemka introligatorska
(ang. tape, niem. Heftband, wł. spago, fr. ruban de reliure)
Materiał pasmanteryjny lniany lub bawełniany o najczęściej prostym splocie stosowany na zwięzy płaskie w szyciu ręcznym książek. Z braku tasiemek o splocie prostym introligatorzy wykorzystują także tasiemki o splocie ukośnym. W zależności od formatu książki stosuje się tasiemki różnej szerokości od 5-30 mm. Taśmy lniane i bawełniane są najbardziej wytrzymałym materiałem używanym na zwięzy. Bardzo dobre, w porównaniu z innymi materiałami używanymi na zwięzy (sznurki, rzemienie), właściwości fizyczne taśm, wynikają najprawdopodobniej z tego, że włókno roślinne w taśmie nie jest mocno skręcone, a taśmy uzyskuje się poprzez odpowiednie splecenie nitek. Taśmy upowszechniły się dopiero w XIX w., początkowo w oprawach nut, w których istotne znaczenie miała pełna otwieralność bloku, podczas gdy typowy w tym czasie sposób →szycia na zwięzy kryte, wpuszczane w blok skutkował większą sztywnością grzbietu. Kolorowe tasiemki (głównie: bawełniane, jedwabne, syntetyczne lub sztuczne) stosuje się także na zakładki i wiązania książek.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Szycie na zwięzy płaskie
Szycie na zwięzy kryte
Szycie ściegiem obejmującym zwięz
Wiązania kodeksów
Zakładka
Przypisy
- Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1965, 24.
Autor: M.P.B., E.P.
