Płaskorzeźbiona dekoracja: Różnice pomiędzy wersjami

Z Leksykon oprawoznawczy
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Grafika)
(Zobacz też)
 
(Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 +
==Płaskorzeźbiona dekoracja==
 +
(ang. pattern in relief; fr. décoration en bas-relief; niem. Reliefdekoration)
  
 +
Reliefowe zdobienia opraw wykonane w twardych tworzywach (kość słoniowa, drewno) z użyciem technik i narzędzi charakterystycznych dla rzemieślników wyspecjalizowanych w ich obróbce; niekiedy błędnie rozszerza się to pojęcie na wszelkie wypukłe dekoracje złotniczych opraw (wykonanych w technice odlewu czy repusowania) i reliefowych opraw;
  
 +
* a) kość słoniowa: wykorzystywana już w starożytnych, rzymskich dyptykach. Predylekcja do wyrobów z tego materiału przeniknęła do Bizancjum, co wyraziło się m.in. w misternie rzeźbionych płytkach (plakietach) z wizerunkami postaci i scenami biblijnymi. Jako importy artystyczne, dzieła tego rodzaju wkomponowywano w oprawy karolińskich i ottońskich ksiąg liturgicznych. Zazwyczaj ograniczano się do centralnej płytki w obramieniu z kosztownych kruszców i kamieni (np. Codex Aureus z Echternach, 1 ćw. XI w.) lub całą powierzchnię okładziny pokrywano paroma stykającymi się płytkami (Ewangeliarz z Lorsch, pocz. IX w.). Począwszy od epoki gotyckiej znaczenie plastycznie opracowanej k. s. w zdobnictwie opraw gwałtownie zmalało, co miało związek m.in. z załamaniem się produkcji wyrobów z k. s. w Bizancjum. Toteż najczęściej ograniczano się do drobnych elementów dekoracji z k. s. lub imitacji tego materiału (celuloidowe oprawy);         
  
 +
* b) drewno: prace rzeźbiarskie w deskach przeznaczonych na oprawy wykonuje się za pomocą narzędzi snycerskich, w tym zwłaszcza różnego rodzaju dłut i nożyków; czynności końcowe polegają na wygładzaniu, szlifowaniu i impregnowaniu (np. bejcowaniu, lakierowaniu) lub malowaniu powierzchni. Niekiedy na okładzinach montowane są dodatkowe elementy, przede wszystkim metalowe okucia i zapięcia. Do najwcześniejszych dzieł tego rodzaju należy oprawa ewangeliarza z 1 poł. XII w. ze skarbca katedry w Geronie: okładziny prawdopodobnie z drewna cedrowego pokryto płaskim reliefem ze scenami religijnymi i wiciami.  Na l. 1217 – 1235 datowana jest oprawa niewielkiego graduału z klasztoru Weingarten (Szwabia) z okładzinami bukowymi, w których centralne zagłębienia wkomponowano rzeźbione w innym drewnie, ażurowe i polichromowane dekoracje figuralno-floralne. Z ery gotyckiej pochodzą m.in.: oprawa notatnika krawca krakowskiego w Muzeum narodowym w Krakowie (1497, deski bukowe pokryte p. d. o tzw. płaskim reliefie) oraz oprawa kodeksu w Wissenschaftliche Stadtbibliothek w Moguncji (pocz. XVI w., płaskorzeźbiony i malowany wizerunek Vir Dolorum). W XIX-XX w. oprawy z p. d. w drewnie sporządzano niekiedy dla ksiąg okolicznościowych (np. księga Magistratu Wrocławskiego z fotografiami członków kolegium, 1894, Muzeum Historyczne we Wrocławiu; Księga Pamiątkowa leśników polskich pomordowanych w II wojnie światowej, 2 poł. XX w., Muzeum Leśnictwa w Gołuchowie). Do prac z pogranicza stolarstwa, snycerstwa i introligatorstwa należą okładziny drewniane z wyżłobionymi polami, w które introligator lub złotnik wkomponowywał np. plakiety z kości słoniowej lub blachy z cennych kruszców, jak również okładziny z rytymi ornamentami o prostej formie.
  
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
 
+
[[Indeks alfabetyczny]] <br>
[[]] <br>
+
[[Celuloidowe oprawy]] <br>
 +
[[Deski]] <br>
 +
[[Dyptyk]] <br>
 +
[[Relief]] <br>
 +
[[Reliefowe oprawy]] <br>
 +
[[Złotnicze oprawy]] <br>
  
 
==Grafika==
 
==Grafika==
  
 
<gallery>
 
<gallery>
Plik:Img379.tif.jpg
+
 
Plik:Img378.tif.jpg | Oprawa późnogotycka z geometryczną dekoracją opracowaną w drewnie okładziny, repr. wg R. Herz, Eingeritzte Dekorationen im Holzdeckel von Halbeinbänden des 15. Jahrhunderts, „Einband Forschung”, H. 18, 2006, il. 3  
+
Plik:Płaskorzeźbiona dekoracja, oprawa lekcjonarza, kośc. św. Mikołaja, Stralsund, 1 poł. XIV w., Stralsund Museum, fot. domena publiczna.jpg | Płaskorzeźbiona dekoracja oprawy lekcjonarza, kościół św. Mikołaja, Stralsund, 1 poł. XIV w., Stralsund Museum, fot.: domena publiczna
 +
Plik:Płaskorzeźbiona, Jarosławiecka Gąsiorowska 1948, il. 41.jpg | Płaskorzeźbiona dekoracja na oprawie krakowskiej, fot. wg: Jarosławiecka Gąsiorowska 1948
 +
 
 +
Plik:Img379.tif.jpg | Oprawa późnogotycka z pocz. XVI w., z płaskorzeźbionym i polichromowanym wizerunkiem Vir Dolorum, repr. wg:A. Ottermann, Ein figürlich geschnitzter Holzdeckelband..., „Einband Forschung”, H. 37, 2015, il. nie num.
 +
Plik:Img378.tif.jpg | Oprawa późnogotycka z pocz. 2 dekady XVI w., z geometryczną dekoracją opracowaną w drewnie okładziny, repr. wg: R. Herz, Eingeritzte Dekorationen im Holzdeckel..., „Einband Forschung”, H. 18, 2006, il. 3  
 +
 
 +
 
 +
 
 +
Plik:Płaskorzeźbiona dekoracja, opr. płaskorzeźbiona w drewnie gruszy z emaliowanym medalionem, Paryż, poł. XIX w., BnF Paryż, reliures..jpg | Oprawa płaskorzeźbiona w drewnie gruszy z emaliowanym medalionem, Paryż, poł. XIX w., BnF Paryż, fot. wg: www.reliures.bnf.fr
 +
 
 +
Plik:Płaskorzeźbiona dekoracja, opr. albumu dedykowanego J. I. Kraszewskiemu, 1874, wg Paś 2017, il. 6.jpg | Płaskorzeźbiona dekoracja, oprawy albumu dedykowanego Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu, 1874, fot. wg: Paś 2017
 +
File:Kraszewski2.jpg|Album fotograficzny widoków i zabytków Łomży ofiarowany Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu, 1879, okł. przednia.
 +
File:Kraszewski1.jpg|Album fotograficzny widoków i zabytków Łomży ofiarowany Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu, 1879, okł. tylna.
 +
 
 +
Plik:Płaskorzeźbione oprawy,.jpg | Oprawa płaskorzeźbiona adresu dla marszałka Józefa Piłsudskiego, przed 1935 r., MN, Warszawa, fot. wg: www.cyfrowe.mnw.art.pl
 +
 
 +
 
  
 
</gallery>
 
</gallery>
Linia 17: Linia 43:
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==
  
#  
+
# Komornicki 1925, nr kat. 7-9, tabl. VIII-X;
 +
# Schreiber 1948, szp. 1377-1378;
 +
# Semkowicz 1951, s. 124, 132-134;
 +
# de Morant 1981, s. 30;
 +
# Devauchelle 1995, s. 227;
 +
# Herz 2006, s. 33-36;
 +
# Ottermann 2015, s. 6-10;
 +
# Paś 2017, s. 291-293; 
 
----
 
----
 
Autor: '''A.W.'''
 
Autor: '''A.W.'''

Aktualna wersja na dzień 10:39, 6 maj 2022

Płaskorzeźbiona dekoracja

(ang. pattern in relief; fr. décoration en bas-relief; niem. Reliefdekoration)

Reliefowe zdobienia opraw wykonane w twardych tworzywach (kość słoniowa, drewno) z użyciem technik i narzędzi charakterystycznych dla rzemieślników wyspecjalizowanych w ich obróbce; niekiedy błędnie rozszerza się to pojęcie na wszelkie wypukłe dekoracje złotniczych opraw (wykonanych w technice odlewu czy repusowania) i reliefowych opraw;

  • a) kość słoniowa: wykorzystywana już w starożytnych, rzymskich dyptykach. Predylekcja do wyrobów z tego materiału przeniknęła do Bizancjum, co wyraziło się m.in. w misternie rzeźbionych płytkach (plakietach) z wizerunkami postaci i scenami biblijnymi. Jako importy artystyczne, dzieła tego rodzaju wkomponowywano w oprawy karolińskich i ottońskich ksiąg liturgicznych. Zazwyczaj ograniczano się do centralnej płytki w obramieniu z kosztownych kruszców i kamieni (np. Codex Aureus z Echternach, 1 ćw. XI w.) lub całą powierzchnię okładziny pokrywano paroma stykającymi się płytkami (Ewangeliarz z Lorsch, pocz. IX w.). Począwszy od epoki gotyckiej znaczenie plastycznie opracowanej k. s. w zdobnictwie opraw gwałtownie zmalało, co miało związek m.in. z załamaniem się produkcji wyrobów z k. s. w Bizancjum. Toteż najczęściej ograniczano się do drobnych elementów dekoracji z k. s. lub imitacji tego materiału (celuloidowe oprawy);
  • b) drewno: prace rzeźbiarskie w deskach przeznaczonych na oprawy wykonuje się za pomocą narzędzi snycerskich, w tym zwłaszcza różnego rodzaju dłut i nożyków; czynności końcowe polegają na wygładzaniu, szlifowaniu i impregnowaniu (np. bejcowaniu, lakierowaniu) lub malowaniu powierzchni. Niekiedy na okładzinach montowane są dodatkowe elementy, przede wszystkim metalowe okucia i zapięcia. Do najwcześniejszych dzieł tego rodzaju należy oprawa ewangeliarza z 1 poł. XII w. ze skarbca katedry w Geronie: okładziny prawdopodobnie z drewna cedrowego pokryto płaskim reliefem ze scenami religijnymi i wiciami. Na l. 1217 – 1235 datowana jest oprawa niewielkiego graduału z klasztoru Weingarten (Szwabia) z okładzinami bukowymi, w których centralne zagłębienia wkomponowano rzeźbione w innym drewnie, ażurowe i polichromowane dekoracje figuralno-floralne. Z ery gotyckiej pochodzą m.in.: oprawa notatnika krawca krakowskiego w Muzeum narodowym w Krakowie (1497, deski bukowe pokryte p. d. o tzw. płaskim reliefie) oraz oprawa kodeksu w Wissenschaftliche Stadtbibliothek w Moguncji (pocz. XVI w., płaskorzeźbiony i malowany wizerunek Vir Dolorum). W XIX-XX w. oprawy z p. d. w drewnie sporządzano niekiedy dla ksiąg okolicznościowych (np. księga Magistratu Wrocławskiego z fotografiami członków kolegium, 1894, Muzeum Historyczne we Wrocławiu; Księga Pamiątkowa leśników polskich pomordowanych w II wojnie światowej, 2 poł. XX w., Muzeum Leśnictwa w Gołuchowie). Do prac z pogranicza stolarstwa, snycerstwa i introligatorstwa należą okładziny drewniane z wyżłobionymi polami, w które introligator lub złotnik wkomponowywał np. plakiety z kości słoniowej lub blachy z cennych kruszców, jak również okładziny z rytymi ornamentami o prostej formie.

Zobacz też

Indeks alfabetyczny
Celuloidowe oprawy
Deski
Dyptyk
Relief
Reliefowe oprawy
Złotnicze oprawy

Grafika

Przypisy

  1. Komornicki 1925, nr kat. 7-9, tabl. VIII-X;
  2. Schreiber 1948, szp. 1377-1378;
  3. Semkowicz 1951, s. 124, 132-134;
  4. de Morant 1981, s. 30;
  5. Devauchelle 1995, s. 227;
  6. Herz 2006, s. 33-36;
  7. Ottermann 2015, s. 6-10;
  8. Paś 2017, s. 291-293;

Autor: A.W.