Tasiemka introligatorska: Różnice pomiędzy wersjami
(→Tasiemka introligatorska) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Materiał pasmanteryjny lniany lub bawełniany o najczęściej prostym splocie stosowany na zwięzy płaskie w szyciu ręcznym książek. W zależności od formatu książki stosuje się tasiemki różnej szerokości od 5 - 30 mm. Z braku tasiemek o splocie prostym introligatorzy wykorzystują także tasiemki o splocie ukośnym. | Materiał pasmanteryjny lniany lub bawełniany o najczęściej prostym splocie stosowany na zwięzy płaskie w szyciu ręcznym książek. W zależności od formatu książki stosuje się tasiemki różnej szerokości od 5 - 30 mm. Z braku tasiemek o splocie prostym introligatorzy wykorzystują także tasiemki o splocie ukośnym. | ||
| − | Taśmy lniane i bawełniane są najbardziej wytrzymałym materiałem używanym na zwięzy. Upowszechniły się one jednak dopiero w XIX w. Bardzo dobre, w porównaniu z innymi materiałami używanymi na zwięzy, właściwości fizyczne taśm, wynikają najprawdopodobniej z tego, że włókno roślinne w taśmie nie jest mocno skręcone, a taśmy uzyskuje się poprzez odpowiednie splecenie nitek. Niewątpliwie zatem taśmy charakteryzują się lepszymi właściwościami fizycznymi niż sznurki. | + | Taśmy lniane i bawełniane są najbardziej wytrzymałym materiałem używanym na zwięzy. Upowszechniły się one jednak dopiero w XIX w. Bardzo dobre, w porównaniu z innymi materiałami używanymi na zwięzy, właściwości fizyczne taśm, wynikają najprawdopodobniej z tego, że włókno roślinne w taśmie nie jest mocno skręcone, a taśmy uzyskuje się poprzez odpowiednie splecenie nitek. Niewątpliwie zatem taśmy charakteryzują się lepszymi właściwościami fizycznymi niż sznurki. Upowszechniły się dopiero w XIX w., początkowo w oprawach nut, w których istotne znaczenie miała pełna otwieralność bloku, podczas gdy typowy w tym casie sposób →szycia na zwięzy kryte, wpuszczane w blok skutkował większą sztywnością grzbietu. |
Kolorowe tasiemki (głównie: bawełniane, jedwabne, syntetyczne u sztuczne) stosuje się także na zakładki i wiązania książek. | Kolorowe tasiemki (głównie: bawełniane, jedwabne, syntetyczne u sztuczne) stosuje się także na zakładki i wiązania książek. | ||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
[[Indeks alfabetyczny]] <br> | [[Indeks alfabetyczny]] <br> | ||
[[Szycie na zwięzy płaskie]] <br> | [[Szycie na zwięzy płaskie]] <br> | ||
| + | [[Szycie na zwięzy kryte]] <br> | ||
[[Szycie ściegiem obejmującym zwięz]] <br> | [[Szycie ściegiem obejmującym zwięz]] <br> | ||
[[Wiązania kodeksów]] <br> | [[Wiązania kodeksów]] <br> | ||
Wersja z 17:17, 9 maj 2022
Tasiemka introligatorska
(ang. tape, niem. Heftband, wł. spago, fr. ruban de reliure)
Materiał pasmanteryjny lniany lub bawełniany o najczęściej prostym splocie stosowany na zwięzy płaskie w szyciu ręcznym książek. W zależności od formatu książki stosuje się tasiemki różnej szerokości od 5 - 30 mm. Z braku tasiemek o splocie prostym introligatorzy wykorzystują także tasiemki o splocie ukośnym.
Taśmy lniane i bawełniane są najbardziej wytrzymałym materiałem używanym na zwięzy. Upowszechniły się one jednak dopiero w XIX w. Bardzo dobre, w porównaniu z innymi materiałami używanymi na zwięzy, właściwości fizyczne taśm, wynikają najprawdopodobniej z tego, że włókno roślinne w taśmie nie jest mocno skręcone, a taśmy uzyskuje się poprzez odpowiednie splecenie nitek. Niewątpliwie zatem taśmy charakteryzują się lepszymi właściwościami fizycznymi niż sznurki. Upowszechniły się dopiero w XIX w., początkowo w oprawach nut, w których istotne znaczenie miała pełna otwieralność bloku, podczas gdy typowy w tym casie sposób →szycia na zwięzy kryte, wpuszczane w blok skutkował większą sztywnością grzbietu.
Kolorowe tasiemki (głównie: bawełniane, jedwabne, syntetyczne u sztuczne) stosuje się także na zakładki i wiązania książek.
Zobacz też
Indeks alfabetyczny
Szycie na zwięzy płaskie
Szycie na zwięzy kryte
Szycie ściegiem obejmującym zwięz
Wiązania kodeksów
Zakładka
Przypisy
- Zjawiński Z., Introligatorstwo, Warszawa 1965, 24.
Autor: M.P.B.
